دکتر مصطفی تبریزی، روانشناس درباره «اضطراب و راه‌های مقابله با آن»، اظهار داشت: زمانی فرد نسبت به مسئله‌ای نگران است و این نگرانی باعث اندیشه ورزی و خردورزی وی شده و این، نگرانی را برطرف می‌کند؛ در نتیجه این خوب است.

اضطراب یعنی نسبت به چیزی که مبهم است و نمی‌دانیم چه می‌شود، رنج می‌بریم و اذیت می‌شویم؛ برای نمونه نمی‌دانیم فلان معامله را که انجام داده‌ایم سود دارد یا زیان؛ اگر امتحانی را داده‌ایم نتیجه آن خوب می‌شود یانه و... قالب این نگرانی‌ها اضطراب می‌شود و راجع به چیزهایی است که مبهم هستند و ما نمی دانیم.

این روانشناس ابراز داشت: در اضطراب اگر باورهای اصلی خود را درست کنیم، اضطراب پیش نمی‌آید؛ برای نمونه احتمال بدهیم در معامله یا سود کرده یا ضرر می‌کنیم و دچار اضطراب می‌شویم؛ یعنی برای هر احتمال راه حل داشته باشیم.

زمانی است که ما اضطراب آموخته شده داریم؛ یعنی والدین ما دچار اضطراب بوده‌اند و نگرانی داشتند؛ مثل اینکه بیان می‌کنند اگر زلزله یا سیل بیاید چه اتفاقی می‌افتد و چکار کنیم؟ ما آن را یاد گرفته‌ایم و این‌ها را اضطراب‌های انتقالی می‌گوییم.

تبریزی در پاسخ به این پرسش که «آیا اضطراب ژنتیکی است یا اکتسابی؟»،خاطرنشان کرد: عمدتا اضطراب از راه یادگیری است؛ یعنی ژنی به نام ژن اضطراب نداریم بلکه از محیط یاد می‌گیریم. ژنتیک یعنی ژن شناخته شده؛ مثلا افسردگی و وسواس ژنتیکی داریم و دلائل ژنتیک دارند اما عمدتا اضطراب را در محیط یاد می‌گیریم.

زمانی است که کودکان با اضطراب به دنیا می‌آیند اما این ژنتیک نیست، بلکه ممکن است در رحم مادر اتفاقی بیفتد و مثلا در ماه هشتم و نهم که گوش جنین شنوایی دارد، فریاد والدین را در خانه می‌شنود و چون برایش غیر عادی است، آن را در شکم مادر تجربه می‌کند و باعث خو گرفتن با آن می‌شود و این هم جزو عوامل محیطی است.