شهره قوی‌‌روح، مربی خودشناسی با بیان این که اگر بشر معنایی برای زندگی داشته باشد، بحران‌های زندگی را بهتر پشت سر می‌گذارد، گفت: این نگرش برای ایرانی‌ها صادق‌تر است چرا که ایران کشوری با پیشینه عرفانی است و عرفا در هر حادثه‌ای در جستجوی معنا هستند.

نگرش عرفانی و یافتن معنا برای ایرانی‌ها میراثی از گذشتگان است که در ضمیر ناخودآگاه جمعی مردم وجود دارد. به همین دلیل می‌توان گفت معنادرمانی برای ایرانی‌ها کاربرد بیشتری دارد.
 

یافتن معنا برای ایرانی‌ها میراثی از گذشتگان است که در ضمیر ناخودآگاه جمعی مردم وجود دارد.
 

قوی روح با اشاره به این که کرونا روزگار سختی را برای مردم رقم زده است، گفت: وقتی روزگار سخت می‌شود، نوعی انرژی نابودکننده و زیر سوال‌برنده برای انسان فعال می‌شود. در این شرایط به جای رسیدن به پوچی و تشدید بحران باید از تکنیک‌های ساده معنادرمانی استفاده کرد.

این تکنیک‌ها بر این نگرش مبتنی‌ هستند که در پس هر چیزی معنایی است و به جای تشدید بحران، به آن‌ها معنا می‌دهند.

این مربی خودشناسی درباره معنادرمانی ایرانی گفت: بزرگترین معنادرمانگران جهان مولانا و حافظ بودند. به همین دلیل در شیوه معنادرمانی ایرانی فرد با خواندن مثنوی و دیوان حافظ به دنبال معنایی برای کلیت زندگی می‌گردد.

در شرایط کنونی پرداختن به کلیت معنای زندگی برای دانشجویان 20 تا 25 ساله دشوار است و به همین دلیل بهتر است به معنای حوادث زندگی به صورت جزئی و یکی یکی فکر کنند. به طور کلی، جستجوی معنای زندگی در ابتدای جوانی نتیجه خوبی نخواهد داشت. اگر جوانی بداند زندگی معنا دارد و پوچ نیست، می‌تواند از این برهه سخت بگذرد.

قوی روح معنادرمانی را تمثیلی از یک سفر دانست و گفت: معنادرمانی مانند سفر در یک جاده است. جاده‌ای همراه با توقف‌گاه‌ها، بناهای تاریخی، موزه‌ها، کتابخانه‌ها و ... که می‌توان از بازدید آن‌ها استفاده کرد. نخستین گام در بهره بردن از آن‌ها این است که فرد از خود بپرسد: چرا من با این اتفاق مواجه شدم؟ چه چیزی باید از آن یاد بگیرم؟

سفرها برخی فردی و برخی دیگر جمعی هستند. هر آدمی یک سفر مشخص دارد و معناهای مشخصی هم از این سفر خواهد گرفت. انسان‌ها در سفر شخصی خود یا به کشف معنا می‌رسند یا فقط زندگی را تکرار می‌کنند یعنی یک روز از زندگی را برای یک عمر تکرار می‌کنند.

این مربی خودشناسی مثنوی مولانا را بهترین راهنما در سفر شخصی ایرانی‌ها دانست و گفت: مثنوی برآمده از فرهنگ ایرانی‌هاست و زبان قابل فهمی دارد. مولانا درباره جستجوی معنای زندگی می‌گوید:
روزها فکر من این است و همه شب سخنم/ که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
از کجا آمده ام آمدن بهر چه بود/ به کجا می روم آخر ننمایی وطنم
و در جایی پاسخ می‌دهد که «مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک»

وی افزود: کتاب انسان در جستجوی معنا نوشته ویکتور فرانکل هم از جمله منابع روانشناسی معنادرمانی است. فرانکل پیش از نوشتن این کتاب روانشناسی معمولی بوده اما وقتی خودش و خانواده‌اش را نازی‌ها به دلیل یهودی بودن دستگیر کرده و به اردوگاه‌های کار اجباری آلمان می‌برند، به تدریج هر چیزی که به زندگی‌اش معنا می‌داده را از دست می‌دهد. به همین دلیل از خود می‌پرسد من به عنوان یک آدم بدون این چیزها چه معنایی دارم؟ و وقتی تنها خودش نجات پیدا می‌کند و برمی‌گردد کتاب انسان در جستجوی معنا را می‌نویسد و روش معنادرمانی را مطرح می‌کند.

قوی روح با تصریح بر این که فرانکل پایه‌گذار این تفکر است که انسان بدون دارایی‌هایش کیست، گفت: هر انسانی باید این سوال را از خودش بپرسد که «بدون رشته تحصیلی، شغل، همسر، پدر و مادرش چه کسی است؟»
 

هر انسانی باید این سوال را از خودش بپرسد که بدون رشته تحصیلی، شغل، همسر، پدر و مادرش چه کسی است؟
 

بزرگترین بحران جهان در شرایط کنونی شیوع بیماری کرونا بحران معناست. به این دلیل که در این شرایط افراد بسیاری تحصیل، شغل و حتی اعضای خانواده خود را از دست داده‌اند، در حالی که برای این تغییر آمادگی نداشتند و پاسخی برای این پرسش که بدون این‌ها چه کسی هستند، ندارند.

این مربی خودشناسی به اروین یالوم به عنوان دیگر درمان‌گری اشاره کرد که می‌تواند در یافتن معنا به انسان‌ها کمک کند و گفت: «دروغگویی روی مبل» یکی از کتاب‌های یالوم است که روانکاوی را به چالش می‌کشد. در این کتاب خود روانکاو می گوید که من بدون این تخصص چه کسی هستم؟

 آثار یالوم برای کسانی خوب است که می‌خواهند از کتاب‌های آسان‌تر آغاز کنند و در ابتدا به سراغ مثنوی نروند.