پیشگیری از وقوع جرم را فراموش کرده‌ایم؟
دیگر حسابش از دستم در رفته که چند سال است در کشور از لزوم پیشگیری از وقوع جرم صحبت میشود، فقط این را می‌دانم که برای پیشگیری از وقوع جرم بیشتر حرف زده شده تا این‌که کاری انجام شده باشد. علتش هم همیشه ناهماهنگی دستگاه‌ها و افتادن بار این کار بر دوش یکی دو نهاد معرفی شده که به اصل موضوع هیچ کمکی نمی‌کند.
پیشگیری از وقوع جرم اما نیازی جدی برای ماست، این پیشگیری کمک می کند تا جرایم اتفاق نیفتند و جمعیت مجرمان بیشتر از آنی که هست نشود، در عوض تدابیری اندیشیده شود که اگر کسی به هر دلیل مجرم شد، به سمت اصلاح هدایت شود و کرده هایش را دوباره تکرار نکند.
پیشگیری از وقوع جرم حرفش این است که باید از جرایم، جاذبه زدایی کرد و خطر ارتکابش را بالا برد تا فقط آدم های معدودی پیه مجرم شدن را به تن بمالند.
پیشگیری از وقوع جرم به مداوای اجتماعی هم باور دارد و می گوید اگر جامعه سالم شود و محیط زندگی آدم ها پاک، دیگر مجالی برای ارتکاب جرم باقی نمی ماند. اینها را در ذهن داشته باشید تا برسیم به اوضاع فعلی خودمان.
آمارهای رسمی می گوید سالی 600 هزار نفر وارد زندان های کشور می شوند که به غیر از آنهایی که دوره محکومیتشان کوتاه است و زود زندان را ترک می کنند، تقریبا جمعیت ثابت زندان ها همیشه حدود 220 هزار نفر است. بیش از نیمی از اینها هم جرمشان مواد مخدر است و 60 هزار نفرشان سارقانی حرفه ای اند. این را بیفزایید به آمار رسمی معتادان کشور که یک میلیون و 325 هزار نفر است و تخمین زده می شود شش میلیون نفر به شکل های مختلف درگیر موادمخدر و اعتیاد هستند.
همین اعتیاد، عامل قتل و سرقت و کودک آزاری و همسرآزاری و انواع خشونت هاست که برای اثبات نکبت بار بودنش کافی است.
آمار بیکاری 10 درصدی نیروهای کار در کشور را که در برخی استان ها تا 18 درصد می رسد هم اگر به مشکلات قبلی اضافه کنیم، پیداست این معجون با پیکره اجتماع چه می کند. اینجاست که می گوییم پیشگیری از وقوع جرم بر زمین مانده و فراموش شده است.
به اعتقادم جامعه برای خلاصی از این شرایط نیاز به آموزش دارد؛ آموزش پیشگیری از وقوع جرم هم با نصب یک پلاکارد و یک دیوارنوشته یا سخنرانی و برگزاری همایش اتفاق نمی افتد. پیشگیری باید جزئی از برنامه های ما باشد، چه وقتی در خانواده ایفای نقش می کنیم و چه وقتی در جامعه. پیشگیری از وقوع جرم در خانواده می تواند به شکل یاد دادن مفاهیمی چون ادب، صبر، منطق، درستکاری و گذشت به کودکان ظاهر شود و در جامعه، با خشکاندن راه های ارتکاب جرم و سخت کردن دسترسی به ابزارهای بزه.
-
-
جام جم سرا
-
مریم خباز
پیشگیری از وقوع جرم اما نیازی جدی برای ماست، این پیشگیری کمک می کند تا جرایم اتفاق نیفتند و جمعیت مجرمان بیشتر از آنی که هست نشود، در عوض تدابیری اندیشیده شود که اگر کسی به هر دلیل مجرم شد، به سمت اصلاح هدایت شود و کرده هایش را دوباره تکرار نکند.
پیشگیری از وقوع جرم حرفش این است که باید از جرایم، جاذبه زدایی کرد و خطر ارتکابش را بالا برد تا فقط آدم های معدودی پیه مجرم شدن را به تن بمالند.
پیشگیری از وقوع جرم به مداوای اجتماعی هم باور دارد و می گوید اگر جامعه سالم شود و محیط زندگی آدم ها پاک، دیگر مجالی برای ارتکاب جرم باقی نمی ماند. اینها را در ذهن داشته باشید تا برسیم به اوضاع فعلی خودمان.
آمارهای رسمی می گوید سالی 600 هزار نفر وارد زندان های کشور می شوند که به غیر از آنهایی که دوره محکومیتشان کوتاه است و زود زندان را ترک می کنند، تقریبا جمعیت ثابت زندان ها همیشه حدود 220 هزار نفر است. بیش از نیمی از اینها هم جرمشان مواد مخدر است و 60 هزار نفرشان سارقانی حرفه ای اند. این را بیفزایید به آمار رسمی معتادان کشور که یک میلیون و 325 هزار نفر است و تخمین زده می شود شش میلیون نفر به شکل های مختلف درگیر موادمخدر و اعتیاد هستند.
همین اعتیاد، عامل قتل و سرقت و کودک آزاری و همسرآزاری و انواع خشونت هاست که برای اثبات نکبت بار بودنش کافی است.
آمار بیکاری 10 درصدی نیروهای کار در کشور را که در برخی استان ها تا 18 درصد می رسد هم اگر به مشکلات قبلی اضافه کنیم، پیداست این معجون با پیکره اجتماع چه می کند. اینجاست که می گوییم پیشگیری از وقوع جرم بر زمین مانده و فراموش شده است.
به اعتقادم جامعه برای خلاصی از این شرایط نیاز به آموزش دارد؛ آموزش پیشگیری از وقوع جرم هم با نصب یک پلاکارد و یک دیوارنوشته یا سخنرانی و برگزاری همایش اتفاق نمی افتد. پیشگیری باید جزئی از برنامه های ما باشد، چه وقتی در خانواده ایفای نقش می کنیم و چه وقتی در جامعه. پیشگیری از وقوع جرم در خانواده می تواند به شکل یاد دادن مفاهیمی چون ادب، صبر، منطق، درستکاری و گذشت به کودکان ظاهر شود و در جامعه، با خشکاندن راه های ارتکاب جرم و سخت کردن دسترسی به ابزارهای بزه.
-
-
جام جم سرا
-
مریم خباز
