میگنا: آیا واقعا لازم به حضور موثر و قدرتمند روان شناس برای حمایت روانی از بیماران هوشیار و همچنین پرستاران در داخل بخش های مختلف بیمارستان به خصوص بخشهایی که هر لحظه با مرگ و زندگی دست و پنجه نرم می کنند نیست.

مشکل اساسی مردم در پذیرش روان شناسان به دلیل مشخص نبودن دقیق مکانهایی است که به حضور حمایت روانی آنان نیاز است.

همان مقدار که جسم بیمار در بیمارستان نیازمند اورژانسهای پزشکی است منکر نیاز ذهن و روان او برای حمایت می شوید یا بیماران را فقط به مثابه یک دستگاه مکانیکی می بینیم که نیاز به تعمیرات دارند. چند بعدی بودن این اشرف مخلوقات را سالهاست در بیمارستانهایمان فراموش کرده ایم و منتظر بالا رفتن آمار بهبودی بیمارانمان هستیم.

افسوس و صد افسوس که بزرگان روان شناسی کشور هنوز به فکر تبیین و روشن کردن شرح وظایف دقیق این قشر نیستند و با نگرشی کوته بینانه فقط در صدد کشاندن مردم با انواع اختلالات روانی به پای میزهای مشاوره هستند.

این بندگان خدا اگر قادر به کنترل و تحلیل روانی خود بودند که..... بزرگترین چالش امروز جامعه روان شناسی در کشورمان مشخص نبودن جوامع و مکانهایی است که نیاز مبرم به این علم دارند و مهمتر اینکه آیا روانشناس در این مکانها به واقع در حال تاثیر است یا فقط حضور فیزیکی دارد.

البته پر واضح است که وقتی در بین بزرگان این علم در کشور نظاره گر کش مکش و چالش بر سر صندلی ریاست هستیم هنوز بسیار فاصله باقی است تا رسیدن به سر منزل مقصود و یا شاید مانند مسندهای دیگر قدرت در مملکت مان هنوز شایسته سالاری بدرستی رعایت نشده؟!


ندا یارمحمدی
ارشد روانشناسی بالینی