این مشکلات ممکن است منجر به اضطراب شدید و تمایل به اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی شود، زیرا فرد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال تمایل به داشتن باور‌های عجیب و غریب دارد و ممکن است در پاسخگویی مناسب به نشانه‌های اجتماعی مشکل داشته باشد.

اختلال شخصیت اسکیزوتایپال معمولاً در اوایل بزرگسالی تشخیص داده می‌شود و احتمالاً در طول عمر باقی می‌ماند، اگرچه درمان‌هایی مانند دارو‌ها و درمان‌ها می‌تواند علائم را بهبود بخشد.


علائم
اختلال شخصیت اسکیزوتایپال معمولاً پنج علامت از علائم زیر یا بیشتر را دارند:

- تنها بودن و نداشتن دوستان صمیمی خارج از خانواده نزدیک
- احساسات بدون تغییر یا پاسخ‌های احساسی محدود یا نامناسب
- اضطراب اجتماعی مداوم و بیش از حد
- تفسیر نادرست از رویداد‌ها، مانند احساس اینکه چیزی که واقعاً بی‌ضرر یا غیر توهین‌آمیز است، معنای مستقیم شخصی دارد.
- تفکر، باور‌ها یا رفتار‌های عجیب و غریب، عجیب و غریب یا غیرعادی
- افکار مشکوک یا پارانوئید و شک دائمی در مورد وفاداری دیگران
- اعتقاد به قدرت‌های خاص، مانند تله پاتی ذهنی یا خرافات
- ادراکات غیرمعمول، مانند احساس حضور یک فرد غایب یا داشتن توهم
- لباس پوشیدن به روش‌های عجیب و غریب، مانند ظاهر نامرتب یا پوشیدن لباس‌های مشابه
- سبک خاص گفتار، مانند الگو‌های مبهم یا غیرمعمول صحبت کردن، یا غوغای عجیب در طول مکالمه

علائم و نشانه‌های اختلال شخصیت اسکیزوتایپی، مانند افزایش علاقه به فعالیت‌های انفرادی یا سطح بالای اضطراب اجتماعی، ممکن است در سال‌های نوجوانی دیده شود. ممکن است کودک در مدرسه عملکرد ضعیفی داشته باشد یا از نظر اجتماعی با همسالانش ناهماهنگ به نظر برسد، که ممکن است منجر به آزار و اذیت شود.

اختلال شخصیت اسکیزوتایپال در مقابل اسکیزوفرنی
اختلال شخصیت اسکیزوتایپال را می‌توان به راحتی با اسکیزوفرنی، یک بیماری روانی شدید که در آن افراد ارتباط خود را با واقعیت از دست می‌دهند (روان پریشی) اشتباه گرفت. در حالی که افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال ممکن است اپیزود‌های روان پریشی کوتاه همراه با هذیان یا توهم را تجربه کنند، این دوره‌ها به اندازه اسکیزوفرنی مکرر، طولانی یا شدید نیستند.

تمایز کلیدی دیگر این است که افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال معمولاً می‌توانند از تفاوت بین ایده‌های تحریف شده و واقعیت خود آگاه شوند. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به طور کلی نمی‌توانند از توهمات خود دور شوند.

علیرغم تفاوت‌ها، افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال می‌توانند از درمان‌هایی مشابه درمان‌های مورد استفاده برای اسکیزوفرنی بهره‌مند شوند. گاهی اوقات اختلال شخصیت اسکیزوتایپال در طیفی با اسکیزوفرنی در نظر گرفته می‌شود، و اختلال شخصیت اسکیزوتایپالبه‌عنوان شدیدتر دیده می‌شود.


چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال احتمالا تنها با اصرار دوستان یا اعضای خانواده به دنبال کمک هستند. یا افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال ممکن است برای مشکل دیگری مانند افسردگی به دنبال کمک باشند. اگر مشکوک هستید که یکی از دوستان یا اعضای خانواده ممکن است به این اختلال مبتلا باشد، ممکن است به آرامی به فرد پیشنهاد دهید که به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشد، با یک پزشک مراقبت‌های اولیه یا متخصص بهداشت روان شروع کنید.


