به گزارش میگنا رهیاران باید در پی پرورش ذهنیتی باشد که به مراجعانشان توجه مثبت و بی قید و شرط خود را ارائه دهند. این کار می‌تواند دشوار باشد، چون اغلب در کاری که انجام می‌دهیم تعصبات و پیش‌داوری‌های خودمان را وارد می‌کنیم. پس چطور می‌توانیم این ذهنیت را بکار بگیریم؟
هر رهیار (کوچ) با تجربه رویکرد خودش را دارد. یکی از استراتژی‌هایی که به نظر من مفید بوده گشتن به دنبال مواردی است که می‌توانید بگویید: «من هم». دز این حالت در گفته‌ها یا کارهای مراجع به دنبال چیزهایی بگردیم که منجر به گفتن یا احساس کردن عبارت «من هم» شود. شاید مراجعان علاقه‌مند به موسیقی یا طرف‌دار تیم ورزشی خاصی باشند، در لباس پوشیدن از سبک مشخصی پیروی کنند یا لهجه به‌خصوصی داشته باشند. این موارد ممکن است به نظر ناامید کننده برسند، اما با جستجو و یافتن مواردی که می‌توانید بگویید «من هم» به خوبی می‌توانیم پل ارتباطی رهیاری (کوچینگ) را بسازیم.
بی‌قضاوتی در ارتباط رهیاری (کوچینگ)
دومین جنبه نگاه مثبت بی‌قید و شرط بی‌قضاوتی است. این جنبه شرایطی ایجاد می‌کند به عنوان یک رهیار (کوچ) از قضاوت مراجعان و خوب و بد کردن در تعاملمان با آنها بپرهیزیم و آنها را همان‌طور که هستند بپذیریم. نقش ما این است که با برانگیختن آگاهی به درک و ارزیابی مراجع از خود کمک کنیم و در صورت تمایل، تغییراتی در تفکر، احساسات یا رفتارش ایجاد نماید و برنامه‌ریزی و اجرای آنها را تسهیل نماییم. اما چطور می‌توانیم این کار را انجام دهیم؟
مشابه حالت نگاه مثبت بی‌قید و شرط، هر رهیار (کوچ) با تجربه رویکرد مختص به خودش را دارد و از برخی جهات خودتان باید روش خود را بیابید، اما راهی را که از نظر ما مفید است را معرفی می‌کنیم. هدف ما در گوش‌دادن، این است که در لحظه حال بمانیم (وقتی در حین جلسه بازخوردی ارائه می‌دهیم، ممکن است در تله ارزیابی بیافتیم). با در لحظه بودن می‌توانیم با مراجع همراه شویم، فعالانه گوش دهیم، تعامل داشته باشیم و او را تشویق کنیم خودش را کشف کند. بدین شکل توانایی مقابله با مسائلی را بیابیم که ممکن است در موقعیت‌های دیگر موجب پریشانی، عصبانیت، ناامیدی و ناراحتی ما شوند. زمانِ تأمل پس از جلسه فرصت مناسبی برای یادداشت این احساسات در دفتر روزانه و بررسی پاسخ‌های هیجانی خودمان است.
در طول آموزش رهیاری (کوچینگ) هم‌زمان با یادگیری مهارت‌ها بهترین زمان است که وقتی با سرپرست، هدایت‌گر، رهیار (کوچ) یا استادتان خود در ارتباط هستید در مورد این پرسش بیندیشید: از نظر شما «بدترین» چیزی که یک مراجع می‌تواند بگوید چه چیزی خواهد بود؟ در ادامه چند نمونه از کار ما به عنوان رهیار (کوچ) آورده شده است.
- «من با X رابطه دارم (نام کسی که به او احترام می‌گذارید یا دوستش دارید را در اینجا وارد کنید)؟»
من فکر می‌کنم شما رهیار (کوچ) وحشتناکی هستید و می‌خواهم شما را به فدراسیون جهانی کوچینگ گزارش کنم .
باید بگویم که به تازگی از زندان آزاد شده‌ام، چون محکومیتم را سپری کرده‌ام. (جنایتی را که واکنش انزجار شدیدی را در شما ایجاد می‌کند در اینجا وارد کنید)»
« دوست دارم آخر هفته‌ها لباس زنانه بپوشم (رفتاری را که پذیرش آن برایتان دشوار است در اینجا وارد کنید) و به این فکر می‌کنم که چطور ... »
البته، «بدترین» یک شخص ممکن است از نظر شما «بهترین» چیز باشد، یا حداقل در شما هیچ گونه واکنش احساسی ایجاد نکند. هر یک از ما دیدگاه شخصی خودمان را داریم. اندیشیدن به دیدگاه شخصی‌تان، کمک می‌کند تنوع جهان و نحوه فکر، احساس یا رفتار افراد را در مقایسه با خودتان بهتر درک کنید.
ممکن است دوست داشته باشید که در مورد آن فکر کنید و در دفتر روزانه خود چهار یا پنج مثال درباره «بدترین» چیزی که ممکن است مراجع انجام دهد، بنویسید.
موضوعات توجه مثبت عاری از قضاوت و بدون قید و شرط برگرفته از کار کارل راجرز و «شرایط لازم و کافی» مد نظر او است. این شرایط را بخشی از رویکرد انسان‌گرا به رهیاری (کوچینگ) است.
کلام آخر
در این یادداشت نحوه ایجاد و حفظ تمرکز رهیار (کوچ) نسبت به مراجعانش را در نظر گرفتیم. این تمرکز را می‌توان از طریق ذهنیتی مثبت، بی قضاوت؛ و توجه مثبت بی قید و شرط گسترش داد. رهیار (کوچ) با پرهیز از کلیشه‌ها و دیدن هر مراجع به عنوان موهبتی برای نگریستن می‌تواند در خدمت‌رسانی به مراجع رابطه را خود شروع و مدیریت کند و از خطرات احتمالی تخصص خود که «این خود مسئله دیگری است.» جلوگیری کند.