پرستاران تاب آور
عفت حیدری
تاب آوری طبق تعریف؛ توانایی برگشت به حالت طبیعی پس از رویارویی با بحران و تمرکز و امید به آینده است.
تاب آوری نقش مهمی در طول عمر وسلامتی پرستاران دارد. پژوهش ها نشان داده است پرستارانی که سطوح بالایی از تاب آوری دارند، کمتر احتمال دارد دچار اختلالات استرس آمیز شده و در حرفه خود سلامت بیشتری دارند.
مشخص شده است بیشتر پرستاران به دلیل ویژگی های شغلی خود دچار استرس، افسردگی و اختلال اضطراب پس از سانحه می شوند.
بسط ظرفیت تاب آوری در میان پرستاران یکی از عوامل مدیریت بحران در آنهاست. پژوهشی انجام شد که در آن مداخله ایی 12 هفته ای انجام شد. این مداخله شامل برگزاری یک کارگاه 2 روزه و جلسات مشاوره و انجام تمرینات کاهش استرس و ورزش ایروبیک بود. 29 پرستار در گروه های درمان و کنترل پرسشنامه های دارای مقیاس تاب آوری،افسردگی،اضطراب و فرسودگی شغلی را پر کردند. محققان متوجه شدند که 100 درصد پرستاران افسرده و 81 درصد آنها علائم و نشانه های فرسودگی احساسی و 44 درصد علائم اضطراب پس از سانحه را نشان دادند. پس از اجرای این برنامه 12 هفته ای ، گروه کاهش قابل ملاحظه ایی در علائم افسردگی در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند. هر دو گروه کاهش قابل ملاحظه ایی در علائم اختلال اضطراب پس از سانحه، نشان داده و نمرات تاب آوری آنها افزایش یافت.
تاب آوری را می توان از طریق انعطاف پذیری شناختی،یادگیری سازگاری در مواجهه با استرس و رشد مهارتهای سازگاری، شبکه های اجتماعی حمایتگر، ورزش و حس شوخ طبعی آموخت.
نوشتن در خصوص وقایع بحرانی و استرس آمیز به بهبود سلامت فیزیکی و روحی می انجامد. به علاوه درمان از طریق نوشتن علائم اضطراب پس از سانحه را با تاکید بر مواجهه با خاطرات ناراحت کننده به جای پرهیز از آنها، کاهش می دهد.
تاب آوری پرستاران با شبکه اجتماعی مثبت پیرامون آنها و روابط قوی خانوادگی و مثبت حرفه ایی امکان پذیر است. کارگاه های آموزش تاب آوری به پرستاران امکان داد تا مسائل مشابه را در محل کار خود بررسی کنند. بازخورد شرکت کنندگان در کارگاه های آموزشی ثابت کرد که آنها کمتر احساس انزوا کرده و بیشتر با همکاران خود ارتباط برقرار می کنند.
علاوه بر این در جلسات مشاوره از درمان رفتاری شناختی استفاده شد تا روابط شخصی و حرفه ایی و استراتژیهای تاب آوری در مبارزه با وقایع بحرانی، تقویت شود. در نهایت، مراقبت از خود و حفظ تعادل و انتخاب سبک زندگی سالم باعث مکانیسم های روانی و فیزیکی و احساسی سالم در پرستاران می شود.
ورزش مرتب و انتخاب سبک زندگی سالم باعث می شود که پرستاران بهتر با مشکلات روبرو شده و سالمتر زندگی کنند و تاب آورتر باشند.
منبع: قابلیت پذیرش برنامه آموزش تاب آوری جهت مراقبت از پرستاران
تاب آوری نقش مهمی در طول عمر وسلامتی پرستاران دارد. پژوهش ها نشان داده است پرستارانی که سطوح بالایی از تاب آوری دارند، کمتر احتمال دارد دچار اختلالات استرس آمیز شده و در حرفه خود سلامت بیشتری دارند.
مشخص شده است بیشتر پرستاران به دلیل ویژگی های شغلی خود دچار استرس، افسردگی و اختلال اضطراب پس از سانحه می شوند.
بسط ظرفیت تاب آوری در میان پرستاران یکی از عوامل مدیریت بحران در آنهاست. پژوهشی انجام شد که در آن مداخله ایی 12 هفته ای انجام شد. این مداخله شامل برگزاری یک کارگاه 2 روزه و جلسات مشاوره و انجام تمرینات کاهش استرس و ورزش ایروبیک بود. 29 پرستار در گروه های درمان و کنترل پرسشنامه های دارای مقیاس تاب آوری،افسردگی،اضطراب و فرسودگی شغلی را پر کردند. محققان متوجه شدند که 100 درصد پرستاران افسرده و 81 درصد آنها علائم و نشانه های فرسودگی احساسی و 44 درصد علائم اضطراب پس از سانحه را نشان دادند. پس از اجرای این برنامه 12 هفته ای ، گروه کاهش قابل ملاحظه ایی در علائم افسردگی در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند. هر دو گروه کاهش قابل ملاحظه ایی در علائم اختلال اضطراب پس از سانحه، نشان داده و نمرات تاب آوری آنها افزایش یافت.
تاب آوری را می توان از طریق انعطاف پذیری شناختی،یادگیری سازگاری در مواجهه با استرس و رشد مهارتهای سازگاری، شبکه های اجتماعی حمایتگر، ورزش و حس شوخ طبعی آموخت.
نوشتن در خصوص وقایع بحرانی و استرس آمیز به بهبود سلامت فیزیکی و روحی می انجامد. به علاوه درمان از طریق نوشتن علائم اضطراب پس از سانحه را با تاکید بر مواجهه با خاطرات ناراحت کننده به جای پرهیز از آنها، کاهش می دهد.
تاب آوری پرستاران با شبکه اجتماعی مثبت پیرامون آنها و روابط قوی خانوادگی و مثبت حرفه ایی امکان پذیر است. کارگاه های آموزش تاب آوری به پرستاران امکان داد تا مسائل مشابه را در محل کار خود بررسی کنند. بازخورد شرکت کنندگان در کارگاه های آموزشی ثابت کرد که آنها کمتر احساس انزوا کرده و بیشتر با همکاران خود ارتباط برقرار می کنند.
علاوه بر این در جلسات مشاوره از درمان رفتاری شناختی استفاده شد تا روابط شخصی و حرفه ایی و استراتژیهای تاب آوری در مبارزه با وقایع بحرانی، تقویت شود. در نهایت، مراقبت از خود و حفظ تعادل و انتخاب سبک زندگی سالم باعث مکانیسم های روانی و فیزیکی و احساسی سالم در پرستاران می شود.
ورزش مرتب و انتخاب سبک زندگی سالم باعث می شود که پرستاران بهتر با مشکلات روبرو شده و سالمتر زندگی کنند و تاب آورتر باشند.
منبع: قابلیت پذیرش برنامه آموزش تاب آوری جهت مراقبت از پرستاران
عفت حیدری
مترجم کتب خودیاری و تخصصی تاب آوری
