چشمان برخی كودكان، با آنكه سالم به نظر میرسند، اما از سلامتی و دید كافی برخوردار نیستند. در واقع رشد و تكامل مركز بینایی در مغز از دوران جنینی تا حدود 10سالگی ادامه دارد، اما حداكثر سرعت رشد آن تا سه سالگی است. تنبلی چشم "آمبلیوپی" نوعی كاهش بینایی است كه در آن نمیتوان چشم یا در راههای عصبی بینایی هیچگونه عیب ارگانیک واضحی برای آن یافت.
در صورتی كه اشكال دید كودک، قبل از پنج سالگی درمان شود، حتی اگر چشم در این مدت تنبل شده باشد با درمان، بینایی كامل بدست میآید. در واقع پس از پنج سالگی، هر چه درمان چشم تنبل بیشتر به عقب بیافتد، احتمال به دست آوردن بینایی كامل كمتر میشود، به طوری كه پس از هفت تا ده سالگی، درمان هیچ تاثیری در بینایی نخواهد داشت. در نتیجه تكامل دستگاه بینایی، در این دوران، دید واضح و كامل است. در این مدت، بهخصوص در سه سال اول زندگی، هر عاملی كه باعث اشكال دید، در یک یا هر دو چشم كودک شود، رشد و تكامل دستگاه بینایی را متوقف میسازد و در نتیجه باعث كاهش میزان بینایی طفل میشود.
معنی این سخن آن است كه امكان دارد چشمی را كه از نظر ظاهر كاملا طبیعی است از بینایی كامل و طبیعی برخوردار نباشد. چشمان برخی كودكان، با آنكه سالم به نظر میرسند، اما از سلامتی و دید كافی برخوردار نیستند. در واقع رشد و تكامل مركز بینایی در مغز از دوران جنینی تا حدود 10سالگی ادامه دارد، اما حداكثر سرعت رشد آن تا سه سالگی است. تنبلی چشم نوعی اختلال بینایی است كه اگر به موقع تشخیص داده و درمان نشود، فرد را بسیار كم بینا یا نابینا میكند و با تشخیص به موقع، به راحتی و كاملا قابل درمان است.
تنبلی چشم نوعی كاهش بینایی بوده كه تنها راه پیشگیری از آن، تشخیص بهموقع عوامل ایجاد كننده است که متاسفانه بسیاری از این عوامل برای خانوادهها ناشناخته است.
مغز و چشم براي ايجاد بينائي خوب باهم كار مي كنند . نوري كه داخل چشم مي شود با ايجاد سيگنالهاي عصبي از طريق عصب بينائي به مغز مي رود . تنبلي چشم يك اصطلاح پزشكي است . و زماني به كار مي رود كه ديد يكي از چشمها كاهش يافته است و علت آن عدم تكامل نرمال سلولهاي بينائي قشر مغز است . خود چشم به تنهايي مشكلي ندارد اما به طور طبيعي كارايي ندارد .
شيوع آمبليوپي چگونه است ؟آمبليوپي شايعترين علت كاهش بينائي در بچه هاست. شرايطي كه تقريباً در 2 تا 3 بچه از هر 100 نفر وجود دارد . تخمين زده شده كه تقريباً 3% بچه ها در آمريكا درجاتي از اختلال بينائي به علت آمبليوپي را دارند ، مگر اينكه در اوايل طفوليت تحت درمان موفقي قرار گرفته باشند . آمبليوپي در صورت عدم درمان تا دوران بزرگسالي باقي مي ماند و شايعترين علت اختلال بينائي يك چشمي در بچه ها و بالغين جوان و ميانسال مي باشد .
