تاب آوری خانواده برای انواع مختلف ساختارهای خانواده و همچنین شبکه های رسمی و غیررسمی خویشاوندی اعمال می شود

تاب آوری خانواده
کلیدهای تاب آوری: تحول از طریق ناملایمات
ترجمه : مهسا عبدالهی
 
تاب آوری یک کلمه رایج است و بسیاری از ما این حس را داریم که تاب آور بودن ویژگی خوبی است. اما واقعاً تاب آوری به چه معناست؟ و تاب‌آور بودن چگونه می‌تواند برای خانواده‌ها و افراد مفید باشد، به‌ویژه وقتی با چالش‌هایی در زندگی مواجه می‌شوند؟
تاب آوری را می‌توان به عنوان ظرفیتی برای بازگشت قوی‌تر و کارآمدتر از سختی‌ها تعریف کرد. مهم است که تاب آوری را با عملکرد شایسته یکسان ندانید. تاب آوری چیزی بیش از "گذراندن" یا کنار آمدن با یک موقعیت چالش برانگیز است. درواقع، تاب آوری مستلزم دگرگونی و رشد مثبت است که فرد را قادر می سازد به طور موثر با چالش ها مقابله کند.
یکی از راه‌های فکر کردن به تاب آوری، مقایسه آن با نوارکش لاستیکی است. برای اینکه یک نوار کش لاستیکی به جلو حرکت کند، ابتدا باید آن را به عقب بکشیم. در زندگی هم همین اتفاق می افتد. ممکن است اتفاقی بیفتد که برای مدتی ما را به عقب براند، اما اگر مقاوم باشیم، خود را به چالش می کشیم و وارد عمل می شویم.
فروما والش، روانشناس بالینی و خانواده درمانگر، چارچوبی برای تاب آوری خانواده ایجاد کرد که می تواند برای خانواده ها و افرادی که با ناملایمات دست و پنجه نرم می کنند مفید باشد. رویکرد او مبتنی بر تحقیقات است و طی سال‌ها تدریس بالینی، نظارت و تمرین مستقیم به‌عنوان یک خانواده ‌درمانگر توسعه، اصلاح و بازنویسی مجدد شده است.
به گفته والش، چارچوب تاب آوری خانواده برای انواع مختلف ساختارهای خانواده و همچنین شبکه های رسمی و غیررسمی خویشاوندی اعمال می شود. تحقیقات نشان داده است که خانواده ها می توانند شکوفا شوند و فرزندان نیزدر انواع ترتیبات خویشاوندی شکوفا گردند. آنچه بیش از همه مهم است فرآیندهای مؤثر خانواده است که به تاب آوری کمک می کند.
والش نه "کلید تاب آوری" را در سه حوزه ی مختلف ارائه می دهد:
سیستم های اعتقادی خانواده،
سازماندهی و منابع خانواده 
ارتباطات خانوادگی
 هنگام در نظر گرفتن هر یک از این کلیدهای تاب آوری، مهم است که اذعان کنیم که تفاوت های فرهنگی می تواند بر ظاهر این ایده ها در هر خانواده خاصی تأثیر بگذارد.

سیستم های اعتقادی خانواده

• در حوزه نظام های اعتقادی خانواده، خانواده‌های تاب‌آور، بحران را به‌عنوان یک چالش مشترک در نظر می‌گیرند، برخلاف فلسفه عبور «فرد سرسخت و ناهموار» از سختی‌ها. روابط در این خانواده ها بسیار مهم است. آنها معتقدند که با پیوستن به اعضای خانواده و دیگرانی که برای خانواده مهم هستند، می توانند توانایی خود را برای رویارویی با چالش ها تقویت کنند. خانواده‌های تاب‌آور، ناملایمات را قابل مدیریت و معنادار می‌دانند، چیزی که به رشد و تغییر در طول چرخه زندگی خانواده کمک می‌کند.
  خانواده های تاب آور نگاه خوش بینانه ای به زندگی دارند. با تأیید نقاط قوت و پتانسیل خانواده در بحبوحه بحران، خانواده ها اعضای خود را تشویق می کنند و حس اعتماد به نفس و روحیه «توانایی انجام دادن» را تقویت می کنند. خانواده‌های تاب‌آور"در هنر ممکن‌ها مسلط می‌شوند"، وضعیت بحران را ارزیابی می‌کنند و انرژی خانواده را روی بهترین گزینه‌های موجود متمرکز می‌کنند. این همچنین به معنای پذیرش چیزهایی است که خارج از کنترل خانواده است.
  خانواده‌های تاب‌آور معنا، هدف و ارتباط با چیزی فراتر از خودشان، اعضایشان و مشکلات فوری‌شان پیدا می‌کنند. این ممکن است به عنوان ارزش های اخلاقی و معنوی خانواده که منبع قدرت آنهاست تعریف شود. بسیاری از خانواده ها در سختی ها از طریق ارتباط با سنت های فرهنگی و مذهبی قدرت، آسایش و راهنمایی می یابند. خانواده ها همچنین ممکن است از طریق چیزهایی مانند ارتباط عمیق با طبیعت، موسیقی یا هنر، تغذیه معنوی پیدا کنند. خانواده ها با دیدن خود به عنوان بخشی از چیزی بزرگتر از خودشان، می توانند دید وسیع تری از بحرانی که تجربه می کنند داشته باشند، که می تواند منجر به افزایش احساس هدف در زندگی آنها شود.

