این بررسی نشان می‌دهد افرادی که زندگی در شهر را بیش از زندگی در طبیعت دوست دارند از نظر ماکیاولیسم (روانشناسی) (که به بی عاطفه و بی اخلاق بودن، سطح بالای فریبکاری و خلق و خوی نامناسب اطلاق می‌شود)، خودشیفتگی و روان‌پریشی در سطح بالاتری از سایر افراد قرار دارند و وضعیت‌شان بدتر است.

روانشناسان در دانشگاه دربی بریتانیا داده‌های دو مطالعه متفاوت که روی ۵۰۰ بریتانیایی انجام شده بود را ارزیابی کردند. در این بررسی از افراد شرکت‌کننده خواسته شده بود جای زندگی‌ای که ترجیح می‌دهند را انتخاب کنند: شهر، حومه شهر یا مناطق روستایی.

همچنین، پرسش‌نامه‌هایی برای تعیین نوع شخصیت و ویژگی آن و همچنین ارتباط با طبیعت نیز به آنان ارائه شده بود.
 

داده‌ها نشان دادند افرادی که به اصطلاح دارای "سه‌گانه شخصیتی تیره" یعنی ماکیاولیسم، خودشیفتگی و روان‌پرسشی هستند علاقه و ارتباط کم‌تری با طبیعت داشتند. البته دلیل این امر هنوز ناشناخته است.

موسسه خیریه بهداشت روان بریتانیا می‌گوید وقت‌گذرانی در طبیعت می‌تواند علائمی مانند اضطراب و افسردگی را کاهش دهد.