سبحان احمدی افزود: اغلب زوج‌های میانسال و سالمند پس از اینکه بچه‌هایشان مستقل و از آنها جدا می‌شوند، دچار بداخلاقی و بی‌حوصلگی می‌شوند که این امر می‌تواند نشانه سندرم "آشیانه خالی" و آغاز طلاق عاطفی در رابطه آنها باشد.
 

سندرم آشیانه خالی به احساسی از تنهایی گفته می‌شود که با ترک خانه توسط فرزندان در والدین اتفاق می‌افتد. والدینی که عادت کرده‌اند با فرزندان خود تعامل کنند و وقت بگذرانند، حالا مجبور می‌شوند تعامل کمتری داشته باشند و زمان کمتری آنها را ببینند. 

والدین مبتلا به سندرم آشیانه خالی یک خلاء عمیق در زندگی خود تجربه می‌کنند و اغلب احساس می‌کنند چیزی در زندگی گم کرده‌اند، در برخی موارد ممکن است این احساس، یک دوره گذرا باشد که برخی والدین احساس اضطراب و از دست دادن را تجربه می‌کنند.

وقتی آخرین فرزند خانه را ترک می‌کند تا زندگی جدیدی را شروع کند، پدر و مادر احساسات درهم‌آمیخته‌ای را تجربه می‌کنند. آنها از مستقل‌شدن فرزندشان خوشحال‌ هستند، اما از سوی دیگر احساس غم و ناراحتی دارند. 

وی با اشاره به نشانه‌های سندرم آشیانه خالی، گفت: حس ازدست‌دادنِ هدف و تهی‌شدن برای والدینی که دچار این سندرم می‌شوند، رخ می‌دهد. پدران و مادران بسیاری هستند که نیازهایشان را نادیده می‌گیرند تا زندگی‌شان را وقف پرورش فرزندان کنند، در نبود فرزند، بازگشت به زندگی پیش از بچه‌دار شدن برای زوجین کمی سخت و دشوار خواهد بود.

احمدی افزود: والدینی که فرزندشان به‌تازگی خانه را ترک کرده است، دچار احساسات متضاد و گاه شدیدی می‌شوند، این والدین به طور دائمی نسبت به اوضاع فرزند خود اضطراب دارند، پدر و مادرها باید بدانند که با چک کردن بی‌وقفه فرزندان، استرس و اضطراب خود را چند برابر می‌کنند.