بی‌تفاوتی یا بی احساسی چیست ؟
رحیمه سعیدی روانشناس
انسان موجود پیچیده ای است و بالطبع روابط انسانی پیچیده گی‌های خاص خود را دارد.
به گزارش میگنا رحیمه سعیدی در مورد بخشی ار روابط انسانی و شیوه ای از دوست داشتن و ارتباطات عاطفی مینویسید آیاپیش آمده است که دست از دوست داشتن کسی بردارید و آیا مهر و محبت شخص خاصی را به فراموشی بسپارید؟
پاسخ مثبت به این سوال متدوال است و چنین تجربیاتی ممکن است بر ای هر انسانی پیش آمده باشد بالطبع کسانی که این حالت را تجربه کرده اند از آن به عنوان تجربه ای عجیب یاد می کنند : این که آن آدم را زمانی به وفور دوست داشته اند و زندگی بدون او ناممکن به نظر می رسید اما شرایط به گونه ای پیش رفت که خودشان بخواهند از زندگی شان بیرونش کنند می تواند یک حالت دردناکتر هم داشته باشد این که آن شخص هنوز در زندگی شخص باشد بهتر است بگویم امکان اینکه از زندگی اش برود نباشد( مثل زن و شوهری که نمی توانند از هم طلاق بگیرند) .
بعضی وقت ها شخص کاملاً به لحاظ روانی سِر میشود دیگر هیچ حسی به او ندارد از او متنفر نیست ولی دوستش هم ندارد، یک بی تفاوتی محض شاید بگویید این همان آپاتی یا بی احساسی است ( وضعیتی متشکل از کاهش علاقه ، نداشتن ابتکار عمل و کاهش فعالیت ) شاید یک نوع بی احساسی در مورد فرد خاصی باشد یعنی گزینشی ولی من ترجیح می دهم عنوان بی توجهی انتخابی را به آن نسبت دهم.
رحیمه سعیدی در ادامه مطلب آورده است برای به دست دادن تمایز صحیح ابتدا باید به معنای توجه انتخابی پرداخت : توجه انتخابی نوعی از توجه است که فرد به محرک خاصی دقت می کند و محرک های دیگر را نادیده می گیرد.
بنابر این در توجه انتخابی فرد به تمرکز بر روی فعالیتی خاص در میان بسیاری از فعالیت های دیگر می پردازد . ولی در حالت بی توجهی انتخابی فرد تصمیم می گیرد عامدانه از توجه مثبت به یه نفر دست بکشد و او را تبدیل به یک آدم عادی کند . شاید بپرسید چرا یک رابطه به اینجا می رسد ؟ در پاسخ میتوان گفت زخم زبان ها یا آفت های کلامی که مدام تکرار شوند ، رنجش های کوچکی که به زبان نیایند، بی توجهی های مدام کلامی و رفتاری ، کلام و رفتار غیر منطقی ، احساس نا امنی در حضور آن شخص، پرخاشگری کلامی و فیزیکی ، رفتارهای دور از انتظاری که از او سر بزند.
بعضی ها گمان می کنند به سبب رابطه ی سببی و نسبی که با فردی دارند هر رفتاری هم با او داشته باشند از دستش نمی دهند و تلاشی برای نگه داشتن آن شخص در زندگی شان نمی کنند و طولی نمی کشد که با بد رفتاری های خود آن شخص را به کرّات می رنجانند تا جایی که آن شخص به بی توجهی انتخابی می رسد .
مواظب روابطمان با آدم های مهم زندگی مان باشیم . رابطه یک موجود زنده است که اگر به آن رسیدگی نکنی و نیازهایش را برآورده نکنی می میرد و دیگر نمی شود کاری برایش انجام داد.
به قول محمود دولت آبادی: آدمیزاد فقط با آب و نان و هوا نیست که زنده است، این را دانستم و می‌دانم که آدم به آدم است که زنده است، آدم به عشق آدم زنده است.
به گزارش میگنا رحیمه سعیدی در مورد بخشی ار روابط انسانی و شیوه ای از دوست داشتن و ارتباطات عاطفی مینویسید آیاپیش آمده است که دست از دوست داشتن کسی بردارید و آیا مهر و محبت شخص خاصی را به فراموشی بسپارید؟
پاسخ مثبت به این سوال متدوال است و چنین تجربیاتی ممکن است بر ای هر انسانی پیش آمده باشد بالطبع کسانی که این حالت را تجربه کرده اند از آن به عنوان تجربه ای عجیب یاد می کنند : این که آن آدم را زمانی به وفور دوست داشته اند و زندگی بدون او ناممکن به نظر می رسید اما شرایط به گونه ای پیش رفت که خودشان بخواهند از زندگی شان بیرونش کنند می تواند یک حالت دردناکتر هم داشته باشد این که آن شخص هنوز در زندگی شخص باشد بهتر است بگویم امکان اینکه از زندگی اش برود نباشد( مثل زن و شوهری که نمی توانند از هم طلاق بگیرند) .
بعضی وقت ها شخص کاملاً به لحاظ روانی سِر میشود دیگر هیچ حسی به او ندارد از او متنفر نیست ولی دوستش هم ندارد، یک بی تفاوتی محض شاید بگویید این همان آپاتی یا بی احساسی است ( وضعیتی متشکل از کاهش علاقه ، نداشتن ابتکار عمل و کاهش فعالیت ) شاید یک نوع بی احساسی در مورد فرد خاصی باشد یعنی گزینشی ولی من ترجیح می دهم عنوان بی توجهی انتخابی را به آن نسبت دهم.
رحیمه سعیدی در ادامه مطلب آورده است برای به دست دادن تمایز صحیح ابتدا باید به معنای توجه انتخابی پرداخت : توجه انتخابی نوعی از توجه است که فرد به محرک خاصی دقت می کند و محرک های دیگر را نادیده می گیرد.
بنابر این در توجه انتخابی فرد به تمرکز بر روی فعالیتی خاص در میان بسیاری از فعالیت های دیگر می پردازد . ولی در حالت بی توجهی انتخابی فرد تصمیم می گیرد عامدانه از توجه مثبت به یه نفر دست بکشد و او را تبدیل به یک آدم عادی کند . شاید بپرسید چرا یک رابطه به اینجا می رسد ؟ در پاسخ میتوان گفت زخم زبان ها یا آفت های کلامی که مدام تکرار شوند ، رنجش های کوچکی که به زبان نیایند، بی توجهی های مدام کلامی و رفتاری ، کلام و رفتار غیر منطقی ، احساس نا امنی در حضور آن شخص، پرخاشگری کلامی و فیزیکی ، رفتارهای دور از انتظاری که از او سر بزند.
بعضی ها گمان می کنند به سبب رابطه ی سببی و نسبی که با فردی دارند هر رفتاری هم با او داشته باشند از دستش نمی دهند و تلاشی برای نگه داشتن آن شخص در زندگی شان نمی کنند و طولی نمی کشد که با بد رفتاری های خود آن شخص را به کرّات می رنجانند تا جایی که آن شخص به بی توجهی انتخابی می رسد .
مواظب روابطمان با آدم های مهم زندگی مان باشیم . رابطه یک موجود زنده است که اگر به آن رسیدگی نکنی و نیازهایش را برآورده نکنی می میرد و دیگر نمی شود کاری برایش انجام داد.
به قول محمود دولت آبادی: آدمیزاد فقط با آب و نان و هوا نیست که زنده است، این را دانستم و می‌دانم که آدم به آدم است که زنده است، آدم به عشق آدم زنده است.
