به گزارش «نیوز مدیکال»، در گسترده‌ترین مطالعه‌ای که تا کنون در این زمینه انجام شده، ژنتیک ۶۴ هزار و ۶۴۱ کودک ۳ تا ۱۸ ساله، تحلیل شده است.

پروفسور «کریستل میدل دراپ» که این مطالعه را به طور مشترک با «مرکز تحقیقات سلامت کودکان یو کیو» و «سلامت کودکان کویینزلند» انجام داده است، گفت: این مطالعه نشان داد کودکانی که سطوح مشابهی از اضطراب و افسردگی داشتند، ژنتیک مشابهی هم داشتند.

این نخستین بار است که مطالعه‌ای به این گستردگی برای بررسی نقش ژنتیک در اضطراب و افسردگی در کودکان انجام می‌شود.

پروفسور میدل دراپ گفت: متغیر‌های ژنتیکی باید بررسی شوند، زیرا خطر عود کردن چندباره یک ناهنجاری یا عود همزمان آن ناهنجاری با دیگر ناهنجاری‌ها را افزایش می‌دهند.

وی افزود: نشانگان سلامت روان به طور معمول با هم روی می‌دهند، یعنی آن‌هایی که اضطراب و افسردگی را تجربه می‌کنند، احتمال ابتلایشان به ناهنجاری‌هایی همچون کم توجهی و بیش فعالی (ADHD) و رفتار پرخاشگرانه نیز بیشتر از دیگران است، مطالعه ما نشان می‌دهد این هم‎‎‎‎‎‎آیی ناهنجاری‌ها نیز ریشه ژنتیکی دارد.

ژنتیک سهمی ۴۰ درصدی در خطر دچار شدن فرد به اضطراب و افسردگی دارد و ۶۰ درصد مابقی به عوامل محیطی باز می‌گردد.

پروفسور میدل دراپ با اشاره به اینکه هر کسی ممکن است هر از چندگاهی احساس اضطراب یا افسردگی را تجربه کند، گفت: برخی افراد توانایی بهتری در تطبیق با شرایط زندگی دارند.

وی ادامه داد: افرادی که درگیر ناهنجاری اضطراب هستند، مدام درباره شرایطشان با خود کلنجار می‌روند، عاملی که مانع به پیش رفتن آن‌ها می‌شود.

پروفسور میدل دراپ می‌گوید: شکل روبرو شدن افراد با عوامل استرس زا با هم فرق می‌کند و علت بخشی از این تفاوت رویکرد ژنتیک است.

گام بعدی این پژوهشگران، تحلیل نقش متقابل عوامل ژنتیکی و محیطی همچون مدرسه و زندگی خانوادگی برای آگاهی از تأثیر آن‌ها بر اضطراب و افسردگی در کودکی خواهد بود.