نامش محمدرضا محرابی است. معاون آموزگار است و در یکی از مدارس محروم استان خوزستان به همراه یک معلم دیگر به آموزش بچه ها مشغول است.
روز اول که به مدرسه آمده است فرسودگی، قدمت و نامناسب بودن مدرسه برای حضور دانش آموزان سخت او را آزار داده است.
می گوید: یک روز این جمله رهبر انقلاب که فرموده است:
"هر مسئولیتی که در دست تک تک شما عزیزان می باشد، تنگه‌ی احدی است که می بایست از آن پاسداری کنید از کمبودها ناله نکنید، سرخورده نشوید، اول مأموریت،آخر هم ماموریت."
نه اول امکانات ... بعد ماموریت... را خواندم و تصمیم گرفتم از این مسئولیت « معاون آموزگاری» پاسداری کنم. به دنبال راههای مختلف برای بهتر شدن مدرسه ام رفتم. سرانجام با کمک گروه خیریه محبین اهل بیت(ع) تهران و همکاری دانش آموزان، از روزهای آغازین مهر تا اول آبان شروع به کار و تلاش و کوشش کردیم. هر روز که تغییری در مدرسه می دیدم، رنج 80 کیلومتر رفت و آمد از شهر تا روستا را کمتر و کمتر احساس می کردم.
بچه ها هم در کنار درس خواندن درگیر کار در مدرسه شده بودند. پسرها در جا بجایی مصالح ساختمانی و بسیاری از کارها به ما کمک می کردند. دخترها هم در رنگ آمیزی نرده ها، جدول ها، درخت کاری و تهیه غذا ما را تنها نگذاشتند.

حاصل این دقت در جمله‌ی رهبر انقلاب و تلاش دست جمعی باور به کار گروهی، نقش مشارکت ها و مدرسه ای زیبا کوچک شد که من و بچه ها دوستش داریم. حالا مدرسه حبیب ابن مظاهر روستای شن ریز منطقه عرب زبان شاوور خوزستان هر چند نیمی از حیاطش سیمانی و نیمی دیگر شنی باقی مانده است و هنوز برگه های امتحانی دانش آموزان توسط معلم با کاربن به تعدادشان تکثیر می شود، اما الگویی برای صرف فعل توانستن شده است.