علت و علائم آمبليوپي چيست ؟آمبليوپي توسط هر شرايطي كه تكامل يا استفاده از بينائي طبيعي چشم را تحت تاثير قرار دهد ، ايجاد مي شود . مثلاً مي تواند به علت استرابيسم (لوچي) كه يك عدم تعادل در قرارگيري دو چشم است ، ايجاد شود . لوچي مي تواند باعث انحراف چشمها به داخل ، خارج، بالا يا پايين شود . گاهي آمبليوپي به علت شرايطي مثل آب مرواريد در چشم ايجاد مي شود.
اهميت پوشاندن چشم چيست؟ممكن است پوشاندن چشم جهت درمان تنبلي چشم مشكل باشد اما شما بايد نتيجه نهايي آن را به خاطر داشته باشيد: شما به فرزندتان يك هديه عالي مي دهيد يعني توانايي خوب ديدن با هر دوچشم كه در طول زندگي ادامه مي يابد و گاهي باعث برطرف شدن انحراف چشم مي شود ، شانس اشتغال وكارايي كودك در آينده بيشتر مي شود و خطر كوري نيز كمتر مي شود.
چه زماني مناسب براي پوشاندن چشم است ؟بهتر است زمانيكه يكي از والدين فرصت دارد تا زمان كافي را باكودك بگذراند ، پوشاندن چشم آغاز شود اغلب ساعات و روزهاي اول پوشاندن چشم مشكلتر است و كودك مجبور است چشم ضعيف تر را به كار برد و با احساس عدم شناخت و آگاهي از اين تجربه جديد مقابله كند . هرچند كه آگاهي معلم مدرسه از مشكل چشمي كودك شما لازم است اما شروع پوشاندن چشم در مدرسه كار مناسبي نيست .
روزهاي پايان هفته و تعطيلات معمولاً بهترين زمان شروع بستن چشم است . به كودك اجازه دهيد كارهاي مورد علاقه اش را انجام دهد و بينايي كودك را با فعاليتهايي نظير ديدن يك برنامه تلويزيوني مطلوب ، بازي هاي ويدئويي يا بازي با يك پازل تحريك كنيد . در ابتدا بازي كردن يا شركت در ساير فعاليتهاي خارج از منزل مشكل است . دادن جايزه براي پوشاندن چشم و مجازاتهاي كوچك براي نپوشاندن چشم ، ايرادي ندارد . زيرا تلاش شما براي ايجاد يك بينايي خوب در فرزندتان است ، مسئله أي كه در آينده ، اعتماد به نفس ، ظاهر و حتي اشتغال وي موثر خواهد بود.
چه فعاليتهايي در زمان پوشاندن چشم بهتر است انجام دهيد ؟بهترين فعاليتها ، اعمالي اند كه بينايي كودك را تحريك كرده و وي را وادار به دقت بيشتري در جزئيات كند . مثلاً بازيهاي ويدئويي از دور بيشترين بهبود بينايي را دركمترين مدت به دنبال دارد . اما هر فعاليت محرك بينايي كه مورد علاقه كودك باشد ، مي تواند مفيد باشد .
آيا پوشاندن چشم انحرافات چشم را نيز درمان مي كند؟هدف اصلي از پوشاندن چشم بهبود بينائي چشم ضعيف تر است و اكثراً انحرافات چشم ادامه مي يابد . اما گاهي انحراف چشم با اين درمان كمتر مي شود . در صورتي كه براي اصلاح انحراف چشم عمل جراحي نياز باشد ، بهبود بينائي حاصل از پوشاندن چشم ضعيف به حفظ نتيجه جراحي در راست قرار گرفتن چشمها پس از عمل كمك خواهد نمود.
چه مدتي لازم است پوشاندن چشم ادامه يابد ؟هدف اوليه از پوشاندن چشمها بدست آوردن بهترين و بيشترين بينائي ممكن است . در بچه هاي كوچك تر معمولاً نتيجه خيلي خوبي حاصل مي شود . برخي از بچه ها فقط با چند هفته پوشاندن چشم سالم بهبودي هميشگي خواهند داشت . با اين وجود در اكثر بچه هاي ديگر چند هفته تا چند سال لازم است عمل پوشاندن چشم سالم ادامه يابد . معمولاً در سن 9 سالگي وضعيت بينائي كودكان ثابت مي شود و پس از اين زمان ديگر نيازي به پوشاندن چشم نيست اما بهتر است معاينات منظم چشمي حداقل تا 9 سالگي ادامه يابد .
