به گزارش ميگنا، دکتر جان ام تووينج و همکارانش مي گويند بررسي هاي آنان نشان مي دهد جواناني و نوجواناني که به تلفن معتادند کمتر احساس شادي مي کنند. اين دانشمندان مي گويند نوجواناني که چشمانشان به صورت عادت به تلفن هاي همراهشان است به طور واضحي، ناشادتر از ديگر نوجوانانند.

محققان براي بررسي ارتباط بين رضايت از زندگي و چشم دوختن به صفحه گوشي تلفن، با همکاري دانشمندان دانشگاه جورجيا اطلاعات به دست آمده از بر روي بيش از يک ميليون دانش آموز سال هاي هشتم، دهم و دوازدهم آمريکا را مورد مطالعه قرار دادند. آنها از دانش آموزان درباره ميزان وقتي که براي استفاده از تلفن هاي همراه، تبلت ها و رايانه ها مي گذرانند سئوال کردند و نيز سئوالاتي درباره ارتباطات اجتماعي و ميزان احساس خوشحالي و خوشبختي پرسيدند.


محققان دريافتند نوجواناني که وقت زيادي در برابر صفحه هاي وسايل ديجيتالي خود مي گذرانند و به طور مثال به بازي هاي رايانه اي مي پردازند، از صفحه هاي اجتماعي استفاده مي کنند، پيامک ارسال مي کنند و ويدئو چت مي کنند کمتر از کساني که وقت خود را به مسائلي همچون ورزش، خواندن روزنامه و مجله و نيز ارتباطات اجتماعي مي گذرانند، احساس شادي و خوشبختي مي کنند.

دکتر تووينج بر اين باور است که وقت گذاشتن براي نگاه به صفحه مانيتور وسايل ديجيتالي، به جاي هر چيزي، ناشادماني فرد را به دنبال دارد. به گفته محققان، گرچه اين تحقيق نشان نمي دهد که بين اين ناشادماني و استفاده از اين وسايل، ارتباط علي و معلولي برقرار است ولي مي توان گفت که ناشادماني به افزايش استفاده از صفحه هاي اجتماعي منجر نمي شود.

محققان مي گويند در واقع کودکان امروز که بيش از حد از ارتباطات ديجيتالي استفاده مي کنند و به آنها به اصطلاح کودکان Super-Connected Kids مي گويند انعطاف کمتري دارند و تحملشان بيشتر است و در عين حال، کمتر احساس خوشبختي و شادي مي کنند و به طور کلي، براي رسيدن به سن بلوغ، کاملا ناآماده اند.