مدت هاست که عشق رمانتیک اهمیت پیدا کرده و جزیی از زندگی بشر شده است. اما تصور خیلی از ماها درباره عشق شاید با اما و اگرهایی همراه باشد.

حتما شما هم «عشق در یک نگاه» را شنیده اید، این که منتظرید تا در سوپرمارکت یا فرودگاه یا دانشگاه و یا در محفلی، ناگهان نگاهتان در نگاه یک نفر دیگر قفل شده و قلب تان شروع به تپش کند و حال تان دگرگون شود و نه یک دل که صد دل خاطر خواه شوید. این همان عشق رمانتیک هست که درباره آن بسیار گفته شده است، احساسی غریزی که به ما می گوید همان کسی که قلب تو را لرزاند، عشق زندگی تو هست و می توانی تا آخر عمر به خوبی و خوشی در کنارش زندگی کنی.

جالب است که بدانید این عشق رمانتیسیزم وامدار راه آهن است. توسعه راه آهن در قرن نوزدهم در اروپا این امکان را برای زنان و مردان فراهم کرد که ساعت ها در مقابل یکدیگر بنشینند و همدیگر را ورانداز کنند، حرکات یکدیگر را زیر نظر بگیرند و با چشم و ابرو با یکدیگر حرف بزنند. این امکان ملاقات عمومی در قطار بود که باعث شعله ور شدن حس عشق ناگهانی شد.

اما در عمل اوضاع هم به همین سادگی نیست که با یک نگاه عاشق شد و ناگهان متوجه شویم که ما بی غمان مست دل، کف از دست داده ایم و همراز عشق و هم نفس جام باده شده ایم.

این هم جزو احساسات انسانی است که معمولا می‌تواند اشتباه هم از آب درآید و ادامه زندگی آرام را به مخاطره بیاندازد.
برای عاشق شدن و ازدواج کردن به ده ها چیز دیگر نیاز است که شاید نگاه اول، در آخر آنها باشد.

همین عشق در نگاه اول است که باعث می شود در ادامه عیب و نقص های یکدیگر را نبینیم و هر چه آن خسرو کند، در نظرمان شیرین بیاید.

عشق و ازدواج نیاز به شناخت عمیق تر از همدیگر دارد. فریب نگاه اول را نخورید و زندگی تان را به یک نگاه احساسی گره نزنید.

آلن دو باتن، فیلسوف و روانشناس می گوید: «باید به جد عادت خاطر خواه شدن را بازنگری کنیم. خاطر خواه شدن خیلی جذاب به نظر می رسد، تا جایی که این حس خیلی هم شادی بخش بوده و ما را سالیانی سر پا نگه می داشت. اما دیگر وقتش هست که از این خاطرخواهی دست بکشیم.

دیگر باید از این که ناگهان کسی را ببینید و یک مرتبه چنان دلتان بلرزد که انگار فرشته ای روی زمین دیده اید، جدا دست بکشید. لازم نیست کسی را آن قدرها بشناسیم که بدانیم آن چه دیده ایم فرشته نبوده و یک آدم عادی است. هیچ کدام مان فرشته نیستیم و تک تک ما از نزدیک موجودات مسئله داری هستیم».