به گزارش ایسنا، افرادی که گرایش‌های تجزیه و تحلیلی دارند، موسیقی‌های قدرتمند، هیجانی و پرتنش را ترجیح می‌دهند. افراد تحلیل‌گرا و منطقی معمولا به دنبال یافتن الگوها، قوانین و تجزیه و تحلیل مسائل هستند. بنابراین وقتی به عنوان مثال به یک کوه نگاه می‌کنند، درباره این کنجکاو می‌شوند که کوه چگونه شکل گرفته و چطور در طول یک دوره زمانی به تدریج تکامل یافته ‌است. در حالی که یک فرد حسی و شهودگرا بیشتر بر جنبه‌های زیبایی‌شناسی و احساس هیبت ناشی از آن صحنه تاکید می‌کند.

محققان در این پژوهش به دنبال جواب این سوال بودند که چرا برخی افراد گونه‌ای موسیقی را دوست دارند که همه دوست دارند و علاقه موسیقایی برخی دیگر به هیچ وجه قابل تحمل دیگران نیست. مطالعات پیشین در این زمینه، خصوصیات شخصیتی را مورد توجه قرار داده و به عنوان مثال عنوان کرده بود که افراد برون‌گرا، موسیقی پاپ را ترجیح می‌دهند. با این حال این گروه تحقیقاتی بر این باور بود که احتمالا چیزی بیش از شخصیت در شکل‌دهی علاقه افراد در این زمینه نقش دارد. از آنجا که موسیقی یک رسانه حسی است، محققان تصور کردند که این امر باید ربطی به منطقی یا احساسی بودن افراد داشته ‌باشد.

موسیقی ارتباط زیادی با انتقال و دریافت احساس دارد و در عین حال پر از آرایه‌های پیچیده و عناصر ساختاری است و از این رو ارتباط نزدیکی با منطق‌گرایی دارد. محققان صدها نفر را مورد آزمایش قرار داده و با پخش 50 قطعه کوتاه از 26 سبک مختلف موسیقی، علاقه موسیقیایی آن‌ها را بررسی کردند. در عین حال شرکت‌کننده‌ها پرسش‌نامه‌ای را پر کردند تا سبک‌های ذهنی و شناختی آنها را مشخص کنند.

اولین فرضیه این بود افرادی که نمره بالایی از نظر احساسی می‌گیرند، موسیقی‌هایی را ترجیح می‌دهند که با عمق احساسی بیشتری همراه است، در حالی که افراد منطقی موسیقی‌هایی را دوست دارند که پیچیدگی ذهنی و عقلانی بیشتری دارند زیرا این نوع موسیقی آنها را به چالش می‌کشد و مجبور می‌کند که عناصر مختلف آن آهنگ را از هم مجزا کرده و تکه‌ها را مجددا کنار هم قرار دهند.
آنها همچنین دریافتند که تحلیلی‌ها موسیقی‌های قدرتمند، هیجانی و پرتنش را ترجیح می‌دهند. محققان بر این باورند که این یافته‌ها احتمالا می‌تواند به افرادی که دچار اختلال اوتیسم هستند و در زمینه روشهای شناختی تحلیلی بسیار سریع عمل می‌کنند، کمک کند.