دکتر گلناز وحیدی افزود: احساس و پذیرش دایمی بحران و تحلیل آن شرایط روحی و روانی را بر هم می زند و فرد ممکن است غمگینی و خلق افسرده را تجربه کند.

وی جایگزین کردن تفریحات به جای نشخوار فکری را برای افرادی که شرایط حضور در اجتماع را ندارند ضروری دانست و توضیح داد: هنگامی که افراد در شرایطی قرار می گیرند که کنترلی روی اوضاع ندارند، به درماندگی آموخته شده دچار شده و به قبول شرایط محکوم می شوند. افراد در این شرایط باید حیطه ای را برای خود مشخص کرده که بتوانند آن را کنترل کنند که به آن محدوده کنترل شخصی اطلاق می شود. برنامه ریزی و قبول کردن شرایط و نگاه پایدار نداشتن به شیوع بیماری می تواند کمک کننده باشد.

این روانشناس، احساس ناامیدی را از عواقب فکر کردن دایمی به بحران برشمرد و خاطرنشان کرد: اگر نشخوارهای فکری ادامه پیدا کند ، فرد عملکرد روزانه خود را از دست می دهد و به اضطراب، افسردگی و ... دچار می شود، بنابراین پذیرش بحران، مدیریت و سبک زندگی جدید می تواند در این زمینه کمک شایانی کند.