عوامل ایجاد كننده تنبلی چشم اشكالات مادرزادی در ساختمان چشم، مانند آب مروارید و پایین افتادگی پلک باعث میشود كه چشم نتواند تصویر واضحی از اشیاء دریافت كند و بهتدریج دچار تنبلی شود. در مورد كاتاراكت بهترین درمان عمل جراحی است كه اگر پس از تولد تا سه ماهگی هرچه سریعتر صورت بگیرد، نتیجه بهتری خواهد داشت. اما پس از سه ماهگی نتیجه چندان رضایت بخش نخواهد بود.
در نزدیک بینی، دور بینی و آستیگماتیسم، اگر دید هر دو چشم بسیار كم باشد، هر دو چشم و اگر تفاوت دید آنها زیاد باشد، چشم ضعیفتر نمیتواند تصویر واضحی از اشیاء دریافت كند و دچار تنبلی میشود. لوچی یا انحراف چشم نیز میتواند باعث دوبینی شده در نتیجه تصویر واضحی روی شبكیه تشكیل نشود. بدین ترتیب مغز بهتدریج برای حذف دو بینی، تصویر چشم منحرف را حذف كرده و تنبلی چشم ایجاد خواهد شد. برای درمان تنبلی چشم کودکم چه کنم؟
والدین گرامی- اگر کودک شما دچار تنبلی چشم است، از آنجا که بهترین سن درمان تنبلی چشم زیر پنجسالگی است، توجه داشته باشید در زمان طلابی تشخیص و درمان بهموقع تنبلی چشم کودکتان هستید.
- با پیگیری درمان تنبلی چشم فرزند دلبندتان میتوانید بینابی کامل را به او هدیه کنید.
- عود (برگشت) بیماری تنبلی چشم تا سن 10 سالگی امکانپذیر است. برای جلوگیری از عود بیماری باید والدین آگاهی و اطلاعات لازم را داشته باشند.
آيا آمبليوپي قابل درمان است ؟طي 6 سال اول زندگي ، سيستم بينايي خيلي سريع رشد وتكامل مي يابد و ارتباطات پيچيده أي بين چشم و مغز ايجاد مي شود . ما هنوز هم اطلاعات لازم براي ايجاد اين ارتباطات چشم به مغز در بچه هاي بزرگتر و بالغين نداريم ,لذا موفقيت در درمان آمبليوپي به سن بيمار وابسته است .
درمان آمبليوپي چيست ؟اغلب والدين به اشتباه اميدوارند كه تنبلي چشم فرزندشان تنها با عينك بهبود يابد ، اما عينك به تنهايي در درمان آمبليوپي موثر نيست . چشمي كه به كار گرفته نشود ، گيرنده هاي مغزي كمتري را فعال مي كند و لازم است اين گيرنده هاي مغزي دوباره به كار گرفته شوند . اين امر از طريق بستن يك چشم و اصلاح عامل تنبلي چشم در سنين پايين انجام مي شود .
تا چه سني تنبلي چشم قابل درمان است ؟تنبلي چشم كه ناشي از قرارگرفتن كدورت در مسير بينائي است بايد در چند ماه اول شروع كدورت در چشمها درمان شود . اگر تنبلي چشم ناشي از انحراف چشم باشد در صورتيكه درمان قبل از سه الي چهار سالگي انجام شود ، موثرتر خواهد بود . البته در بچه هاي بزرگتر هم ممكن است تا حدودي بينائي بهبود يابد. آمبيلوپي در بچه ها چگونه درمان مي شود ؟
اگر درمان آمبليوپي در اوايل دوران كودكي يعني قبل از 7 سالگي انجام شود، خيلي موثرتر خواهد بود . درمان آمبليوپي ، استفاده و كاركردن با چشمي است كه كاهش بينائي دارد.
