فاطمه فلاح تفتی در باشگاه تاب آوری برای میگنا نوشت کودک خود را مسلط بر یادگیری، مهارت های زندگی و به ویژه کار در مدرسه می کند. او می‌خواهد موفق باشد و تصویر مثبتی از خود برجای بگذارد. تمایل دارد دوستان صمیمی داشته و مورد تأیید همسالان خود باشد. اگر مراقبان و دوستانش، او را مسخره کنند یا طوری رفتار کنند که او حس ناتوانی کند، احساس ناامنی کرده و به توانایی خود برای موفقیت شک می‌کند.
والدین و مراقبان می‌توانند با انجام کارهای زیر تاب‌آوری را در سن 8 تا 11 سالگی تقویت کنند:
- فرصت‌هایی به کودک بدهند تا با مشکلات و سختی ها رو به رو شوند. سپس در این شرایط کودک را راهنمایی کرده و بر روی رفتارهای صحیح و تاب آوری او تأکید کنند.
ها و رفتارهای مطلوب کودک را تحسین و از او بخواهند مسئولیت و پیامدهای رفتارش را بپذیرد.
استقلال را در کودک پرورش و متعادل سازی کنند.
- دختری یازده ساله از برادر سه ساله اش مراقبت می‌کرد که خانه شان آتش گرفت. او سعی کرد که آتش را خاموش کند و به برادرش کمک کند، اما نتوانست و برادرش بر اثر سوختگی از دنیا رفت.
حال اگر او را به خاطر آتش سوزی و نجات ندادن برادرش سرزنش کنید، احساس گناه را در او چند برابر شده و این امر سبب می‌شود که در آینده بر سختی ها غلبه نکند و تاب آوری خود را از دست دهد.
نمونه‌هایی از پروژه‌های جهانی تاب‌آوری:
- ریتای نه ساله هر روز به مدرسه رفته و از راهی می گذرد، گروهی از کودکانی که آنجا ایستاده‌اند او را مسخره و گاهی اوقات هل می‌دهند. او ترسیده و دیگر نمی خواهد به مدرسه برود و به مادرش می گوید بیمار است اما مادرش می داند که او سالم است.
با کودک صحبت کرده تا متوجه شوید که دقیقا چه چیزی او را رنج می دهد و با او همدردی کنید. راه های مختلف را برای حل مسأله کودک مورد بررسی قرار دهید به او اطمینان دهید که او مقصر نیست.
نیازهای کودک:
یاد می گیرد که بین مردم و رفتارهایشان تفاوت قائل شود و برای حل مشکلاتش اعتماد به نفس بیشتری داشته و برای کمک گرفتن سعی کند.
واکنش هایی که تاب آوری را تقویت می کنند:
مادر از او می پرسد که چرا نمی خواهد به مدرسه برود. آنها با این شیوه به کودک نشان می دهند که به او اهمیت می دهند و کودک برای کمک گرفتن به آنها اعتماد می کند، مسأله را با آنها درمیان می گذارد و آنها مشکل را حل می‌کنند تا او بتواند دوباره به مدرسه برود.
واکنش هایی که تاب آوری را تقویت نمی کنند:
مادر هر روز با او به مدرسه برود و به او تکرار کند که نترسد. اما او می ترسد و به مدرسه می رود.
تقویت عوامل تاب آوری:
من دارم:
- روابط سرشار از اعتماد
تشویق به داشتن استقلال
- دوست داشتنی و خوش اخلاقم
سرشار از اعتماد، امید و ایمان هستم.
- ارتباط برقرار کنم.
مشکلاتم را حل کنم.
احساساتم را مدیریت کنم.
کودک یازده ساله به اندازه کافی تاب آوری دارد تا بین استقلال و وابستگی سالم تمایز قائل شود و از بزرگ‌تر ها و همسالان خود کمک بگیرد. اعتماد به نفس اجتماعی کودک بالا است. او می تواند به دنبال دوستی‌های بیشتر برود و در مورد مشکلاتی که در روابطش پیش می آید، فکر کند و آنها را حل کرده و مسئولیت کارها رفتارهایش را بپذیرد. او بیشتر اخلاقیات را می فهمد و می تواند تشخیص بدهد که آیا درست تصمیم می گیرد یا خیر. او از خود احساس همدردی، نوع دوستی، مثبت اندیشی و ایمان نشان می دهد.