الگوی تاب آوری دو پیام مهم را می دهد : این که سختی ها بطور اتوماتیک منجر به بدکارکردی و رفتار ناسالم نمی شود ، اما می تواند منجر به پیامدهایی برای شخصی که آنرا تجربه می کند شود و حتی یک واکنش اولیه به سختی می تواند به مرور زمان بهبود یابد.

 تاب آوری بزرگسالان به این دلیل که تقریبا تمام تحقیقات تاب آوری تا این تاریخ روی بچه ها و نوجوانان متمرکز بوده است  کمتر مورد توجه بوده است درک این که چطور بزرگسالان در استرس های شخصی و کاری تاب آور می شوند، مقوله نوظهوری است.
به گزارش میگنا عفت حیدری در یادداشتی نوشت : از بررسی های ما و از مرور کار محققانی که مطالعات خود را گسترش می دهند ؛ به نظر می رسد که فرایند ایجاد تاب آوری برای کودکان و بزرگسالان روندی مشابه است.این فرایند در الگوی تاب آوری به صورت نمودار آورده شده است ( ریچاردسون و دیگران ، 1990 میلادی ) .
 
بر اساس الگوی تاب آوری وقتی فردی از هر رده سنی با سختی و مشکلات مواجه می شود؛ او بصورت ایده آل شاخص های فردی و محیطی و عوامل محافظتی را تجربه می کند که این سختی را با حمایت کافی تعدیل می کند و فرد خود را با سختی سازگار می کند بدون اینکه لطمه چندانی به زندگی اش وارد شود.
فرد در ناحیه امن خود باقی می ماند یا به یک سطح تاب آوری افزایشی به دلیل توان احساسی و مکانیسم های سالم سازگاری در فرایند غلبه بر سختی حرکت می کنند.
فرد بدون حمایت ضروری ازفرایند اختلال روانی  عبور می کند و بعد به مرور زمان  از این لطمه بهبود می یابد.
مجددا فراهم بودن عوامل حمایتی شخصی و محیطی بر نوع بهبود اثر می گذارند. این بهبودی و برگشت به جامعه  ممکن است از طریق رفتارهای معیوبی مثل مصرف مشروبات الکلی یا استفاده از مواد مخدر یا اقدام به خودکشی یا فقدان ارزشمندی یا نداشتن ظرفیت برای سازگاری سالم صورت گیرد. بهبودی و برگشت به جامعه ممکن است منجر به برگشت فرد به منطقه امن یا افزایش تاب آوری شود.
 
الگوی تاب آوری دو پیام مهم را می دهد : این که سختی ها بطور اتوماتیک منجر به بدکارکردی و رفتار ناسالم نمی شود ، اما می تواند منجر به پیامدهایی برای شخصی که آنرا تجربه می کند شود و حتی یک واکنش اولیه به سختی می تواند به مرور زمان بهبود یابد.
ریچاردسون و همکارانش ( 1990 میلادی ) پیشنهاد می کنند که فرایندی که در الگوی تاب آوری بصورت نمودار آورده شده است ، برای هر فرد زنده قابل کاربرد است  ، به این دلیل که در واقع فرایند زندگی است.
 
محیط  برای تاب آوری فرد به دو شیوه  حیاتی است. اولا عوامل محافظتی درونی است که به فرد کمک می کند در مواجهه با چالش یا عامل استرس آور تاب آور بمانند و اغلب نتیجه شرایط محیطی است که توسعه این شاخص ها  را مورد حمایت قرار می دهد. دوما شرایط فوری محیطی علاوه بر چالش ها به تغییر بالانس واکنش یک فرد از بد کارکردی به تاب آوری می انجامد.

این یادداشت بر گرفته از کتاب تاب آوری در مدارس اثر خانم نان هندرسون ( مددکاری اجتماعی ) است که توسط محمدرضا مقدسی و عفت حیدری ترجمه و به همت انتشارات ورجاند و در اختیار علاقه مندان به تعلیم و تربیت و تاب آوری قرار گرفته است .