دو راه براي اين منظور وجود دارد :
1- آتروپين : يك قطره از دارويي به نام آتروپين يكبار در روز در چشم قوي تر ريخته مي شود تا حدي كه بينائي فرد رامختل و تار كند تا كودك مجبور شود چشم مبتلا به آمبليوپي را بكار برد . درمان با آتروپين بينائي را در چشم ضعيف تر تحريك مي كند و به تكامل قسمتي از مغز كه مسئول درك بينائي است ،كمك مي كند .
2- بستن چشم يا پچ كردن : با يك پچ يكنواخت و چسبنده چشم قوي تر را براي چند هفته تا چند ماه طي يك برنامه خاص مي بندند. اين درمان طفل را مجبور به استفاده از چشم آمبليوپ (تنبل ) مي كند . بستن باعث تحريك چشم ضعيف تر به عمل بينائي شده و به تكامل قسمتي از مغز كه مسئول درك بينائي است كمك مي كند . براي اينكه عمل بستن چشم موثرتر باشد بايد
حداقل شش ساعت در روز چشم بسته باشد ، مگر اينكه پزشك مربوطه توصيه ديگري كرده باشد . بستن چشم هنوز هم به عنوان روش استاندارد درمان تنبلي چشم تلقي مي شود .
پیشگیری و درمان تنها راه پیشگیری از تنبل چشم تشخیص بهموقع عوامل ایجاد كننده آن است و چون بسیاری از این عوامل برای خانوادهها ناشناخته است، چشم همه كودكان باید حداقل سه بار قبل از دبستان در زمانهای مختلف همچون سه ماهگی ،دو تا سه سالگی و پنج تا شش سالگیی معاینه شود. همچنین اگر كودكی انحراف چشم دارد، والدین باید به محض تشخیص، او را نزد متخصص برده و تحت درمان قرار دهند. درمان تنبلی چشم، معمولا با بستن چشم سالم است، تا چشم تنبل به كار بیافتد و تنبلی آن برطرف شود.
مدت بستن چشم را متخصص تعیین میكند و در فواصل مشخص نیز باید بهوسیله متخصص معاینه شود. گاهی اوقات برای درمان، عینک و در برخی موارد جراحی توصیه می شود. اگر تنبلی چشم بر اثر بیماریهای مادرزادی مانند آب مروارید، پایین افتادگی پلک یا دیگر عیوب ساختمانی باشد، باید قبل از سه ماهگی درمان شود و اگر به علتهای دیگر باشد، درمان قطعی تا قبل از پنج سالگی امكانپذیر است و بعد از آن درمان معمولا نتیجه خوبی ندارد. در واقع گاهی اوقات مدت درمات چندسال است. در این صورت والدین طفل باید استقامت، پشتكار و حوصله لازم را داشته باشند و از رفت و آمد نزد متخصص و سایر مشكلات جنبی آن خسته نشوند.
اگر متخصص توصیه كرد چشم كودک را ببندید، طبق دستور او عمل كنید و چشم كودک ر ا كمتر یا بیشتر از زمان تعیین شده نبندید. همچنین در صورت تشخیص تنبلی چشم، حتما تا پایان 10 سالگی پیگیر وضعیت بینایی و تغییرات عیوب انكساری كودک باشید.
درمان تنبلی چشمدرمان تنبلی چشم به سه عامل بستگی دارد:
1. سنی که در آن تنبلی چشم به وجود آمده است؛
2. مدتزمانی که از ایجاد تنبلی چشم گذشته است
3. سنی که در آن درمان آغاز شده است.
