دکتر میری، استاد و رییس اسبق دانشکده فنی دانشگاه تهران درگذشت.

به گزارش ایسنا، دکتر امیرمنصور میری در سال 1314 در اهواز به دنیا آمد. دوران دبستان را در مدارس کوکبیه و غضائری و سال‌های متوسطه را در دبیرستان‌های شرف و البرز تهران گذراند و پس از اخذ مدرک دیپلم از دبیرستان البرز در سال 1332، برای ادامه تحصیل راهی آلمان شد. از همکلاسی‌های وی در دبیرستان شرف، مرحوم دکتر مهدی قالیبافیان، دکتر اردشیر جهانشاهی و شهید احمد قندچی - از شهدای 16 آذر 1332 - بودند.

وی در سال 1339 مدرک فوق لیسانس خود را از دانشگاه هانوور اخذ و برای ادامه تحصیل به دانشگاه کارلسروهه رفت و در آنجا در سمت دستیار شروع به فعالیت کرد. وی در سال 1344 دکتری مهندسی برق خود را از این دانشگاه اخذ کرد و پس از آن به مدت یک سال فعالیت‌های علمی خود را در آن دانشگاه ادامه داد.

دکتر میری در سال 1345 به ایران بازگشت و با رتبه دانشیاری به عضویت هیات علمی گروه مهندسی برق دانشکده فنی در آمد.

در سال 1346 به سرپرستی دانشجویان دانشکده فنی منصوب و سال بعد به عنوان مدیر گروه مهندسی برق انتخاب شد. وی همچنین در سال 1351 به مقام استادی دانشکده فنی نائل آمد.

پس از آن تاسیس انستیتوی الکتروتکنیک را که مرحوم مهندس محمد مظفر زنگنه - استاد و رئیس اسبق دانشکده فنی - و همکارانش مهندس مسعود سلطانی و دکتر محمدی آغاز کرده بودند، به اتمام رسانید و ریاست آن را به عهده گرفت.

دکتر میری در دانشکده فنی دروس توزیع انرژی الکتریکی، انتقال انرژی الکتریکی، بررسی حالات گذرایی در سیستم‌های قدرت را برای دانشجویان رشته برق دانشکده فنی، مبانی مهندسی برق را برای دانشجویان رشته مکانیک، معدن و متالورژی تدریس می‌کرد.

وی از سال 1352 تا 1357 ریاست دانشکده فنی را به عهده گرفت و در سال 1357 نیز مدتی رییس دانشگاه صنعتی امیرکبیر بود.

وی در اردیبهشت 1358 به آلمان برگشت و در دانشگاه کارلسروهه مشغول به کار شد و در سال 1363 در این دانشگاه به مقام استادی نائل آمد و سپس ریاست بخش «مدلسازی در شبکه‌های فشار قوی» را عهده‌دار شد.

عمده تحقیقات میری در زمینه‌های بررسی حالات گذرایی، سیستم‌های قدرت، اتصال کوتاه در شبکه‌ها و محاسبات مقاومت پست‌های فشار قوی در مقابل باد و زلزله برای کارخانجات ABB و AEG بوده است.

وی همچنین با مرکز اتمی کارلسروهه در زمینه تکنولوژی مغناطیس‌های بزرگ همکاری داشته است. پژوهش در خصوص تغذیه الکتریکی برای پروژه‌های توکاماک و وندل‌اشتاین 7X «همجوش هسته‌یی» در چارچوب همکاری با مرکز تحقیقات فیزیک پلاسمای انستیتوی ماکس پلانک مونیخ از دیگر فعالیت‌های وی بوده است.

دکتر میری در سال 1381 بازنشسته شد ولی کماکان ضمن تدریس، سرپرستی پایان‌نامه‌های فوق لیسانس و دکتری را به عهده داشت.

حاصل سال‌های تدریس و تحقیق وی بیش از 200 مقاله علمی در مجامع و ژورنالهای بین‌المللی است.

میگنا نیز درگذشت این استاد و پژوهشگر فقید را به خانواده و دوستداران استاد و جامعه علمی و دانشگاهی تسلیت می‌گوید.