علل
شخصیت ترکیبی از افکار، احساسات و رفتار‌هایی است که شما را منحصر به فرد می‌کند. این نحوه مشاهده، درک و ارتباط شما با دنیای بیرون و همچنین نحوه دیدن خود است. شخصیت در دوران کودکی شکل می‌گیرد که از طریق تعامل تمایلات ارثی و عوامل محیطی شکل می‌گیرد.

در رشد طبیعی، کودکان به مرور زمان یاد می‌گیرند که به طور مناسب با دیگران تعامل کنند، نشانه‌های اجتماعی را تفسیر کنند و به موقعیت‌های اجتماعی به طور مناسب و با انعطاف پاسخ دهند. دقیقاً مشخص نیست که چه چیزی برای یک فرد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپالاشتباه می‌کند، اما احتمالاً تغییرات در نحوه عملکرد مغز، ژنتیک، تأثیرات محیطی و رفتار‌های آموخته شده ممکن است نقش داشته باشند.

عوامل خطر
اگر یکی از بستگان شما مبتلا به اسکیزوفرنی یا اختلال روان پریشی دیگری باشد، خطر ابتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپالممکن است بیشتر باشد.

عوارض
افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپالدر معرض خطر ابتلا به موارد زیر هستند:

افسردگی
اضطراب
سایر اختلالات شخصیتی
جنون جوانی
دوره‌های روان پریشی موقت، معمولاً در پاسخ به استرس
مشکلات با الکل یا مواد مخدر
اقدام به خودکشی
کار، مدرسه، روابط و مشکلات اجتماعی
 

تشخیص
افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال ممکن است به دلیل علائم دیگری مانند اضطراب، افسردگی یا مشکلات مقابله با ناامیدی یا برای درمان سوء مصرف مواد از پزشک مراقبت‌های اولیه کمک بگیرند.

پس از معاینه فیزیکی برای کمک به رد سایر شرایط پزشکی، پزشک مراقبت اولیه شما ممکن است شما را برای ارزیابی بیشتر به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهد.

تشخیص اختلال شخصیت اسکیزوتایپال معمولاً بر اساس موارد زیر است:

- مصاحبه کامل در مورد علائم شما
- سابقه شخصی و پزشکی شما
- علائم ذکر شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا
 

درمان
درمان اختلال شخصیت اسکیزوتایپال اغلب شامل ترکیبی از روان درمانی و دارو است. بسیاری از افراد می‌توانند از طریق کار و فعالیت‌های اجتماعی که متناسب با سبک‌های شخصیتی آن‌ها است، کمک کنند.

روان درمانی
روان درمانی ممکن است به افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپالکمک کند تا با ایجاد رابطه‌ای قابل اعتماد با یک درمانگر، به دیگران اعتماد کنند و مهارت‌های مقابله‌ای را بیاموزند.

روان درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

درمان شناختی-رفتاری: شناسایی و به چالش کشیدن الگو‌های فکری منفی، یادگیری مهارت‌های اجتماعی خاص، و اصلاح رفتار‌های مشکل ساز
درمان حمایتی:  ارائه تشویق و تقویت مهارت‌های انطباقی
خانواده درمانی: شامل اعضای خانواده است که ممکن است به بهبود ارتباطات، اعتماد و توانایی همکاری در خانه کمک کند.
 

دارو‌ها
هیچ دارویی برای درمان اختلال شخصیت اسکیزوتایپالتوسط سازمان غذا و دارو تایید نشده است. با این حال، پزشکان ممکن است برای کمک به تسکین یا کاهش برخی علائم، مانند افسردگی یا اضطراب، یک داروی ضد افسردگی تجویز کنند. برخی از دارو‌ها ممکن است به بهبود انعطاف‌پذیری در تفکر کمک کنند.