ناتوانی در ارتباط اجتماعی و کلامی از علائم «اوتیسم» در کودکان است

رئیس بخش اعصاب مرکز طبی اطفال گفت: ناتوانی در برقراری ارتباط اجتماعی و کلامی با دیگران، از علائم «اوتیسم» یا «درخودماندگی» در کودکان است.
 به گزارش میگنا، محمود محمدی در گفت‌وگو با فارس اختلال اوتیسم یا درخودماندگی را نوعی اختلال رشدی دانست که در آنها اشکال در برقراری ارتباط اجتماعی و کلامی فرد با دیگران و دنیای خارج وجود دارد.
 
این فوق تخصص اعصاب کودکان با اشاره به شیوع بالاتر این اختلال در پسران و ناشناخته‌ بودن علت آن گفت: علائم این اختلال تا قبل از سه سالگی بروز می‌کند و کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباط کلامی و غیرکلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی مشکل دارند. وی با اشاره به رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگری در بعضی از کودکان مبتلا به "درخودماندگی" افزود: در این افراد حرکات تکراری مانند دست زدن و پریدن، پاسخ‌های غیرعادی به افراد، دلبستگی شدید به لوازم یا مقاومت در مقابل جابجایی اشیا و تغییر دکوراسیون نیز مشاهده می‌شود. رئیس بخش اعصاب مرکز طبی اطفال با اظهار تأسف از تشخیص دیررس این اختلال در کودکان، تشخیص آن را از مشکلات رایج در برخورد با این کودکان دانست و اظهار داشت: تجربه و مطالعات نشان داده اند که اکثر این کودکان با مشکل دیر زبان باز کردن، اختلالات رفتاری و ارتباطی به متخصص کودکان مراجعه می کنند و این در حالی است که در برنامه آموزشی دوران دستیاری کودکان و برنامه‌های بازآموزی توجه کافی به اهمیت و روش های تشخیص زودرس این اختلالات نمی شود. نایب رئیس انجمن علمی اعصاب اطفال ایران با اشاره به اینکه مداخله زودرس درمانی برای این کودکان بسیار مهم و گاه سرنوشت ساز بوده و این امر در گرو تشخیص زودرس است، گفت: باید این موضوع به نحوی در برنامه‌های آموزشی رسمی و بازآموزی مدون و غیر مدون گنجانده شود.