یکی از تغییراتی که کمتر به آن پرداخته شده، توجه به مسایل مربوط به بهداشت روان و افسردگی است. این در حالی است که احتمال تشخیص افسردگی در زنان یائسه سه برابر سایر افراد جامعه است و احتمال بروز خودکشی نیز در دوران یائسگی به مراتب بیشتر است.
جالب است که بدانید آسیب پذیری نسبت به افسردگی در دوران یائسگی، ارتباطی با سابقه ی افسردگی در گذشته ی فرد ندارد. افسردگی در دوران یائسگی به دلیل تغییر سطح هورمون ها اتفاق می افتد. کاهش سطح استروژن و افزایش تستوسترون (تستوسترون، هورمون جنسی مردانه است که به مقدار کمتری در زنان نیز وجود دارد)، خطر ابتلا به افسردگی زنان یائسه را افزایش می دهند. اما در مردان، این کاهش سطح تستوسترون است که در دوران مشابه یائسگی زنان به افسردگی منجر می شود. این تحولات، به ویژه در هورمون های جنسی، انتقال دهنده های عصبی مغز را تحت تأثیر قرار می دهند. بسیاری از دانشمندان بر این باورند که انتقال دهنده های عصبی معیوب موجب افسردگی می شوند.
تغییرات هورمونی در دوره ی پیش از یائسگی (دوره ی گذار به مرحله ی یائسگی) در اوج خود هستند، به همین دلیل احتمال بروز افسردگی در این دوران افزایش می یابد. تغییرات هورمونی ناگهانی، ناشی از هیسترکتومی یا عمل برداشتن رحم، نیز می توانند سلامت روانی را تهدید کنند.
عوامل دیگری که احتمال بروز افسردگی را در دوران یائسگی افزایش می دهند عبارتند از: اختلال خواب، سابقه ی حساسیت به تغییرات هورمونی مانند سندرم پیش از قاعدگی (PMS) و مصرف دخانیات. علاوه بر این، پزشکان دریافته اند که تعداد علایم جسمی یائسگی با احتمال بروز افسردگی رابطه ی مستقیم دارد.
تشخیص و درمان افسردگی دوران یائسگیدر دوران یائسگی مجبورید با علایم زیادی دست و پنجه نرم کنید و واقعاً مشکل است که بخواهید با افسردگی نیز روبرو شوید. خوشبختانه، افسردگی معمولاً به سادگی قابل تشخیص است و راه های درمان بسیاری برای آن وجود دارد. همراه شدن افسردگی با یائسگی، آن را از سایر اشکال اختلالات روانی متمایز نمی سازد.
از این رو، می توانید به دنبال نشانه های زیر باشید:
ـ غمگینی
ـ زود رنجی
ـ عدم احساس شادی و لذت
ـ کاهش میل جنسی ـ کم خوابی یا پرخوابی
ـ تغییرات اشتها
ـ درد مزمن بدون هیچ دلیل مشخصی
ـ احساس بی ارزشی
ـ گریه کردن های مکرر
ـ فکر مرگ یا خودکشی
البته، تغییرات در اشتها، خواب و میل جنسی می توانند از جمله علایم یائسگی نیز باشند. این نشانه ها را جدی بگیرید و با پزشک مربوطه در میان بگذارید، به ویژه اگر به علایم خلقی افسردگی مانند عدم احساس لذت و گریه کردن های مکرر نیز دچار هستید. در صورت تشخیص افسردگی، راه های درمان متعددی پیش روی شما قرار می گیرند.
تنظیم اختلالات هورمونی به وسیله ی هورمون درمانی یکی از روش های پیشنهادی است. هورمون درمانی می تواند در موارد اندکی، سایر علایمی را که موجب تشدید افسردگی می شوند مانند بی خوابی، تا حدی کنترل نماید.
علاوه بر این، روش های درمانی سنتی نیز تأثیر گذارند.
این روش ها عبارتند از: مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، این ها داروهای تجویزی هستند که انتقال دهنده های عصبی مغز را هدف قرار می دهند، تغییرات رژیم غذایی و تناسب اندام و روان درمانی. اگر به دلیل افسردگی فکر خودکشی در سر دارید، در اولین فرصت با یک متخصص بهداشت روان تماس بگیرید و از او کمک بخواهید.
ترجمه :
صدف دژآلود - اختصاصی میگنا
منبع اصلی 
دریافت صفحه با کد QR