به طور کلی، آگاهی والدین و همکاری آنها کلید موفقیت در درمان است. درمان تنبلی چشم نیازمند همکاری تنگاتنگ والدین با متخصصان (بیناییسنج و چشمپزشک) است. والدین باید بدانند که دوران کودکی تنها زمان دستیابی به درمان کامل است و در صورت از دست دادن آن، این فرصت برای همیشه از دست رفته است. همچنین والدین باید صبور باشند و انتظار بهبودی سریع را نداشته باشند.
والدین گرامییادتان باشد که درمان کامل تنبلی چشم بسیار مشکل است و پس از تشخیص بیماری، تازه در اول راه هستید، لذا پیگیری درمان تا بهبودی کامل دید دو چشم تا سن 10 سالگی الزامی است.
نکتة مهم در درمان تنبلی چشم این است که هر چه سن کودک کمتر باشد، شانس درمان بیشتر و مدت درمان کوتاهتر میشود و هر چه درمان چشم تنبل دیرتر شروع شود، احتمال به دست آوردن بینایی کامل کمتر میشود.
بهترین سن برای درمان تنبلی چشم قبل از پنجسالگی است.
روشهای درمانی مختلفی برای درمان تنبلی چشم وجود دارد که مهمترین آنها عبارت است از: بستن چشم، استفاده از عینک، انجام جراحی و تمرینات چشمی. الف) بستن چشم سالم
بهترین درمان تنبلی چشم، بستن چشم سالم است تا چشم تنبل وادار به فعالیت شود و با تمرین دیدن، تنبلی آن برطرف شود. دورة زمانی بستن چشم در کودکان متفاوت و نسبتاً، طولانی است و از چند هفته تا چند ماه است که این دوره را متخصص تعیین میکند.
مدت بستن چشم در طی روز را نیز متخصص تعیین میکند. با توجه به میزان تنبلی چشم، مدت زمان بستن معمولاً، بین 2 ـ 6 ساعت در روز، متغیر است. هر چه میزان تنبلی بیشتر باشد، مدت زمان بستن چشم سالم بیشتر خواهد بود. تحقیقات نشان میدهد که بستن بیش از 6 ساعت، اثر مطلوبی بر چشم ندارد و علاوه بر کاهش میزان همکاری کودک، گاهی باعث تنبلی در چشم سالم نیز میشود، لذا والدین باید مطابق دستور متخصص عمل کنند و نباید سعی کنند که چشم سالم را بیشتر از زمانی که پزشک تشخیص داده است، بسته نگه دارند.
در طی مدت درمان نیز در فواصل مشخص، باید چشم کودک را متخصص معاینه کند، زیرا ممکن است نیاز باشد که مدت زمان بستن تغییر داده شود.
ضمناً، با توجه به نظر متخصص، میتوان مدت بستن را در طی روز، به چند نوبت تقسیم کرد تا تحمل آن برای کودک راحتتر باشد.
یادتان باشد که نحوة درمان و مدت زمان درمان هر کودک با کودک دیگر متفاوت است و فقط متخصص میتواند آن را تشخیص بدهد نه والدین کودک
لازم به ذکر است که با توجه به اینکه عود تنبلی چشم در اکثر مواقع بدون علامت است، لذا مراجعة منظم به متخصص و رعایت دقیق دستورات وی پس از درمان، تا سن 10 سالگی ضروری است.
راههای جلب همکاری کودکان در بستن چشموالدین گرامی، برای جلب همکاری کودک در بستن چشم به نکات زیر توجه کنید:
1. برای بستن چشم کودک، او را مجبور نکنید و از جملات و کلمات مثبت استفاده کنید.
2. برای تعیین زمان بستن و باز کردن چشم، از یک زمانسنج (ساعت) استفاده کنید. به این ترتیب، از نظر کودک زمانسنج، موجودی بد تلقی میشود، نه والدین.
