مبتلایان به سندرم لهجه بیگانه به دلایل غیرقابل توضیحی، دچار الگوی سخنرانی با یک لهجه خارجی می‌شوند که متفاوت از لهجه بومی آن‌ها است. تنها ۱۰۰ مورد از این دست تا کنون ثبت شده است. این ضایعه با سکته مغزی یا ضربه به سر رخ می‌دهد.
پزشکان در ابتدا آن را به عنوان یک مشکل روانپزشکی رد کردند اما در سال ۲۰۰۲، دانشمندان دانشگاه آکسفورد در انگلستان، مشاهده کردند که بیماران مبتلا به ناهنجاری‌های مغزی مشابهی هستند که مبتلا به تغییر در زیر و بمی گفتار، طولانی شدن صدا‌های مصوت و سایر بی نظمی‌ها می‌شوند.
به گزارش مجله نورولینگویستیک (Journal of Neurolinguistic)، لازم نیست که مبتلایان در معرض لهجه‌ای باشند که مغزشان می‌پذیرد و در محیط زبان مربوطه حضور پیدا کنند. صدای جدید آن‌ها به طور دقیق، لهجه‌ای خارجی نیست اما تغییرات در گفتار آن‌ها اغلب شباهت زیادی به لهجه‌های دیگر جهان دارد.
اولین مورد مربوط به یک خانم نروژی در سال ۱۹۴۱ بود که لهجه آلمانی قوی داشت و از جامعه خود طرد شد.
سندرم لهجه خارجی (FAS) زمانی اتفاق می‌افتد که شما ناگهان شروع به صحبت با لهجه دیگری می‌کنید. این بیشتر پس از ضربه به سر، سکته مغزی یا هر نوع آسیب دیگری به مغز رخ می‌دهد.
برای مثال، یک خانم استرالیایی، پس از تصادف رانندگی، لهجه‌ای فرانسوی پیدا کرد یا در سال ۲۰۱۸ یک خانم آمریکایی در آریزونا یک روز پس از این که شب قبل با سردرد به خواب رفت، با ترکیبی از لهجه‌های استرالیایی، بریتانیایی و ایرلندی از خواب بیدار شد.
این سندرم به دلیل ایجاد ضایعه در بروکا یعنی قسمت گفتاری مغز ایجاد می شود. بروکا ناحیه‌ای در لوب پیشانی و اغلب در نیمکره چپ مغز است.
برای مثال، در سکته مغزی زمانی که جریان خون به مغز قطع می‌شود، صدماتی به قسمت بروکا وارد می شود؛ چون در سندرم یاد شده فرد عموما نمی تواند به زبان اصلی خود صحبت کند و برایش رنج آور است.
منبع: healthline
دریافت صفحه با کد QR