همکلاسی‌های افغان امسال در كنار بچه‌های ما
«امسال دولت به بعضی از افغان‌های مهاجر در ایران کارت اقامت و پاسپورت داده است و خیلی از مهاجران غیرقانونی هم کشور را ترک می‌کنند. یعنی از اول امسال خیلی از مهاجران افغان حضورشان در ایران قانونی است و با اجازه رسمی دولت در ایران هستند.»
به گزارش جهان نیوز به انگيزه ي اقامت رسمي مهاجران افغان در ايران چند نكته را يادآور شده است:
1. اینکه طی چه فرآیندهای سیاسی و اجتماعی و تاریخی بیش از 80 سال است که مردم افغانستان یک روز خوش ندیده‌اند زیاد به بحث ما مربوط نیست و اینکه چه اتفاقی افتاد که واژه افغانی تبدیل به یک ناسزا در فرهنگ ایرانی‌هایی شد که سابقه هیچ گونه نژادپرستی ای در طول تاریخ نداشته اند هم همین طور.
اما این که باور کنیم همه انسان ها به صرف انسان بودن حق و حقوقی دارند چرا. این هم به ما مربوط می شود که خوب فکر کنیم و ببینیم کجای کارمان ایراد داشته است که دچار این ایراد وحشتناک اخلاقی شدیم: با دیدن یک افغان حس خوبی بهمان دست نمی دهد. قبول کنید که واقعا وحشتناک است و بی اعتنایی به این قضیه از خودش هم وحشتناک تر...
2. امسال دولت به بعضی از افغان‌های مهاجر در ایران کارت اقامت و پاسپورت داده است و خیلی از مهاجران غیرقانونی هم کشور را ترک می کنند. یعنی از اول امسال خیلی از مهاجرین افغان حضورشان در ایران قانونی است و با اجازه رسمی دولت در ایران هستند.
این یعنی اینکه خیلی از بچه های افغان امسال می‌توانند در مدرسه‌های ایرانی ثبت نام کنند و بعد از تقریبا چند سال در به دری از حق انسانی و مسلم تحصیل کردن بهره ببرند. البته که با یک فرق منطقی: آنها باید هزینه تمام شده تحصیل خودشان را در اول سال یکجا بپردازند.
بر حسب آمارهای غیررسمی تقریبا یک میلیون مهاجر افغان در سراسر کشور ما وجود دارد و این یعنی اینکه احتمال اینکه هر کدام از بچه های ما خواهران و برادران کوچک ما یک همکلاسی افغانی داشته باشند به شدت بالاست.
3. بدهکاریم به همه افغان هایی که همه این سال‌ها به جرم زیستن در کشوری که اگر پنجاه سال پیش هیئت حاکمه وقت انگلیسی خط کش شان را کمی عقب تر می گرفتند الان جزئی از کشور خود ما بودند، تحقیر شده اند، مورد تبعیض قرار گرفته اند و در حالی که بار سخت تحمل یک تاریخ پر از درد را به دوش می‌کشیده اند اینجا یعنی در کشور ما هم درد کشیده اند. از رفتار همه ماهایی که ظاهرا فکر می کردیم خط های جغرافیای خیلی مهمتر از اصول انسانیت و اصول دین رحمانی مان هستند.
به سابقه طولانی به شدت تحسین شده ایرانی ها در طول تاریخ فکر می کنم مهمان نوازی و تحویل گرفتان غریبه ها و مظلوم ها و درمانده ها به سخنان امام خمینی(ره) در آغاز مهاجرت افغان ها به ایران : "...و همینطور مهمان هایی که داریم، خوب افغانی هستند، مسلمان هستند یا فرض کنید که عراقی هستند بیچاره ها را از خانه های شان دور کردند، مال شان را بردند، خودشان را فرستادند اینجا، خوب باید چه کرد با این‌ها؟ نباید این‌ها را پذیرایی کرد؟ ما مسلمانیم، آنها هم مسلمانند، ما باید از آن ها پذیرایی کنیم، خدمت کنیم به آنها و این دولت است که دارد این کارها را می کند".
4. باید به بچه هایمان یاد دهیم که امسال مراقب باشند. از خودمان شروع کنیم با این گزاره ساده که "همه این بچه های افغانی که قرار است در کنار ما درس بخوانند انسان هایی هستند که هیچ فرقی با ما ندارند" دقیقا هیچ فرقی. و چه قدر هم حساس شده اند روی نگاه های ما حرف های ما روی جدا افتاده حس کردن‌هایشان روی همه چیزهایی که همه بچه های این سن و سال را به سختی و تلخی آزار می دهد.