3. بازی کردن در هنگام بستن چشم، ضمن سرگرم کردن کودک و تحمل بستن چشم، دید نزدیک وی را نیز تحریک میکند و سبب تقویت اثر بستن چشم میشود، لذا این کار توصیه میشود.
والدین کودک باید توجه داشته باشند زمانی که چشم کودک بسته است، از بازیهایی پرهیز کنند که احتمال سقوط یا خطر برای کودک دارد (مثل بازیهای دویدنی). توضیحات بیشتر دربارة بازیها، در قسمت «انجام تمرینات چشمی» میآید. آنچه در اینجا مهم است، حمایت کردن از کودک است و حتی باید برای کاری که انجام میدهد، پاداشی نیز در نظر گرفته شود.
4. در زمان بستن چشمها، کودک را به مهمانی یا به جایی نبرید که توجه اطرافیان یا دوستان به او جلب شود، زیرا باعث افزایش اضطراب کودک و کاهش همکاری او میشود و از ادامة درمان سر باز میزند.
5. چنانچه کودک به مهد میرود، با مربی او صحبت کنید تا در مهد با کودک رفتار مناسبی داشته باشد و سایر بچهها نیز توجیه شوند. به این ترتیب، ساعات حضور کودک در مهد برای او به صورت عادی طی میشود؛ در غیر این صورت، در زمان حضور کودک در منزل، چشم او را ببندید.
6. برای کودکانی که سن بیشتری دارند، موضوع را به شکل ساده و قابل فهم توضیح دهید.
7. از پوششهای چشمی زیبا استفاده کنید.
8. بعضی از پوششها، پوست کودک را تحریک میکند.
حساسیت پوستی کودک را با تدابیر زیر به حداقل برسانید:
الف. از گاز استریل در زیر پوشش چشمی استفاده کنید، به طوری که وسیعتر از پوشش باشد.
ب . از پوشش چشمی ضدحساسیت استفاده کنید.
ج . با متخصص مشورت کنید.
د . یادتان باشد که پوشش چشمی را هیچگاه روی عینک نبندید.
ب)استفاده از عینک
گاهی اوقات، برای کمک به درمان، از عینک استفاده میشود. استفاده از عینک باید طبق دستور متخصص برای درمان عیوب انکساری چشم باشد. گاهی اوقات، استفاده از عینک به مدت طولانی لازم است، چون از برگشت تنبلی چشم جلوگیری میکند.
ج) انجام جراحی
اگر تنبلی چشم بر اثر بیماریهای مادرزادی، مانند پایینافتادگی پلک یا سایر عیوب ساختمانی، ایجاد شده باشد، بهترین درمان عمل جراحی است. در آبمروارید مادرزادی اگر عمل جراحی پس از تولد تا سهماهگی و هر چه سریعتر انجام شود، نتیجة بهتری به دست خواهد آمد. اما پس از سهماهگی، نتیجة جراحی چندان رضایتبخش نخواهد بود.
د) انجام تمرینات چشمی
انجام تمریناتی مانند نقاشی کردن، بازی با خط و نقطه، استفاده از بازیهای کامپیوتری، پرتاب توپ به سوی هدف تعیین شده، کتاب خواندن، خمیربازی، و بریدن اشکال، در کنار سایر روشهای درمانی، میتواند بر بهبود دید کودک اثر بگذارد و درمان آن را تسریع کند.
• نقاشیکردن
اگر کودک برای نقاشی کردن از مداد قرمز استفاده کند یا در صفحههای شطرنجی نقاشی کند و دقت کند که رنگها از اطراف خانههای شطرنجی بیرون نزند، تأثیر بیشتری در بهبود دید میگذارد. نقاشی با آبرنگ نیز بسیار مؤثر است. ضمناً، بهتر است که کودک یکبار با چشم تنبل و یکبار با چشم سالم (بستن چشم مقابل) نقاشی کند، سپس نقاشیها را با یکدیگر مقایسه و سعی کند که با چشم تنبل همانند چشم سالم کار کند.
