سازگاری و انطباق با تغییرات اجتناب ناپدیر اقلیم و آب و هوا را تاب آوری اقلیمی میگویند تاب‎‌آوری اقلیم مسیر مدیریت و  برنامه ریزی برای انطباق و محافظت از بشر در برابر تغییرات اقلیم است. تاب آوری اقلیمی به عنوان ظرفیت اجتماعی، اقتصادی و بوم‌شناختی برای مقابله با یک رویداد یا روند یا اختلال خطرناک تعریف شده است این کار با "پاسخ دادن یا سازماندهی دوباره به روش‌هایی انجام می‌شود که عملکرد، هویت و ساختار اساسی آنها حفظ شود و در عین حال ظرفیت سازگاری، یادگیری و دگرگونی نیز حفظ شود.

 بنابر همین گزارش از میگنا رسانه سلامت و تاب آوری ایران خاطره اکبری روانشناس و کارشناس سلامت در ادامه این مطلب آورده است که تاب آوری اقلیمی مفهومی است که  از تنظیم و انطباق روش های زندگی، کار و حتی تفریح برای محافظت از خود در برابر تأثیرات تغییرات آب و هوایی صحبت میکند.

تاب آوری اقلیمی مقابله و مدیریت موفقیت آمیز تأثیرات تغییرات آب و هوایی و در عین حال جلوگیری از بدتر شدن  تأثیرات آب وهوایی را به بحث میگذارد.

چشم انداز تاب آوری آب و هوا دستیابی به جهانی است که در آن مردم، مشاغل و سیستم های محیطی در برابر تأثیرات تغییرات آب و هوایی  منعطف و سازگار باشند 

سه موضوع ویژه در تاب آوری اقلیم  مشتمل بر محیط زیست ،اقتصاد و معیشت پایدار تاکنون در مطالعات این شکل از تاب آوری مورد توجه بوده اند .

مساله محیط زیست در تاب آوری اقلیم ناظر بر این معناست که حفاظت از منابع و سرمایه های طبیعی و تنوع آن  و توجه به سیستم‌های زیست‌محیطی تاب آور شامل حصول اطمینان و نظارت به این معناست که طبیعت، با ترکیب در هم تنیده ای از اکوسیستم‌های زمینی و دریایی، اولین خط دفاعی در برابر خطرات اقلیمی ناشی از حوادث و بلایای شدید و همچنین تغییرات طولانی‌مدت در آب و هوا باشد. این بدان معنی است که تنوع زیستی و اکوسیستم های طبیعی محفوظ بمانند .

مقوله بعدی یا تاب آوری اکونومیک یا اقتصادی به این معنا توجه میکند که کسب‌وکارها و اقتصادهای تاب آور همه خطرات آب و هوایی به طور کامل توسط مشاغل، سرمایه‌گذاران و جامعه درک می‌شوند. اقداماتی برای مدیریت این خطرات در سیستمهای چند لایه اقتصادی و اجتماعی صورت میگیرد، تمرکز ویژه  این بخش بر شهرها، زیرساخت‌ها، خدمات، کشاورزی و غذا، آب و اکوسیستم‌های طبیعی، و سیستم‌های اقیانوسی و ساحلی ومواردی از این دست است.

 و ضلع سوم مساله معیشت پایدار است که موضوع اصلی اطمینان از این موضوع که حتی آسیب‌پذیرترین جمعیت‌ها، به‌ویژه آنهایی که در کشورهای کمتر توسعه‌یافته و یا کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند،در برابر تغییرات اقلیمی مثلا خشکسالی یا گرم شدن هوا و .... از تاب خوبی برخوردار و یا حداقل از چتر حمایتی ( اجتماعی ، اقتصادی ) ویژه ای برخودار باشند .