در این تحقیق پژوهشگران دانشگاه پنسیلوانیا آمار سلامت، بهبود و بقاء ۱۵۷۶ فرد بالغ که ۵۰ سال یا بیشتر سن داشتند و تحت عمل جراحی قلب قرار گرفته بودند را تجزیه و تحلیل کردند.

آنان به این نتیجه رسیدند که افراد متأهل نسبت به افراد مجرد (مطلقه و بیوه) ۴۰ درصد بیشتر شانس زنده ماندن و بهبود را بعد از جراحی قلب دارند.

همچنین افراد متأهل ۴۰ درصد بیشتر از بقیه افراد، از امراض بعد از جراحی قلب مانند: ناتوانی در راه رفتن (تا ۲ سال اول بعد از جراحی) در امان هستند. مطالعات جدید نشان می دهد افرادی که درموقعیت اجتماعی متأهل به حساب می آیند، امید به زنده ماندن و بهبودشان، بعد از جراحی قلب قابل پیش بینی است.

پژوهشگران این مطالعات در ۴ مرحله (طی سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۰) از شرکت کنندگان در مورد وضعیت تندرستی، فعالیت های روزانه، مراقبت های پزشکی و ساختار خانوادگی، تحقیق به عمل آوردند. در میان این افراد ۶۵ درصد از آنان متأهل، ۱۲ درصد مجرد مطلقه، ۱۲ درصد آنان بیوه و ۲ درصد آنان، هیچ وقت ازدواج نکرده بودند.

مطالعات نشان داد که ۱۹ درصد از افراد متأهل، بعد از جراحی های قلبی و عروقی یا فوت کردند و یا دچار ناتوانی های مربوط به جراحی، طی ۲ سال بعد از جراحی شده اند. در عوض ۲۹ درصد از افراد مجرد و مطلقه و ۳۴ درصد از افراد بیوه که تحت تأثیر جراحی، یا جان دادند و یا طی ۲ سال بعد از جراحی دچار ناتوانی شده اند.

به گفته پزشکان و متخصصین اهمیت این جنبه از زندگی افراد کمتر از عوامل فیزیکی مانند فشار خون و میزان کلسترول خون، نیست.