• خانواده‌های تاب‌آور ساختار انعطاف‌پذیری دارند که می‌توانند آن را برای تطابق با نیازها و چالش‌های خود تغییر دهند، نه اینکه تصوری سفت و سخت از نقش‌ها و قوانین خانواده داشته باشند. این به خانواده اجازه می دهد تا با تغییراتی که ممکن است از طریق بحران یا ناملایمات به وجود بیاید، سازگار شود. در حالی که مردم اغلب به «بازگشت» پس از یک بحران اشاره می‌کنند، تاب‌آوری ممکن است به‌عنوان «جهش به جلو» دیده شود. خانواده‌های تاب‌آور در مواجهه با چالش‌ها به جای بازگشت به حالت قبل از بحران، دوباره دوباره سازماندهی می‌کنند. رهبری قوی با تمرکز بر امنیت و حس قابل پیش‌بینی در خانواده برای کمک به هدایت اعضای آسیب‌پذیر خانواده از طریق تغییرات در خانواده مورد نیاز است.
  خانواده های تاب آور می دانند که در مواقع بحران می توانند روی یکدیگر حساب کنند. در عین حال، تاب آوری خانواده زمانی تقویت می شود که اعضا به تفاوت های فردی، جدایی و مرزهای یکدیگر احترام بگذارند. خانواده‌های تاب‌آور می‌توانند ارتباط و جدایی را در میان اعضای خانواده متعادل کنند تا به موقعیت‌های متغیر درون خانواده پاسخ دهند.
  خانواده‌های تاب‌آور شبکه‌ای از افراد (خانواده، دوستان، همسایه‌ها) و سازمان‌هایی دارند که می‌توانند در مواقع چالش‌برانگیز به عنوان راه نجات آنها عمل کنند. این شبکه کمک های عملی (اطلاعات، خدمات ملموس)، حمایت عاطفی و ارتباط با جامعه بزرگتر را ارائه می کند. خانواده های تاب آور می توانند تشخیص دهند که چه زمانی به کمک نیاز دارند و از شبکه خود برای دریافت کمک مورد نیاز خود استفاده کنند.

• خانواده‌های تاب‌آور "منظورشان را می‌گویند و آنچه را که می‌گویند معنا می‌کنند". ارتباط مستقیم، واضح، مشخص، منسجم و صادقانه به همه اعضای خانواده کمک می کند تا بحرانی را که خانواده با آن مواجه است درک کنند و آنها را تشویق می کند تا احساسات و نظرات خود را با یکدیگر در میان بگذارند. این نوع ارتباط همچنین زمینه را برای یک فرآیند مشترک تصمیم گیری در مورد چگونگی پیشرفت خانواده در مواجهه با بحران فراهم می کند.
  خانواده‌های تاب‌آور با جو اعتماد متقابل مشخص می‌شوند و اعضای خود را تشویق می‌کنند تا طیفی از احساسات را به اشتراک بگذارند، همدلی را تمرین کنند و یکدیگر را آرام کنند. خانواده‌های تاب‌آور به دنبال فرصت‌هایی برای لذت بردن از شوخ‌طبعی و تعاملات لذت‌بخش هستند که می‌تواند در زمان‌های چالش‌برانگیز به عنوان مهلت عمل کند. تشویق اعضای خانواده به خندیدن با یکدیگر یا لذت بردن از یک فعالیت لذت بخش در کنار هم می تواند خانواده هایی را که تحت استرس هستند احیا کند.
  خانواده های تاب آور مشکلات و گزینه های موجود برای مقابله با آنها را شناسایی می کنند و سپس به صورت تیمی تصمیم می گیرند. اعضای خانواده در طوفان فکری خلاقانه به عنوان راهی برای کشف احتمالات جدید برای غلبه بر تنوع، با ایده های همه اعضا محترم و با ارزش شرکت می کنند. خانواده های تاب آور بر اهداف قابل دستیابی و گام های مشخصی که می توان برای دستیابی به آن اهداف برداشته شود، تمرکز می کنند. خانواده ها بر اساس موفقیت خود در حالی که اهداف خود را دنبال می کنند و از چیزهایی که جواب نمی دهند یاد می گیرند. از طریق این فرآیند، خانواده ها مهارت هایی را می آموزند که می تواند به آنها در آماده شدن برای چالش های آینده کمک کند.
  
  
  مطالعه بیشتر: