پیش دبستانی ها باید بازی محور باشند

تحقیقات جدید پژوهشگران نشان می دهد پیش دبستانی های مبتنی بر بازی نسبت به پیش دبستانی هایی که بر آموزش مستقیم مهارت های تحصیلی تمرکز می کنند، با نتایج بلندمدت بهتری همراه هستند و این کودکان در دوره های تحصیلی کمتر به مشکل بر می خورند.
 محققان در یک پروژه تحقیقاتی تأثیر حضور کودکان در یک برنامه رایگان پیش دبستانی را مورد بررسی قرار دادند. آنها دریافتند، اگرچه کودکانی که در پیش دبستانی حضور داشتند، در آمادگی مهدکودک نمرات بالاتری کسب کردند، اما در کلاس سوم و ششم نمرات خواندن، ریاضی و علوم پایین تری داشتند.
همچنین این کودکان احتمال عقب ماندنشان از دیگران بیشتر بوده، بیشتر به خدمات آموزشی ویژه نیاز داشتند، بیشتر در مدرسه با مشکل مواجه می شدند و میزان حضور کمتری در کلاس ششم مدرسه داشتند.
این تحقیق گسترده شامل دو هزار و ۹۹۰ کودک از خانواده های محروم در تنسی آمریکا بود که برای یک برنامه رایگان پیش دبستانی درخواست داده بودند. حدود نیمی از این کودکان به طور تصادفی برای حضور در پیش دبستانی تعیین شدند. 
تحقیقات پیشین، تأثیرات مثبت ارائه پیش دبستانی، از جمله تأثیرات بلندمدت مانند احتمال حضور در دانشگاه را نشان داده است. با این حال، برخی از مطالعات به طور مشابه اثرات مثبت فوری پیدا کرده اند که به نظر می رسد با گذشت زمان محو می شوند.
این اولین مطالعه ای است که اثرات منفی یک برنامه پیش دبستانی جهانی را نشان می دهد.
در این تحقیق این سوالات مطرح شدند: چگونه یک پیش دبستانی می تواند تأثیر منفی بر کودکان داشته باشد؟ به طور کلی چه چیزی را در مورد پیش دبستانی نشان می دهد؟ 

 در حالی که این یافته‌ ها ممکن است ناامیدکننده و حتی نگران‌ کننده باشند، شش ایده مبتنی بر شواهد را برای چگونگی بهبود برنامه‌ های پیش ‌دبستانی ارائه می‌ کنند:
1-پیش دبستانی باید بیشتر بر توسعه مهارت های انتزاعی غیر محدود (یعنی مهارت هایی که هرگز به طور کامل تسلط نمی یابند، مانند گوش دادن، توجه، و حل مسئله) به جای مهارت های تحصیلی محدود خاص (یعنی مهارتی که می توان تسلط داشت، مانند یادگیری الفبا یا شمردن تا ۱۰) تمرکز کند. پیش ‌دبستانی‌ ها در این مطالعه بیشتر بر مهارت‌ های سواد خواندنی متمرکز بودند تا مهارت‌ های انتزاعی. تحقیقات نشان می ‌دهد که نتایج تحصیلی ممکن است با مهارت ‌های انتزاعی غیر محدود در مقابل مهارت‌های محدود پایدار باشد.

2- پیش دبستانی باید به جای توجه منفی برای رفتار نامناسب، به کودکان به رفتار مناسب توجه مثبت بیشتری بدهد. این مطالعه نشان داد کودکان در برنامه پیش دبستانی مسائل رفتاری بیشتری را در کلاس ششم نشان می ‌دهند. تحقیقات پیشین نشان داد مراقبت از کودکان نوپا مبتنی بر مرکز با مشکلات رفتاری بیشتری همراه است. تحقیقات نشان می دهد تمرکز بر نکته مثبت برای رفتار مناسب با توانایی های خودتنظیمی بهتر در کودکان پیش دبستانی مرتبط است. بر این اساس، ممکن است زمانی که معلمان در مراقبت از کودکان سنین پایین از توجه منفی برای کنترل رفتار استفاده می کنند، از ایجاد خودکنترلی درونی کودکان جلوگیری کنند.
3-پیش دبستانی باید عمدتاً شامل فعالیت های تحت رهبری کودک یا زمان انتخاب باشد. محققان دریافتند که پیش دبستانی های مورد مطالعه بیشتر از آموزش های کل گروهی (۲۰ تا ۲۵ درصد از روز) در مقابل فعالیت های تحت هدایت کودک یا زمان انتخاب (کمتر از ۱۵ درصد از روز) استفاده می کردند. تحقیقات نشان می دهد وقتی کودکان به طور فعال در این فعالیت شرکت می کنند، درک مطلب، واژگان و ریاضیات بهتری را نشان می دهند.
به طور خاص، بازی تحت رهبری کودک و تعامل اجتماعی در پیش دبستانی ضروری به نظر می رسد. تحقیقات نشان داده است پیش دبستانی های مبتنی بر بازی نسبت به پیش دبستانی هایی که بر آموزش مستقیم مهارت های تحصیلی تمرکز می کنند، با نتایج بلندمدت بهتری همراه هستند. تحقیقات همچنین نشان می دهد تشویق به بازی مشارکتی در بین کودکان با مهارت های زبانی بهتر و خودتنظیمی بهتر مرتبط است.
 
4- پیش دبستانی باید شامل فرصت های مکرر برای حرکت و فعالیت حرکتی زیاد باشد. کودکان در این مطالعه زمان بازی در فضای باز بسیار کمی به طور متوسط تنها ۳ تا ۴ درصد از روز داشتند. به گزارش سیناپرس، این مسئله بسیار مهمی است زیرا تحقیقات نشان می دهد کودکان پیش دبستانی پس از تعطیلات، به ویژه تعطیلات در فضای باز، توجه بیشتری به وظایف کلاسی دارند.
5. معلمان پیش دبستانی باید به جای آموزش ساده به کودکان در کلاس خود بر گوش دادن به صحبت های آنها تمرکز کنند. تحقیقات پیشین نشان می ‌دهد که وقتی معلمان به کودکان گوش می ‌دهند، کودکان در یادگیری ریاضی، حروف و کلمات بینایی بهتری نشان می ‌دهند. علاوه بر این، وقتی کودکان بیشتر در کلاس صحبت می کنند، خودتنظیمی و واژگان قوی تری از خود نشان می دهند.
6.  در نهایت، کلاس های پیش دبستانی باید تلاش کنند تا زمان انتقال را به حداقل برسانند. در این مطالعه، بخش زیادی از روز (۲۵ درصد) در زمان انتقال مانند صف کشیدن برای بازدید از حمام یا ناهار و جابه جایی بین فعالیت ‌ها سپری شد. تحقیقات نشان می دهد زمان انتقال زمان یادگیری را کاهش می دهد و با افزایش رفتارهای منفی مرتبط است.
اگر نمی توان کلاس درس و برنامه را برای به حداقل رساندن زمان انتقال تغییر داد، معلمان باید دانش آموزان را برای انتقال آماده کرده و یادگیری را در زمان انتقال بگنجانند.
مترجم: احسان محمدحسینی
منبع: psychologytoday