در حالت کلی افراد به دو صورت در برابر اضطراب واکنش نشان می دهند: عملکردشان به شدت بالا می رود که به آن اضطراب با عملکرد بالا (High Functioning Anxiety) گفته می شود و یا در برابر اضطراب فلج می شوند و بازدهی شان به شدت پایین می آید (Low Functioning Anxiety)

اضطراب با عملکرد بالا یکی از تشخیص‌های بالینی در حوزه سلامت روان نیست؛ بلکه بیشتر به عنوان عبارتی کلی برای اشاره به افرادی که با اضطراب زندگی می‌کنند، به کار می‌رود. این مشکل جنبه‌های مختلف زندگی فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. طبق گزارش انستیتوی ملی سلامت روان (NIMH) حدود 19 درصد از بزرگسالان در ایالات متحده به اختلال اضطرابی مبتلا هستند.

برخی از افراد خودشان را دارای «اضطراب با عملکرد بالا» می‌دانند ولی دقیقاً مشخص نیست که چه تعداد در این طبقه قرار می‌گیرند. اگر مبتلا به اضطراب با عملکرد بالا هستید؛ پس متوجه شده‌اید که این نوع اضطراب به جای منجمد کردنتان در ترس، بیشتر شما را به سمت جلو می‌راند. در ظاهر موفق و آرام به نظر می‌رسید. درست مثل یک تیپ شخصیتی A در کار و زندگی عمل می‌کنید. با این حال حس درونی شما بسیار متفاوت است.

اضطراب با عملکرد بالا چگونه به نظر می‌رسد؟
شاید فرد مبتلا به این مشکل، تصویری از موفقیت به نظر برسد. شاید زودتر از دیگران، سرکار حاضر شوید؛ بی نقص لباس بپوشید و فوق العاده آرایش کنید.
همکارانتان هم شما را فردی خودانگیخته در سر کار می‌دانند. همه کارها را سر وقت انجام می‌دهید. همواره آماده کمک به دیگران هستید. برنامه روابط اجتماعی شما هم شلوغ و پر به نظر می‌رسد.
اما دیگران نمی‌دانند (و شما هم به آن‌ها نمی‌گویید) که پشت این ظاهر کامل و آرام با چه اضطراب مداومی مبارزه می‌کنید.
انرژی عصبی، ترس از شکست و ترس از نا امید کردن دیگران شما را به سمت موفقیت می‌کشاند.
اگرچه برای جمع و جور کردن خودتان به یک روز مرخصی نیاز دارید؛ ولی حتی از مرخصی گرفتن بابت بیماری هم می‌ترسید. هیچکس فکر نمی‌کند که شما مشکلی دارید؛ چون همواره چهره خوبی را از خودتان به تصویر می‌کشید.
اگر این حالات برایتان آشنا است؛ پس احتمالاً به اضطراب با عملکرد بالا مبتلا هستید.
ویژگی‌های مثبت
فایده بالقوه اضطراب با عملکرد بالا در پیامدها و موفقیت حاصل از آن نهفته است که خودتان و دیگران، شاهدش هستید.
در ظاهر در کار و زندگی فردی بسیار موفق به نظر می‌رسید. این شرایط در صورتیکه بخواهید خودتان را براساس دستاوردهایتان ارزیابی کنید؛ درست است.
ویژگیهای افراد مبتلا به اضطراب با عملکرد بالا که اغلب به صورت مثبت ارزیابی می‌شوند؛ به شرح زیر است:

• شخصیت دوستانه (شاد، اهل جوک، لبخند و قهقه)
  وقت شناس (زود سر قرارها می‌رسند)
  فعال (برای تمامی احتمالات پیش رو برنامه ریزی می‌کند)
  منظم (فهرست یا سر رسیدی برای کارها دارد)
  دارای دستاوردهای زیاد
  جزئی نگر
  مرتب و منظم
  فعال
  کمک کننده
  در ظاهر آرام و موقر هستند.
  وفادار به روابط بین فردی