• بازی خط و نقطه
اگر بیمار به نقاشی کردن علاقه ندارد، بهتر است به وی تمرینات خط و نقطه بدهیم. با وصل کردن نقطهها به یکدیگر با چشم تنبل، توانایی آن چشم بیشتر میشود. بهتر است این کار با مداد قرمز انجام شود.
• استفاده از بازیهای کامپیوتری
در این روش، بهتر است که کودک در بازی، امتیازهایی را که با چشم سالم و چشم تنبل خود به دست آورده است، با یکدیگر مقایسه کند و بتواند با انجام تمرینهای زیاد، امتیازهای دو چشم را برابر کند.
• پرتاب توپ به سوی هدف تعیین شده
پرتاب هدفمند نیز تمرین مؤثری است. برای این تمرین چند شیء توخالی، مثل جعبه، تابه، قابلمه و کاسه را روی زمین، بر روی یک خط و با فاصلة چند سانتیمتر از یکدیگر قرار دهید. سپس از کودک بخواهید درون آنها توپ بیندازد. برای این کار میتوان از توپ پینگپنگ یا هر توپ کوچک و بیخطر دیگری استفاده کرد. لازم به توضیح است که استفاده از انواع توپهای قرمزرنگ میتواند در کوتاهکردن دورة درمان مؤثر واقع شود.
• کتاب خواندن
با کودکتان کتاب بخوانید و اگر نمیتواند کتاب بخواند، کتابهای بدون کلمه را با هم ورق بزنید، آنها را به کودک نشان دهید و دقت او را به اَشکال جلب کنید.
فعالیتهای که ذکر شد، ضمن تحریک بینایی کودک باعث میشود که زمانهای بستن چشم برای کودک راحتتر بگذرد.
عوارض تنبلی چشم1. نابینایی یا کاهش بینایی دائمی که اکثراً، یکطرفه است.
2. از بین رفتن دید عمقی؛ بدین معنا که افراد مبتلا به تنبلی چشم، قدرت تشخیص عمق اجسام و اشیاء را ندارند، لذا از عهدة انجام بسیاری از مشاغل برنمیآیند، مثلاً این افراد نمیتوانند خلبان شوند یا حرفههایی را انتخاب کنند که نیاز به دقت زیاد داشته باشد، حتی در انجام پارهای امور مانند رانندگی نیز دچار مشکل میشوند.
3. کاهش قدرت تمرکز و قدرت تفکیک: در کودکانی که دچار تنبلی چشم هستند، مردمک چشم بهسختی بر روی یک نقطه متمرکز میشود و تشخیص یک فرد یا یک شیء در بین سایر افراد و اشیاء برای آنان سخت است.
4. افت تحصیلی: طبیعی نبودن دید در کودکان مبتلا به تنبلی چشم، اغلب، به افت تحصیلی این کودکان منجر خواهد شد، ضمناً سرعت خواندن مطالب نیز در این کودکان کاهش مییابد که این ضعف در پیشرفت تحصیلی کودکان تأثیر منفی خواهد داشت.
5. فردی که دچار تنبلی چشم است، نسبت به افراد سالم، بیشتر در معرض خطر نابینا شدن قرار دارد، چون اگر یک چشم، کارکرد خود را (در اثر سایر بیماریها، ضربه، عفونت و …) از دست بدهد، فرد در معرض خطر نابینایی قرار میگیرد.
بنابراین، با توجه به آنچه ذکر شد، بیماری تنبلی چشم کودکتان را جدی بگیرید. مراحل درمانی کودک را تحت نظر متخصص طی کنید و طبق دستورات وی عمل نمایید. ضمناً، فراموش نکنید که همیشه پیشگیری بهتر و مؤثرتر از درمان است.
