تاب آوری، توانایی بازگشت به حالت اول پس از استرس، چالش، اتفاقی ناگوار و بهبودی از تروما یا آسیب است.
وقتی کودکان تاب آور باشند، شجاع تر، کنجکاوتر، سازگارتر و تأثیرگذارتر می شوند. ما می توانیم با ایجاد این مهارت ها در خودمان و فرزندمان، برای فرزندمان به هنگام رویارویی با چالش ها، الهام بخش باشیم و آن ها با دیدن واکنش ما در این شرایط از ما الگوبرداری کنند و به سمت مسیر درست هدایت شوند.

ما به عنوان والدین، می توانیم تاب آوری را در فرزندمان ایجاد کنیم، چگونه؟
با آموزش مجموعه مهارت هایی که در زندگی فرا گرفته ایم. ما می توانیم فرزندمان را توانمند سازیم تا بتواند پس از شرایط استرس زا و چالش های سخت، خودش را نبازد و باز هم به حالت اول باز گردد. این مهارت می تواند هم، اکنون و هم در زندگی آینده اس بسیار مفید و موثر باشد. تاب آوری می تواند توانایی و سلامت فرزندان طلاق را پرورش و از آنها حفاظت کند.

ما باید به هنگام استرس و تغییر در زندگی، به طور جدی از فرزندانمان، ذهنشان و بدنشان با مراقبت و توجه ویژه مراقبت کنیم. انجام این کار به ویژه زمانی که ما خودمان بسیار تحت فشار هستیم، می تواند دشوار باشد اما امری بسیار مهم است. فیزیو لوژی انسان به گونه ای طراحی شده است که فقط برای مدت کوتاهی می تواند در زمان هشدار، فعالیت کند، حتی مغز ما نیز در این شرایط، متفاوت عمل می کند، بنابراین کنترل خودمان بسیار سخت است.

فرآیند طلاق، کل زندگی یک خانواده را مختل می کند. این بر عهده ما والدین است که در طول دوران های چالش برانگیز که خانواده در تکاپو است تا مشکل را رفع کند، از فرزندمان حمایت کنیم و به او توجه نماییم. برای فرزندتان وقت بگذارید، در کنارش باشید و به احساساتش توجه کنید. توجه و حمایت شما از فرزندتان، پیوند ها را عمیق تر و اعتماد و شفافیت را در ا‌و تقویت می کند. فراهم کردن ابزار و عادات تاب آوری برای فرزندتان، او را در اکنون و آینده توانمند می سازد.

تاب آوری در هر سنی می تواند تقویت شود. با استفاده از تغییر روند و واکنش مان به اتفاقات منفی، می توانیم تحلیل مغز را تغییر دهیم و تاب آوری را ایجاد کنیم. تجربیات درست می توانند خصوصیات ذاتی کودک را شکل دهند که می تواند منجر به ایجاد تاب آوری، شجاعت و اراده شود.

تاب آوری چگونه بر رفتار تأثیر می گذارد؟
کودکان، سطوح مختلفی از تاب آوری و روش های مختلفی در بهبود استرس دارند. زمانی که شرایط غیر قابل تحمل و خارج از توان آن هاست، راه های متفاوتی در بروز احساساتشان دارند. ممکن است احساسی، منزوی، ستیزه جو، پرخاشگر یا رنجیده شوند. حتی شجاع ترین جنگجو هم ممکن است روزهایی را تجربه کند که زندگی برایش سخت باشد و با چالش هایی دست و پنجه نرم کند اما تاب آوری پایین، باعث رفتار واکنشی او می شود. فشار بسیار زیادی که طلاق به خانواده تحمیل می کند منجر به افزایش سطوح استرس در هر شخصی می شود. ما می توانیم به فرزندمان کمک کنیم تا با استرس و اضطراب مقابله کند، عادات سالم را افزایش دهد و به سمت زندگی عادی جدیدی حرکت کند.

توانمندسازی فرزندان با ایجاد تاب آوری درونی:
پرورش فرزند به بزرگسالی سالم و موفق به معنی حذف سختی ها و مشکلات از زندگی اش نیست. ممکن است وسوسه شوید تا آنچه را که باعث خطای فرزندتان می شود، حذف کنید اما این لطف شما در دراز مدت نه تنها دوام نخواهد آورد بلکه باعث آسیب به فرزندتان می گردد.

به این فکر کنید که وقتی خودتان با مشکلی مواجه می شوید و آن را حل می کنید، چقدر برایتان رضایت بخش است. ما باید این فرصت را نیز به فرزندمان دهیم و اجازه بدهیم تا طعم این پیروزی ارزشمند را بچشد. میزان مناسبی استرس به کودک کمک می کند تا مهارت هایی را کسب کند تا احساس موفقیت، یادگیری و شکوفایی کند.

توانمندسازی کودک در جهت یک زندگی سالم به وسیله پرورش ذهنی سرسخت و بهبود استراتژی های شان در مقابله با مشکلات و سختی ها انجام می شود. تاب آوری می تواند با نشان دادن قدردانی برای چیزهای خوب در زندگی مان، تقویت شود.

عامل اصلی غلبه بر مشکلات و سختی ها در کودک، حضور قابل اعتماد و مطمئن یک والد یا بزرگسال حمایت گر است. کودک در بطن یک رابطه مملو از عشق و محبت با والد، فرصت مناسبی می یابد تا مهارت های سازگاری جهت آمادگی برای آینده را کسب کند.

یک بزرگسال مسئول و دلسوز، به کودک توجه می کند و به او حقایقی را به هنگام شرایط سخت یاد می دهد. این حضور دلسوزانه و محبت آمیز، رشد مغز و جسم کودک را تضمین می کند و از سیستم ایمنی در مقابل آسیب استرس های بلند مدت، محافظت می کند.

حضور بزرگسالی قابل اعتماد به زندگی فرزندتان به طور عمدی، خانواده، معلم، مربی و هر شخصی که قابل اعتماد باشد، در طول فرآیند طلاق و بعد از آن، می تواند تأثیر مثبت ماندگاری بر کودک داشته باشد.

در شرایطی که زندگی کودک در خانه در حال تغییر است و همه چیز نامعلوم و غیر قابل اعتماد به نظر می رسد، عشق بی قید و شرط، نیرویی قدرتمند و پایدار است که می تواند به کودک در این شرایط کمک کند.













طاهر عزیز پور
روانشناس و مترجم