شاید این داستان را شنیده باشید که در زمان‌های دور شهری بود که مردمان آن همه مسلمان و مومن بودند و مرتکب هیچگونه جرم و خلافی نمی‌شدند و گرفتاری و مشکلات خیلی کمی داشتند؛ چرا که حلال و حرام را به شدت و دقت مراعات می کردند، حتی خاری از پشته خارکن برای خلال دندان بدون اجازه جدا نمی‌کردند.

پادشاه از ترس این که دعای مردم علیه او کارگر شده و از تاج و تخت محروم شود، با وزیر خود مشورت کرد و گفت: ای وزیر! چه کنیم که از این به بعد، دعاها مستجاب نشده و خیال مان آسوده باشد؟ وزیر که شخص حیله گری بود به پادشاه گفت: قربانت گردم، من نقشه ای دارم، دستور بدهید بار دیگر از مردم مالیات بگیرند.

پادشاه گفت: ما این همه از مردم مالیات می گیریم، مالیات مضاعف چه معنایی دارد؟ وزیر گفت: قربان! مالیاتی که می خواهیم از آنان بگیریم، بسیار ناچیز است، دستور بدهید همه مردم هر نفر یک تخم مرغ بیاورند و در میدان شهر جمع شوند.

پادشاه گفت: این چه نقشه ای است، چه کاری از یک تخم مرغ ساخته است؟! در عین حال، پادشاه دستور لازم را صادر کرد.

نقشه عملی شد و روز بعد مردم هر نفر یک تخم مرغ به دست گرفته و در میدان شهر اجتماع کردند. وزیر خطاب به مردم که با تعجب به او نگاه می کردند گفت: همگی، تخم مرغ ها را در وسط میدان قرار دهید. وقتی همه مردم تخم مرغ ها را در میدان شهر روی هم انباشته کردند و تپه ای از تخم مرغ درست شد، وزیر گفت: حالا، هرکس تخم مرغ خودش( یا یک تخم مرغ) را بردارد و برود. مردم که از این سخن، بر تعجب شان افزوده شده بود، هر یک تخم مرغی را برداشته و پراکنده شدند.

پادشاه با تعجب از وزیر پرسید: این چه نقشه ای بود؟!
وزیر گفت: قربان! از این به بعد خیال تان راحت باشد و مطمئن باشید که دعاهای این مردم مستجاب نمی شود؛ زیرا تخم مرغ هایی را می خورند که شبهه ناک است؛ چون هر شخصی نتوانسته تخم مرغ خودش را بردارد و تخم مرغ مربوط به دیگران را با خود به خانه برده است.
 

***