سن ابتلا به پارکینسون

مجید قاسمی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه بیماری پارکینسون به دو دسته ارثی و غیرارثی تقسیم می‌شود، اظهار کرد: معمولا پارکینسون در موارد ارثی در سنین زیر 50 سال و در موارد غیرارثی بعد از 50 سالگی بروز می‌کند.

وی با بیان اینکه مهم‌ترین علامت پارکینسون لرزش غیرطبیعی یک قسمت بدن است، افزود: علایم حرکتی غیرطبیعی مانند لرزش یک قسمت بدن، سفتی عضلات که در معاینات پزشکی بیشتر مشخص می‌شود، کندی حرکات در فعالیت‌ها و اختلال در راه رفتن به طوری‌که قدم‌ها کوتاه می‌شود و پا بر روی زمین کشیده شود، از جمله علایم پارکینسون است.


این متخصص مغز و اعصاب با بیان اینکه پارکینسون یک بیماری مزمن پیش‌رونده و همیشگی است که منجر به ناتوانی بیمار می‌شود، افزود: مهم‌ترین روش درمان بیماران مبتلا به پارکینسون درمان دارویی است و توصیه می‌شود داروی بیماران تحت نظر پزشک متخصص تجویز و بیماران تحت نظر پزشک باشند.

قاسمی با بیان اینکه در موارد خفیف و سطحی بیماری از طریق دارو قابل کنترل است، گفت: در موارد مقاوم به درمان، جراحی‌هایی بر روی مغز انجام می‌شود که با تحریک سلول‌های مغزی علایم بیمار را کاهش می‌دهد.
وی با بیان اینکه بعضا به اشتباه گفته می‌شود که کمبود اسید فولیک از عوامل ابتلا به بیماری است، تصریح کرد: کمبود اسید فولیک هیچ گونه تاثیری در ابتلا به بیماری ندارد و فراوانی ابتلا به بیماری در هر دو جنس به یک اندازه است.