رابطه چاقی و شرایط سلامت روان کودکان

تاثیر وزن بدن کودک بر اختلالات خلقی و رفتاری
بر اساس نتایج یک مطالعه جدید، بعید است شاخص توده بدنی دوران کودکی تأثیر زیادی بر خلق و خوی یا اختلالات رفتاری کودکان داشته باشد. نتایج پژوهش ها نشان می دهد، برخی از مطالعات قبلی که ارتباط قوی بین چاقی دوران کودکی و سلامت روان را نشان داده اند، ممکن است به طور کامل ژنتیک خانواده و عوامل محیطی را در نظر نگرفته باشند.

به گفته محققان کودکان مبتلا به چاقی بیشتر در معرض ابتلا به افسردگی، اضطراب یا اختلال کم توجهی و بیش فعالی (ADHD) قرار دارند. اما ماهیت رابطه بین چاقی و این شرایط سلامت روان مشخص نیست. چاقی ممکن است به علائم سلامت روان کمک کند یا برعکس. از طرف دیگر، محیط کودک ممکن است به چاقی و اختلالات خلقی و رفتاری بیانجامد.
آماندا هیوز (Amanda Hughes) محقق ارشد اپیدمیولوژی در دانشکده پزشکی بریستول و پژوهشگر این مطالعات می گوید: ما باید رابطه بین چاقی دوران کودکی و سلامت روان را بهتر درک کنیم. این موضوع مستلزم آن است که نقش ژنتیک کودک و والدین و عوامل محیطی مؤثر بر کل خانواده را از هم جدا کنیم.
در این پژوهش، هیوز و همکارانش داده‌ های ژنتیکی و سلامت روانی ۴۱ هزار کودک هشت ساله و والدینشان را بررسی کردند. محققان رابطه بین شاخص توده بدنی (BMI) کودکان و علائم افسردگی، اضطراب و یا اختلال کم توجهی و بیش فعالی را ارزیابی کردند. برای کمک به جداسازی تأثیرات ژنتیک کودکان از تأثیر سایر عواملی که بر کل خانواده تأثیر می گذارد، پژوهشگران همچنین ژنتیک والدین و شاخص توده بدنی آن ها را در نظر گرفتند.
نتایج این تجزیه و تحلیل نشان داد: تاثیر شاخص توده بدنی خود یک کودک بر علائم اضطراب بسیار کم است. همچنین شواهد متناقضی در مورد اینکه آیا شاخص توده بدنی کودک بر علائم افسردگی یا اضطراب یا اختلال کم توجهی و بیش فعالی تأثیر می گذارد، وجود دارد. این موضوع نشان می دهد:سیاست هایی با هدف کاهش چاقی کودکان بعید است که تأثیر زیادی بر اضطراب داشته باشد.

نیل دیویس (Neil Davies) استاد دانشگاه کالج لندن، بریتانیا می گوید: حداقل برای این گروه سنی، تأثیر شاخص توده بدنی خود کودک اندک به نظر می رسد. برای کودکان و نوجوانان بزرگتر، این امر می تواند مهم تر باشد.

در ادامه هنگامی که محققان به تأثیر شاخص توده بدنی والدین بر سلامت روان کودکان نگاه کردند، شواهد کمی یافتند که نشان می داد شاخص توده بدنی والدین بر اضطراب یا اختلال کم توجهی و بیش فعالی یا علائم اضطراب کودکان تأثیر می گذارد. داده ها نشان می دهد که داشتن مادری با شاخص توده بدنی بالاتر ممکن است با علائم افسردگی در کودکان مرتبط باشد، اما شواهد کمی از ارتباط بین سلامت روان کودک و شاخص توده بدنی پدر وجود دارد.

پروفسور الکساندرا هاودال (Alexandra Havdahl) استاد اپیدمیولوژی و آمار پزشکی در دانشکده پزشکی بریستول و محقق ارشد این مطالعه می گوید: به طور کلی، تأثیر شاخص توده بدنی والدین بر سلامت روان کودک محدود است. در نتیجه، مداخلات برای کاهش شاخص توده بدنی والدین بعید است که مزایای گسترده ای برای سلامت روان کودکان داشته باشد.

او در انتها گفت: نتایج تحقیقات ما نشان می دهد که مداخلات طراحی شده برای کاهش چاقی کودکان بعید است که پیشرفت های بزرگی در سلامت روان کودک ایجاد کند. از سوی دیگر، سیاست هایی که عوامل اجتماعی و محیطی مرتبط با وزن بدن را هدف قرار داده و به طور مستقیم و مستقل، سلامت روانی کودکان را هدف قرار می دهند، ممکن است سودمندتر باشند.