پژوهشی جدید در دانشگاه مک مستر که در مجله نیچر ایجینگ به چاپ رسیده است، حکایت از آن دارد که همه گیری کرونا بر سلامت روان افراد مسن‌تر و بویژه آن‌هایی که به تنهایی زندگی می‌کرده اند، تأثیر منفی فراوانی داشته است.

این پژوهش که در آن از داده‌های یک مطالعه ملی در سراسر کانادا استفاده شده بود، نشان داد میزان شیوع نشانه‌های افسردگی ملایم تا شدید در بین مسن تر‌ها در دوران فراگیری کرونا افزایش یافته است.

تنهایی، مهم‌ترین فاکتور تشدید کننده نشانه‌های افسردگی بود و دیگر موارد استرس زای مرتبط با همه گیری مانند درگیری‌های خانوادگی هم در تشدید نشانه‌های افسردگی نقش داشتند.

به گفته پروفسور پارمیندر راینا، مدیر مؤسسه تحقیقات سالخوردگی مک مستر، بنا بر یافته‌های این پژوهش، تأثیر فراگیری کرونا بر افراد مسن و همچنین افرادی که احساس تنهایی و جداماندگی داشتند، به شکل معناداری بیشتر از دیگران بود.


پروفسور پارمیندر راینا می‌گوید، میزان تشدید افسردگی پس از همه گیری کرونا، در بین آن‌ها که از نظر اجتماعی منزوی شده بودند، از سلامت کمتری برخوردار بودند و جایگاه اجتماعی – اقتصادی پایین تری داشتند، بیشتر از دیگران بود.

در مجموع، نتایج این پژوهش نشان داد احتمال بروز نشانه‌های افسردگی در میان افراد مسن تر، در مقایسه با پیش از دوره فراگیری کرونا، دو برابر افزایش یافته است. این تأثیر منفی، در بین مسن‌تر‌هایی که درآمد کمتری داشتند و از سلامت نابسامان تری برخوردار بودند، چه مسائل سلامتی مربوط به پیش از فراگیری، چه مرتبط با دغدغه‌های سلامتی دوران فراگیری، از دیگر افراد مسن شدیدتر بود.

به گفته دکتر راینا، یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد، تأثیرات منفی فراگیری کرونا بر سلامت روان، احتمالا ماندگار است و می‌تواند در گذر زمان رو به وخامت بگذارد.

وی می‌گوید یافته‌های این پژوهش همچنین لزوم انجام مداخلات درخور برای مواجهه با مسائل استرس زای همه گیری کرونا و کاهش تأثیر این مسائل بر سلامت روان افراد مسن‌تر را برجسته‌تر می‌سازد.