مراقب باشیم که آزارشان ندهیم و بچه هایمان آزارشان ندهند خارج از اندازه تحملشان تا به حال رنج کشیده اند... ايسنا
به گزارش جهان نیوز به انگيزه ي اقامت رسمي مهاجران افغان در ايران چند نكته را يادآور شده است:
1. اینکه طی چه فرآیندهای سیاسی و اجتماعی و تاریخی بیش از 80 سال است که مردم افغانستان یک روز خوش ندیده‌اند زیاد به بحث ما مربوط نیست و اینکه چه اتفاقی افتاد که واژه افغانی تبدیل به یک ناسزا در فرهنگ ایرانی‌هایی شد که سابقه هیچ گونه نژادپرستی ای در طول تاریخ نداشته اند هم همین طور.
اما این که باور کنیم همه انسان ها به صرف انسان بودن حق و حقوقی دارند چرا. این هم به ما مربوط می شود که خوب فکر کنیم و ببینیم کجای کارمان ایراد داشته است که دچار این ایراد وحشتناک اخلاقی شدیم: با دیدن یک افغان حس خوبی بهمان دست نمی دهد. قبول کنید که واقعا وحشتناک است و بی اعتنایی به این قضیه از خودش هم وحشتناک تر...
2. امسال دولت به بعضی از افغان‌های مهاجر در ایران کارت اقامت و پاسپورت داده است و خیلی از مهاجران غیرقانونی هم کشور را ترک می کنند. یعنی از اول امسال خیلی از مهاجرین افغان حضورشان در ایران قانونی است و با اجازه رسمی دولت در ایران هستند.
این یعنی اینکه خیلی از بچه های افغان امسال می‌توانند در مدرسه‌های ایرانی ثبت نام کنند و بعد از تقریبا چند سال در به دری از حق انسانی و مسلم تحصیل کردن بهره ببرند. البته که با یک فرق منطقی: آنها باید هزینه تمام شده تحصیل خودشان را در اول سال یکجا بپردازند.
بر حسب آمارهای غیررسمی تقریبا یک میلیون مهاجر افغان در سراسر کشور ما وجود دارد و این یعنی اینکه احتمال اینکه هر کدام از بچه های ما خواهران و برادران کوچک ما یک همکلاسی افغانی داشته باشند به شدت بالاست.
3. بدهکاریم به همه افغان هایی که همه این سال‌ها به جرم زیستن در کشوری که اگر پنجاه سال پیش هیئت حاکمه وقت انگلیسی خط کش شان را کمی عقب تر می گرفتند الان جزئی از کشور خود ما بودند، تحقیر شده اند، مورد تبعیض قرار گرفته اند و در حالی که بار سخت تحمل یک تاریخ پر از درد را به دوش می‌کشیده اند اینجا یعنی در کشور ما هم درد کشیده اند. از رفتار همه ماهایی که ظاهرا فکر می کردیم خط های جغرافیای خیلی مهمتر از اصول انسانیت و اصول دین رحمانی مان هستند.
به سابقه طولانی به شدت تحسین شده ایرانی ها در طول تاریخ فکر می کنم مهمان نوازی و تحویل گرفتان غریبه ها و مظلوم ها و درمانده ها به سخنان امام خمینی(ره) در آغاز مهاجرت افغان ها به ایران : "...و همینطور مهمان هایی که داریم، خوب افغانی هستند، مسلمان هستند یا فرض کنید که عراقی هستند بیچاره ها را از خانه های شان دور کردند، مال شان را بردند، خودشان را فرستادند اینجا، خوب باید چه کرد با این‌ها؟ نباید این‌ها را پذیرایی کرد؟ ما مسلمانیم، آنها هم مسلمانند، ما باید از آن ها پذیرایی کنیم، خدمت کنیم به آنها و این دولت است که دارد این کارها را می کند".
4. باید به بچه هایمان یاد دهیم که امسال مراقب باشند. از خودمان شروع کنیم با این گزاره ساده که "همه این بچه های افغانی که قرار است در کنار ما درس بخوانند انسان هایی هستند که هیچ فرقی با ما ندارند" دقیقا هیچ فرقی. و چه قدر هم حساس شده اند روی نگاه های ما حرف های ما روی جدا افتاده حس کردن‌هایشان روی همه چیزهایی که همه بچه های این سن و سال را به سختی و تلخی آزار می دهد.
مراقب باشیم که آزارشان ندهیم و بچه هایمان آزارشان ندهند خارج از اندازه تحملشان تا به حال رنج کشیده اند... ايسنا