Lazy Eye
What is it? Lazy eye and squint are often assumed to be the same thing, which (though related) they are not. A lazy eye is where the vision in one eye is reduced because the visual part of a young child’s developing brain is not fully responding to the input of that eye. The alternative word for lazy eye is amblyopia. The other eye is normal and the child will actually function as though he or she is seeing quite normally, which can make lazy eye difficult to diagnose. If diagnosed early enough a lazy eye can be treated. After a certain age this treatment does not work. Most people can function quite normally in spite of a lazy eye, things like reading and driving not being affected. That said it’s always better to have both eyes seeing as best they can so it is well worth treating lazy eye if it is found early enough. Because of this, all children in Derby aged three to four years old are offered screening for squint and lazy eye.
What causes it? The two most common causes of this are firstly when one eye is constantly pointing the wrong way (squint); and secondly when one eye is more blurred due to being more long or short sighted than the other eye. Being long or short sighted is known as having a refractive error (see refractive errors). When one eye has a greater refractive error than the other, this is called anisometropia. Quite often the two (squint and anisometropia) are combined making the eye particularly lazy. If a child develops a greater refractive error on one side, the developing visual brain “ignores” that eye. This occurs because the image is more blurred due to the refractive error and the normal connections from that eye in the brain don’t develop properly.
In a child with a squint a different but related process occurs in the brain. By doing this the child avoids double vision. If an adult develops a squint, their mature brain cannot do this and they suffer from double vision. In a child with a combination of a squint and greater refractive error in that eye, both processes occur in the brain at the same time and the eye is rendered very lazy. If the lazy eye is not treated before a certain age the brain changes become permanent and that eye will always have reduced vision, even if glasses are used. How is lazy eye treated? Treatment of lazy eye depends on what the cause is. If the only problem is that one eye is a lot more long or short sighted than the other eye (anisometropia), then giving the child glasses will be the first step. Over a period of time the visual brain will start to use the lazy eye, now that this eye is not more blurred than the other eye, and the correct connections within the visual brain form. In short, the eye starts seeing better. More often than not this is all that is required. Provided the vision in the lazy eye improves to a satisfactory level nothing else is done. However the glasses will need to be worn all the time until the child is much older (11 or 12), otherwise the lazy eye may recur. After that it’s not as vital to wear the glasses all the time but many continue to do so. If the vision does not improve to a satisfactory level with the use of glasses alone, treatment involves forcing the visual brain to use the weaker eye by somehow reducing the input from the better eye. The traditional method is by placing a patch over the better eye for all or part of the day. Generally the better eye is patched for several hours a day over a period of four to six months. However the requirement for patching varies from person to person. For example, very lazy eyes usually require longer periods of patching. An alternative to patching is to blur the better eye by putting a drop in that dilates the pupil. This drop is called atropine and has to be put in once a day. Some experts think this is not as effective as patching, but others think that it is. Whatever method of treatment is used, the child will need to be seen regularly (every few months) until he or she has responded to treatment and has reached an age where the vision is stable (about seven years old). If a squint (one eye pointing the wrong way- see squint) is the cause of the lazy eye, then the treatment is the same but often takes longer. Many children with a squint also have a higher refractive error (usually more longsighted) in the squinting eye. This combination of squint and difference in refractive error will often make the eye very lazy. These children will need glasses in the same way to help treat the lazy eye and more often than not require prolonged patching treatment. They usually also need glasses to help control the squint, so the glasses in effect are doing two jobs at the same time.
Who treats it? A number of health professionals are involved and it can be confusing.
An orthoptist is someone who has been trained to assess lazy eyes and squints. They also treat lazy eyes and monitor the progress of this treatment. When a child is having treatment for lazy eye, most of the time they will be seen by an orthoptist. Initially they will also have a glasses test (refraction) which is usually performed by an optometrist (optician). Glasses tests are performed at least once a year. Children with squints very rarely can have retinal or neurological disease as a cause of the squint. Because of this these children are always seen by an eye surgeon (ophthalmologist) at an early stage to rule this out.