دکتر لیلا فلاحتی در گفت‌وگو با ایسنا، افزود: معمولا اوقات فراغت را با تفریح و وقت گذرانی یکسان فرض می‌کنیم، اما اوقات فراغت زمانی است که فرد می‌تواند از آن استفاده آموزشی ببرد و خود را از نظر روانی توانمند کند. بنابراین یکی از راه‌های دستیابی به این هدف مشارکت‌های اجتماعی است.

 

این جامعه‌شناس درباره نقش سازمان‌های مردم نهاد در غنی‌سازی اوقات فراغت جوانان اظهار کرد: این سازمان‌ها می‌توانند در جهت افزایش کیفیت اوقات فراغت از طریق فراهم‌سازی امکانات و فعالیت‌های تخصصی در این حوزه موثر عمل کنند. علاوه بر آن با توانمندی‌های خود بویژه قدرت استفاده از تخصص‌های جامعه، از قدرت حرکت در طبقات مختلف اجتماع برخوردار شده و می‌توانند فعالیت‌های متنوعی را انجام دهند.

 

 

یکی از راه‌های گذران اوقات فراغت مطالعه است

 

 

وی افزود: در تهران امکانات مختلفی برای تفریح وجود دارد؛ اما افراد به غذا خوردن و امتحان کردن غذاهای گوناگون به عنوان تفریح رو آورده‌اند.

 

این جامعه‌شناس با بیان اینکه کالای مصرفی در اوقات فراغت بسیار مهم است، گفت: در بسیاری از کشورها یکی از راه‌های گذران اوقات فراغت مطالعه است؛ چرا که با مطالعه، سبک زندگی ارتقاء می‌یابد و یکی از شاخص‌های سنجش کیفیت زندگی هم مطالعه است.

 

فلاحتی در ادامه گفت: در اوقات فراغت می‌توان بسیاری از فنون و مهارت‌ها را آموخت. بنابراین لازم است اوقات فراغت را در مسیر توانمندسازی جهت دهیم. البته این کار موجب توانمندسازی اقتصادی نمی‌شود؛ بلکه می‌تواند توانمندسازی روانی را در پی داشته باشد و موجب آموزش بهتر زندگی کردن و افزایش کیفیت زندگی شود.

 

وی درباره راه‌هایی که دولت می‌تواند اوقات فراغت را جهت دهد، اظهارکرد: یکی از مشکلات کشورهای در حال توسعه ورود دولت در همه حوزه‌هاست و زمانی که این اتفاق رخ می‌دهد کارها در یک چارچوب خاص انجام می‌شود، این در حالی است که دولت باید اوقات فراغت را تسهیل کند، حضور مجموعه‌های مردم نهاد را تقویت کند و بودجه تخصیص دهد تا بر اساس زمینه کاری خود امکان گذران اوقات فراغت خود را گسترش دهند.

 

فلاحتی در پایان گفت: بهترین کار این است که دولت از سازمان‌های مختلف درخواست کند استراژی‌های خود را برای مدیریت و استفاده بهینه از اوقات فراغتشان را اعلام کنند. به عنوان نمونه با توجه به آنکه دانشجویان تحت پوشش وزارت علوم هستند، دولت می‌تواند از این وزارتخانه برنامه‌ای به منظور مدیریت نحوه گذران اوقات فراغت دانشجویان بخواهد. دانشگاه‌ها همیشه بهانه نداشتن بودجه را دارند در نتیجه دانشجو برنامه‌ای برای گذران اوقات فراغت خود ندارند.