سابقه پرندگان در كوانتوم بيشتر از انسانهاست
به گزارش باشگاه خبرنگاران، محققان فکر می کنند که در هم تنیدگی کوانتومی می تواند برروی مولکولهای حساس به نور در داخل چشم پرندگان مهاجر تاثیر بگذارد و به این پرندگان کمک کند تا بتوانند میدان مغناطیسی زمین را ببینند. برخی از کارشناسان بر این باورند که اگر این مساله درست باشد، به این معنی است که پرندگان خیلی زودتر از انسان ها توانستند درهم تنیدگی کوانتومی را ببینند. هرساله ده ها هزار گونه پرنده مختلف مسافت های بسیار طولانی را مهاجرت می کنند. با این مسافت طولانی که این پرندگان مهاجرت می کنند، لازم است که در بدن این پرندگان ابزار ردیابی و مسیر یابی فوق پیشرفته وجود داشته باشد. دانشمندان بر این باورند که مکانیزم های متفاوتی برای گونه های مختلف پرندگان وجود دارد تا بتوانند مسیریابی کنند.
برخی از آنها می توانند خودشان را در امتداد میدان های مغناطیسی زمین منظبق کنند و این بخاطر مگنتیتی است که در بدن آنها وجود دارد. برخی دیگر هم می توانند از ستاره ها مسیر خود را ردیابی کنند. تحقیقات اخیر نشان دهنده نقش مکانیک کوانتومی در مسیریابی برای پرندگان است. در واقع برای دانشمندان جالب است که چگونه درهم تنیدگی کوانتومی می تواند برروی مولکولهای حساس به نور این پرندگان تاثیر گذار باشد.
به بیان ساده درهمتنیدگی کوانتومی به این معنی است که وقتی دو الکترون با هم بوجود آیند در هم تنیده می شوند یعنی تاثیر روی یکی بروی دیگری هم اثر می گذارد و با هم در ارتباط هستند، حتی اگر فاصله های آنها از هم بسیار بسیار دور باشد. دانشمندان می گویند، اگر مساله در هم تنیدگی کوانتومی را بخواهیم در مورد پرنده مهاجر در نظر بگیریم ، ویژگی های جفت الکترون در هم تنیده می تواند سبب شود که پرنده میدان مغناطیسی زمین را ببیند.
تفکر بر این است که نور می تواند دو الکترون در هم تنیده در در یک مولکول چشم پرنده را برانگیخته کند. اگر فاصله بین الکترونهای در هم تنیده کم باشد، می توانند کشش ناشی از میدان مغناطیسی زمین را حس کنند. اگر این اتفاق برای تعداد زیادی از مولکولهای داخل چشم پرنده بیافتد می تواند میدان مغناطیسی زمین را ببیند و بتوانند مسافت های بسیار طولانی را بدون اشتباه بپیمایند و دوباره به مبدا خود برگردند.