• «راضی کردن دیگران» (ترس از کنار زدن دیگران، ترس از دوست بد، همسر بد و کارمند بد بودن، ترس از رها کردن دیگران)
  گفتگو کننده عصبی و حراف
  عادات عصبی گونه (بازی کردن با موها، خوردن پوست انگشتان، گاز گرفتن لب)
  نیاز به انجام کارهای تکراری (مثل شمارش پله‌ها یا تکان خوردن به سمت عقب و جلو)
  تفکر بیش از حد
  زمان از دست رفته (خیلی زود رسیدن سر قرار)
  نیازمند اطمینان (چندین بار دستورالعمل کارها را بررسی کرده یا مدام دیگران را چک می‌کنید)
  اهمالکاری بعد از دوره‌های کاری طولانی و بی وقفه
  اجتناب از برقراری تماس چشمی
  نشخوار فکری و تمرکز روی افکار منفی (افکار «چه می‌شد اگر؟» و چسبیدن به اشتباهات گذشته)
  ناتوانی در «نه» گفتن، همواره برنامه کاری فشرده‌ای دارید و پرمشغله‌اید
  بی خوابی (مشکل در به خواب رفتن یا زود از خواب بیدار شدن و عدم توانایی در خوابیدن دوباره)
  ذهن مشوش
  دیگران فکر می‌کنند که درک شما دشوار است (فردی سرد، بی روح و غیراحساسی)
  زندگی اجتماعی محدود (دعوت‌ها را رد می‌کنید)
  از لحظه لذت نمی‌برید (نمی‌توانید آرام بمانید و در زمان حال زندگی کنید یا در هر شرایطی بدترین احتمال را در نظر می‌گیرید.
  از آینده می‌ترسید
  خودتان را با دیگران (که کمتر از انتظارات عمل می‌کنند) مقایسه می‌کنید.
  خستگی جسمانی و روانی
  وفاداری (غلط) به روابط
  احتمال ابتلا به سوء مصرف مواد و الکل به عنوان روش مقابله ناسالم با استرس

• این مشکل را مثل یک شمشیر دو لبه می‌دانید و نمی‌خواهید اثرات مثبتش روی دستاوردهایتان را از دست بدهید.
  می‌ترسید اگر خودانگیختگی کاری نداشته باشید، زندگی شغلی شما به مخاطره بیافتد.
  شاید فکر می‌کنید چون به دستاوردهای خوبی می‌رسید؛ پس دیگر نیازی به کمک گرفتن در زمینه اضطراب ندارید.
  شاید فکر می‌کنید که دیگران هم مثل شما درگیری دارند و این شرایط را نرمال می‌دانید و از طرف دیگر فقط به نظرتان عملکرد خوبی در مواجهه با استرس زندگی ندارید.
  هیچگاه در مورد درگیری‌های درونی به کسی چیزی نگفته‌اید و این سکوت درونی، کمک گرفتن را برایتان دشوار کرده است.
  شاید هم معتقدید دیگران از شما حمایت نخواهند کرد چون مشکلی در شما نمی‌بینند.

• 10 دقیقه از زمان روزانه را صرف سلامت روانتان کنید.
  قبل از هرگونه درمان شناختی (تغییر افکارتان)، به تغییر سبک زندگی مثل کاهش مصرف کافئین، رژیم غذایی سالم و ورزش منظم فکر کنید بهداشت خواب هم اهمیت دارد. مثلاً سر وقت بخوابید، اگر ذهنتان مشغول است؛ دررختخواب نمانید. در عوض بلند شوید و تا زمانیکه خسته شوید، فعالیت کنید.
  به الگوهای فکری خودتان توجه کنید. برای مثال، اضطراب با پیش بینی‌های منفی زیادی همراه است («چه می‌شود اگر به موقع کارم را انجام ندهم» یا «می دانم که در طول این سخنرانی، مثل یک احمق جلوه خواهم کرد!»)
  هنگامیکه متوجه یک فکر منفی شدید، آن را با فکری واقع بینانه یا مفیدتر جابجا کنید. برای مثال «همیشه کارهایم را به موقع تحویل می‌دهم؛ اگر این بار هم چنین نشود باز هم دنیا به آخر نرسیده است».
  راهبردهایی برای مقابله با عادات عصبی مثل گاز گرفتن لب‌ها یا ناخن جویدن پیدا کنید. به کارگیری تنفس عمیق یا آرام سازی ماهیچه‌ای پیش رونده به کنترل تنش کمک می‌کند.
  به کارگیری واکنش مناسب برای رفع عادات عصبی را یاد بگیرید. در این تکنیک باید کاری ناسازگار با عادت عصبی را انجام دهید برای مثال آدامس بجوید تا دیگر لبتان را گاز نگیرید.