هنگام عصبانيت، مراقب كلام خود باشيم!

بر اساس نظر چارلز اسپیلبرگر، روان‌شناسی که مطالعه عصبانیت را به‌صورت تخصصی انجام داده، عصبانیت یک حالت احساسی است که شدت آن از ناراحتی جزیی تا خشم بسیار شدید و جنون متغیر است و مانند ديگر احساسات، با تغییرات روانی و بیولوژیکی همراه است.

وقتی عصبانی می‌شویم، ضربان قلب و فشارخون و همین‌طور سطح هورمون‌های انرژی، آدرنالین و نورآدرنالین، بالا می‌رود.

عصبانیت مهم‌ترین حسی است که ما داریم. وقتی عصبانی می‌شویم، پرچم قرمزی برافراشته‌ایم که یعنی چیزی باید تغییر کند؛ وقتی به‌شدت عصبانی هستیم، یعنی چیزی هست که همین الان باید تغییر کند. اما وقتی عصبانی هستیم مراقب واژه‌هایی که به کار می‌بریم باشیم.‌

واژه‌ها نقش زیادی در تشدید هیجان‌های منفی دارند. آن‌ها می‌توانند جهانی را به آتش بکشند یا صلح و آرامش را برقرار کنند. اگر با دیگری اختلاف نظر دارید و در حال بحث با او هستید، حواس‌تان باشد از به‌کار بردن واژه‌هایی که توهین، تهدید، تمسخر به شمار می‌رود یا حساسیت‌زاست خودداری کنید. این واژه‌ها شدت خشم او را تشدید کرده و واکنش‌هایش را از کنترل خارج می‌کند! اگر به توپی که در حال حرکت است، ضربه محکم می‌زنیم، انتظار داشته باشید سرعتش چند برابر شود!

جدای از دیگران، اگر به تعبیری خوش‎شانس باشیم، ممکن است بتوانیم این رفتار را در خودمان نیز تشخیص دهیم. چه در محل کار، چه در میان دوستان یا هر جمع دیگری، خیلی‎ها پیدا می‎شوند که بدون فکر لب به سخن گفتن باز می‎کنند. خیلی‎ها هستند که به یکباره کنترل خود را از دست می‎دهند و لحظه‎ای به تبعاتی که گفته‎های‎شان ممکن است برایشان به بار بیاورد فکر نمی‎کنند.

در اکثریت قریب به اتفاق این موارد، حداقل یک نفر آسیب می‎بیند و ممکن است شخص خطاکار، بعداً از گفته‎های خود پشیمان شود. اما برای آسیبی که وارد شده، کاری نمی‎توان کرد.

نحوه‎ بیان، نگرش و لحن کلام ما، آینه‎ تمام‎نمای شخصیت ماست و بر تمام اطرافیان ما اثر مي‌گذارد. کلماتی که به کار می‌بریم می‌توانند در جهت موفقیت یا شکست ما عمل کنند؛ چه در زندگی شغلی و چه در زندگی شخصی.

بنابراین هر گاه احساس کردیم بدون فکر ممکن است حرفی بر زبان بیاوریم، بلافاصله اندکی درنگ کنیم و به تبعات آن خوب بیاندیشیم. اطمینان داشته باشیم همین یک عادت می‌تواند تفاوت زیادی در زندگی‌مان به‌وجود بیاورد.