مایع مغزی نخاعی (cereospinal fluid) از مغز محافظت می کند و شبکه کوروییدی مانعی بین مغز و این مایع است که با فیلتر کردن سموم از ورود اجزای تشکیل دهنده خون به مغز جلوگیری می کند و تنها اجازه می دهد برخی مولکول ها مانند مولکول های سیستم ایمنی وارد بافت مغز شوند.

بنابر اعلام موسسه ملی سلامت روان، اختلالات روان پریشی زمانی رخ می دهد که فرد تفاوت بین خیال و واقعیت را درک نمی کند.

مبتلایان به اینگونه بیماری ها، تفکراتی دارند که با واقعیت متضاد است.

علائم اختلالات روان پریشی شامل هذیان گفتن، اضطراب، رفتار غیرطبیعی و اختلال در بیان است. عواملی مانند مصرف مواد مخدر، مشروبات الکلی، داروهای خاص و کم خوابی می تواند زمینه بروز این بیماری ها را فراهم کند.

گروهی از محققان آمریکایی شبکه کوروییدی مغز افراد را مورد بررسی قرار دادند.
آن ها افراد شرکت کننده را به سه گروه تقسیم کردند، به طوری که گروه اول مبتلا به اختلالات روان پریشی بودند.
گروه دوم را افرادی تشکیل می داد که یکی از فامیل های درجه یک آن ها، تجربه ابتلا به این بیماری ها را داشتند و گروه آخر افرادی بودند که سابقه این بیماری در آن ها وجود نداشت.
مغز تمام این افراد به شیوه تصویربرداری MRI اسکن شد.

نتایج بررسی های جدید حاکی از این بود که حجم شبکه کوروییدی افرادی که به روان پریشی مبتلا بودند بزرگ تر از سایرین بود.

همچنین کسانی که فامیل های درجه یک آن ها به این بیماری مبتلا بودند، نسبت به افرادی که سابقه این بیماری را نداشتند، دارای شبکه کورویید بزرگ تر بودند که اندازه کوچک تری نسبت به شبکه کوروییدی گروه اول داشت.

به گفته محققان تعداد سلول های پیام رسان مرتبط با سیستم ایمنی موسوم به (interleukin 6 (IL-6 در افرادی که شبکه کوروییدی بزرگی داشتند، بیشتر است.

این نوع سلول ها می تواند از موانع بین مغز، خون و مایع مغزی نخاعی عبور کند؛ مبتلایان به اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی در مقایسه با سایر افراد دارای سطوح بالاتری از مولکول (interleukin 6 (IL-6 هستند.