آموزش آنلاین خسته کننده است

آموزش مجازی، کودک را از محیط واقعی دور می کند آموزش مجازی، البته اگر همیشگی باشد، کودک را دچار استرس و اضطراب می کند.
دکتر فهیمه سعید روانپزشک میگوید :کودکان با آموزش مجازی از محیط واقعی اجتماعی دور می شوند و این باعث می شود رشد اجتماعی که یکی از نیازهای کودکان است و در تعامل با همسالان اتفاق می افتد در این کودکان شکل نگیرد.
زیرا وقتی کودکان فضای مجازی را تجربه می کنند، تماس چهره به چهره بین آنها و هم سالانشان کم شده و تعامل آنها با دوستانشان به فضایی با ساختار مشخص وابسته می شود. بنابراین نمی توانند همه افکار و احساساتشان را بیان کنند برای همین ممکن است کودکان دچار سردی عاطفی شوند.
  این روانپزشک با اشاره به اهمیت زبان بدن در آموزش به کودکان تاکید می کند: «در آموزش آنلاین ارتباط کودک با معلم هم تحت تاثیر قرار می گیرد. ارتباط با کودک اجزایی دارد و زبان بدن در ارتباط با کودک یکی از مهم ترین اجزای ارتباطی است که در آموزش آنلاین مختل می شود و همین اختلال ممکن است باعث شود تا کودکان دچار سوء تفاهم شوند.
البته این سوء تفاهم گاهی برای معلم هم اتفاق می افتد چون نمی داند در خانه چه خبر است و اصلا کودک در چه وضعیتی در کلاس حاضر شده است.بچه ها هم نمی دانند در مدرسه و در خانه دیگر همکلاسی ها چه خبر است. همه این موارد فضای ابهام آلودی را ایجاد می کند. با این اوصاف، ممکن است کودک به طور دقیق متوجه خواسته های معلم یا مفهوم درس و تکالیفش نشود و نداند که باید چه کار کند. هرچه کودک این برداشت های اشتباه را دریافت کند حتی اگر معلم با نرمی هم رفتار کند، او در خود احساس ناکارآمدی کرده و تصور می کند مانند بقیه نیست یا بقیه همکلاسی ها از او بهتر هستند، در حالی که همانقدر که هر کسی احتمال دارد دچار کج فهمی شود، امکان دارد حواس کودک هم پرت شود.
  این استادیار دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی معتقد است، آموزش آنلاین خسته کننده است. او می گوید: «وقتی بچه ها سر کلاس هستند، معلم چهره و واکنش های آنان را می بیند اما وقتی آموزش آنلاین است، معلم این ابزار را از دست می دهد و نمی تواند بداند کودک در چه وضعیت و چه مکانی قرار دارد. اغلب وقتی دانش آموز خسته شده و حواسش پرت می شود، معلم متوجه این موضوع نمی شود و درس را قطع نمی کند، در حالی که در کلاس حضوری، معلم این ابزار را در اختیار دارد که وقتی بچه ها خسته شده اند، با بازی یا ارائه راهکارهایی، چند دقیقه ای فضا را تغییر دهد. متاسفانه آموزش مجازی این جذابیت ها را ندارد و برای کودکان فاقد هیجان است.» این روانپزشک معتقد است با همکاری همه جانبه معلمان و والدین می توان از آسیب های آموزش مجازی پیشگیری کرد. او با اشاره به شرایطی که آموزش مجازی بر دوش خانواده ها می گذارد، می گوید: «به هر حال حضور بچه ها در خانه مشکلات مادران را بیشتر می کند و شکی نیست که مشکلات مادران شاغل هم چند برابر می شود. همه اینها فشار شدیدی به خانواده ها وارد می کند و گاهی مادرها ممکن است در برخورد با بچه ها بی حوصله تر شوند.
اما در این میان نقش مربی و والدین بسیار مهم است.»وی خاطرنشان می کند: آگاهی از شرایط اهمیت اساسی دارد؛ اینکه بدانیم با توجه به شرایط فعلا چاره ای نداریم و نباید خود و کودکمان را سرزنش کنیم. باید برای کودکان از خصوصیات آموزش مجازی بگوییم و از آنها بخواهیم ناراحت نباشند. باید به کودک اطمینان بدهیم که این فقط تو نیستی که خسته می شوی و حوصله نداری، بقیه دوستانت هم این شرایط را تجربه می کنند و چون کنار هم نیستید از حال هم خبر ندارید. معلمان هم باید برای تدریسی که انجام می دهند، زمان مشخصی در نظر بگیرند و حتما زمان استراحت هم بگذارند. مثلا به بچه ها بگویند از ساعت 8 شروع می کنیم تا 9، بعد تا 9 و 10 دقیقه استراحت می کنیم. با این کار کودک از ابتدای صبح می داند چه برنامه ای دارد و دانش آموزان باید حتما به زمان بندی ها پایبند باشند.
دکتر سعید می گوید: معلمان باید مطالبی را که خیلی سخت هستند به آموزش حضوری موکول کنند یا زمان بیشتری را برای آن اختصاص دهند یا از موسیقی و تصاویر جذاب تر برای آموزش استفاده کنند تا بار روانی این موضوع برای کودکان کم شود.
باید به بچه ها اطمینان داده شود که اگر نکته ای را متوجه نشدند، معلم دوباره توضیح خواهد داد یا یک زمان محدود خارج از درس برای کودکی که متوجه نشده اختصاص داده شود.وی افزود: البته معلم هم نباید مدام در دسترس کودک باشد چون زندگی معلم هم مختل می شود مثلا اگر ساعت کاری مدرسه تا یک بعدازظهر است، معلم می تواند بگوید «فقط از ساعت 4 تا 5 می توانید سوال هایتان را بپرسید.» قابل پیش بینی بودن زمان آموزش، هم به معلم و هم به خانواده و هم به دانش آموز کمک می کند.

دکتر سعید تاکید می کند: بهتر است آموزش ترکیبی از آموزش آفلاین و آنلاین باشد تا کودکان استرس کمتری را تجربه کنند. مثلا معلم می تواند برای دیکته ویس بگذارد و کودک خودش از روی آن صدا دیکته بنویسد یا قبل از آموزش فایل هایی را برای مطالعه در اختیار دانش آموز قرار دهد و همواره به آنان تاکید کند که اگر متوجه نشدید، مشکلی نیست و وقتی به مدرسه آمدید باز هم با هم این مباحث را مرور خواهیم کرد. بهتر است این نکته را در نظر داشته باشید که کلا شرایطی که قابل پیش بینی باشد، اضطراب کودکان را کاهش می دهد.