حمایت اجتماعی یک منبع حیاتی برای خانواده‌های دارای کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم  است.
این حمایت اجتماعی را میتواند از سمت سازمانهای متولی و متصدی سلامت و امداد اجتماعی باشد یا اینکه از جانب سازمانهای غیر دولتی و گروههای همتا باشد.
بهرحال مادران اتیسم بایستی این توانایی و نگرش را در خود پرورش دهند که از هر دو منبع دولتی و مردم نهاد بتوانند حمایت اجتماعی دریافت کنند اگرچه در مهارت حمایت یابی متغیرهای جمعیت شناختی، مشکلات رفتاری کودک، رضایت از فرآیند تشخیص اوتیسم، و دسترسی به اطلاعات بایستی مورد توجه باشد.
 لیلا حضرتی روانشناس و مدرس دانشگاه در ادامه مطلب اضافه میکند سهولت دسترسی افراد به شبکه اجتماعی حمایت‌کننده و یا کمک و یاری دیگران را حمایت اجتماعی نامیده اند این حمایت به عنوان نیازی ضروری در زیست روانی و اجتماعی انسان جایگاه مهمی دارد.حمایت اجتماعی بخش مهمی از تاب آوری افراد را پشتیبانی میکند.
کوب 4 نوع حمایت را شناسایی کرده است:
1-حمایت اجتماعی: این نوع از حمایت شامل تبادل همدلانه اطلاعات است و سه مولفه دارد: حمایت هیجانی، حمایت ارزشی،  حمایت شبکه ای.
2- حمایت ابزاری: این نوع از حمایت، همچنین مشاوره نیز نامیده می شود، به افراد جهت مقابله و سازگاری بهتر از طریق نصیحت و راهنمایی کمک می کند تا باعث افزایش خودبسندگی در آنها گردد.
3- حمایت فعال: حمایت فعال یا مادری کردن یک حمایت کلی و همه جانبه است که منجر به وابستگی می شود و غیر ضروری است.
4- حمایت مادی: شامل تدارک دیدن کالاها و خدماتی است که به فرد در جهت دستیابی به اهداف کمک می کند.
کوب (1982) از بین 4 حمایت فوق،حمایت اجتماعی را مهمتر از سایر حمایت‌ها قلمداد کرده است.

درک این متغیرها ممکن است به متخصصان کمک کند تا خانواده ها و مراقبین کودکان در طیف اتیسم را در دسترسی و استفاده از حمایت اجتماعی راهنمایی کنند.
با این حال، والدین ممکن است بیشتر به کارشناسان و یا منابع حمایتی خاصی تکیه کنند که درک بهتری از پیامدهای بالینی و  نیازهای پزشکی و آموزشی دارند .
تربیت کودک در طیف اوتیسم با رشد و آشنایی بیشتر با ویژگی ها و نیازهای خاص فرزندانشان ممکن است چرا که درک بهتر و بیشتر اتیسم میتواند به تاب آوری و رفاه روانی والدین هم کمک کند گاهی منابع غیر دولتی و یا گروه همتایان حمایت ممکن است برای خانواده‌ها مفیدتر باشد، اما حمایت‌های رسمی از سازمانهای متخصص و متولی همانند وزارت بهداشت یا سازمان بهزیستی نیز میتواند مفید باشد.
ارائه حمایت مؤثر برای خانواده ها می تواند تأثیر برخی از چالش های والدگری از کودکان طیف اتیسم را کاهش داد
 بعنوان مثال حمایت حرفه ای برای کاهش استرس والدین، بهبود شایستگی والدین و افزایش مشارکت کودکان در زندگی خانوادگی میتواند موثر واقع شود.
این در حالی است که عدم دسترسی به منایع حمایتی و یا احساس بی پناهی میتواند موجب تنش روانی و پیامدهای منفی دیگری باشد این ادارک عدم دسترسی و نبود حمایت را مخصوصا در بافت روستایی یا مناطق کمتر برخودار بوضوح میتواند مشاهده کرد.
برخی از مطالعات داخلی هم  تاکید کرده اند که برنامه های آموزشی برای آموزش مادران کودکان اتیسم جهت جلب توجه آنها به استفاده از حمایت های غیررسمی پیرامونشان و نیز آموزش عموم افراد برای ارائه حمایت های اجتماعی خود به خانواده های با کودکان اتیسم به منظور بالا بردن سطح سلامت روان مادران مورد توجه واقع شود( دهنوی و همکاران ، 1396).چه بسا حمایت اجتماعی موجب انسجام روانی بیشتر و درنهایت به تاب آوری و کاهش تنش والدگری در طیف مادران اتیسم باشد( علی آبادی و عبد خدایی ، 1401).