به گزارش ايسنا، مركز ساماندهي، درمان و توانبخشي اختلالات اوتيستيك مكاني است كه كودكان مبتلا به اوتيسم پس از تشخيص قطعي بيماري‌شان به آنجا مي‌آيند تا با بازي كردن و يادگيري از طريق آن توسط مشاوران گام به گام به سمت بهبودي قدم بردارند و شانس حضور در جامعه به عنوان يك فرد عادي را به دست آورند. مركز محيط شادي دارد، ديوارهاي نارنجي رنگ، اسباب بازي‌ها و كتاب‌هاي كوچك درباره اوتيسم با نگاهي گذرا از جلوي چشمانم رد مي‌شود. مادر علي كوچولو با تلويزيون مداربسته‌اي كه در اتاق بازي بچه‌ها نصب شده، شاهد بازي آنهاست و با لبخندي از سر رضايت كوچولويش را تماشا مي‌كند و صداي مشاوران با تكيه كلام "آفرين علي كوچولو" بلند مي‌شود.
تشويق و تقليد در توابخشي كوكان اوتيسم نقش پررنگي دارند. مادر علي خود را خوش‌شانس مي‌داند كه بيماري كودكش زود تشخيص داده شده و مي‌گويد: علي تا سه ماهگي بيشتر شير نخورد و نمي‌گذاشت بغلش كنم، خودزني داشت به مرور رشدش كندتر شد و در تكلم عقب ماند، خيلي به آينه نگاه مي‌كرد. با بيرون ارتباط نداشت و با هم‌سن‌وسال‌هاي خود ارتباط نمي‌گرفت و بازي منسجمي انجام نمي‌داد. او ادامه مي‌دهد: موقع حرف زدن گاهي «تماس چشم‌اش» را از دست مي‌دهد و ساعت‌ها به چيزهاي چرخيدني خيره مي‌شد. مادر علي‌كوچولو خيلي جوان است و آرام.  اگر او را در بيرون مي‌ديدم هيچگاه تصور نمي‌كردم يك كودك اوتيستيك دارد.
وقتي از او درباره مشكلات داشتن يك كودك اوتيستيك مي‌پرسم پاسخ مي‌دهد: زندگي آدم مختل مي‌شود. رفت‌وآمدها و رسيدگي‌هاي خاصي دارد كه حتي در خواب هم نياز است. حساس بودن به محيط و عادت‌هايش به گونه‌اي است كه ما هيچ‌گاه نمي‌توانيم دكوراسيون خانه را تغيير دهيم و همه از مشكلات داشتن يك كودك مبتلا به اوتيسم است. علي از اتاق بازي بيرون آمده و پر انرژي است. با لبخند براي عكاسمان ژست مي‌گيرد و تماس چشمي برقرار مي‌كند و مربي‌اش مي‌گويد: اينها نشانه‌ي بسيار خوبي براي بچه‌هاي مبتلا به اوتيسم ونشانه‌ي گام برداشتن در مسير بهبودي است.

ساير والدين كودكان اجازه عكس گرفتن از كودكشان را نمي‌دهند. مربي مي‌گويد: اين امر به اين دليل است كه آنان موضوع بيماري را از فاميل و اطرافيان مخفي نگه مي‌دارند و اين موضوع خانواده را منزوي مي‌كند. اين مشكل به مشكل داشتن يك كودك مبتلا به اوتيسم اضافه مي‌شود، در حالي كه بهتر است اين موضوع را عنوان كنند تا كمك و همياري ديگران بيشتر شود. علي به اتاق بازي برمي‌گردد و ما به اتاق دكتر باقريان ـ ارزياب كودكان اوتيسم ـ مي‌رويم تا بيشتر درباره اوتيسم بدانيم.

تاخير در تكلم مهمترين نشانه‌ي اوتيسم است دكتر باقريان مي‌گويد: اوتيسم يك اختلال فراگير رشدي ـ تحولي است كه در دوران رشد خود را نشان مي‌دهد و كودكان طيف اختلالات اوتيسم در سه حوزه مشكلاتي دارند؛ يكي حوزه تعاملات اجتماعي است و حوزه ديگر حوزه ارتباط با ديگران و نداشتن ابزارهاي لازم براي تعاملات از جمله تماس چشمي و سومين حوزه هم حوزه شناخت و تجسم است كه به صورت رفتارهاي كليشه‌اي و تكراري، تمايل به يكنواختي و مقاومت در برابر تغيير خود را نشان مي‌دهد. به گفته وي مشكلات كودكان مبتلا به اوتيسم حوزه گسترده‌اي را در بر مي‌گيرد و به همين دليل نياز به مداخلات گسترده‌اي هم دارند.