اختلال در عملکرد این عضو، باعث بیماری می‌شود؛ این اختلال ممکن است در اثر عوامل مختلفی از جمله ویروسها ، داروها، الکل، سموم، فعال شدن غیرطبیعی سیستم ایمنی بدن( بیماری اتوایمیون) ایجاد شود.


شایع ترین نوع اختلال، توسط ویروسهای هپاتیت ایجاد میشود که مهمترین آنها ویروس هپاتیت A، B، C، D هستند.

بزرگسالانی که ریسک بالایی برای عفونت هپاتیت B  دارند شامل:
-افراد دارای همسر آلوده یا عضو خانواده آلوده
-افراد مبتلا به اعتیاد تزریقی
-افرادی که رفتار جنسی پرخطر دارند
-کسانی که بیماری مزمن کبدی یا کلیوی دارند
-افراد مبتلا به ایدز
-افراد دارای اختلالات انعقادی خون مثل بیماران هموفیلی که فاکتورهای انعقادی دریافت می کنند.
-افرادی که در زندانها و مراکز نگهداری از افراد ناتوان  و عقب مانده کار می کنند.
علائم و نشانه‌های هپاتیت حاد عبارتند از :
-تغییر رنگ پوست و چشم‌ها به زردی (یرقان)
-پر رنگی ادرار (تیره شدن ادرار)
-بی‌رنگ شدن مدفوع (سفید شدن رنگ مدفوع)
-تهوع، استفراغ
-بی‌اشتهایی
-خارش بدن
-خستگی، بی‌حالی و کاهش توانایی در انجام فعالیت‌های روزانه
 

 

اکثر مبتلایان به هپاتیت B مزمن، دچار عوارض آن نمی‌شوند اما 10 تا 15 درصد ممکن است دچار عوارض شامل سیروز کبدی، نارسایی کبد و سرطان کبد شوند.

رژیم غذایی خاصی در این بیماری توصیه نمی شود؛ اگرچه مصرف میوه‌ها و سبزیجات و محدود کردن مصرف قند و چربی مفید است؛ رژیم غذایی مناسب شامل استفاده زیاد سبزیجات و میوه‌ها و محدود کردن مصرف قند و چربی است.

پیشگیری از این بیماری با واکسن امکانپذیر است؛ این واکسن در سه مرحله تزریق می‌شود و حتی در دوران بارداری و شیردهی نیز واکسن این بیماری قابل تزریق است؛ واکسن به مدت 15 سال بدون نیاز به آزمایش قادر به ایجاد ایمنی خواهد بود.