«اضطراب» و «افسردگی» در جامعه افزایش پیدا کرده است

از نظر شما جایگاه جامعه ما از نظر سلامت روان کجاست؟
وقتی به جامعه ایران، توجه می‌کنیم، می‌بینیم که در دهه‌های گذشته اتفاقاتی را پشت سر گذاشتیم. بعد از آن هم جنگ طولانی‌تری که ٣٦، ٣٧‌سال طول کشید که یکی از نشانه‌های آن همین تحریم‌هاست. همه اینها منجر به بی‌ثباتی می‌شود. بی‌ثباتی‌های اجتماعی و اقتصادی و... جنگ همیشه مرزها را مخدوش می‌کند، چه مرزهای زمینی و خاکی و چه اخلاقی و اقتصادی و... وقتی همه اینها مخدوش می‌شود، جمعیتی که در چنین جامعه و فرهنگی زندگی می‌کنند، سطح اضطراب‌شان بالا می‌رود و احساس ناامنی می‌کنند. در ادامه آن هم با مشکلاتی مواجه می‌شوند که درنهایت میزان اضطراب و افسردگی را بالا می‌برد.

به نظر شما با توجه به گذشت نزدیک به ٣ دهه از جنگ، آیا طبیعی است که الان با نشانه‌ها و پدیده‌های ناشی از آن مواجه شویم؟
وقتی از آن تنش‌ها بیرون آمدیم، بیشتر به آن توجه می‌کنیم. به‌طورکلی سطح آگاهی مردم نسبت به مسائل روانی‌شان بیشتر شده. استیگمای روانی کاهش پیدا کرده، مردم شرمنده نیستند که می‌خواهند به روانپزشک مراجعه کنند. مردم می‌توانند راجع به افسردگی و اضطراب‌شان صحبت کنند. حتی رسانه‌ها به خیلی از مسائلی که قبلا خط قرمز بود، توجه می‌کنند، در شرایط فعلی خیلی از خط قرمز ها و سانسورها را برداشته اند.

آیا سانسورها برداشته شده و ما شاهد این پدیده‌ها هستیم یا این‌که این پدیده‌ها افزایش پیدا کرده است؟
وقتی سانسورها برداشته می‌شود می‌توان راجع به آن صحبت کرد، اینگونه نیست که این پدیده‌ها زیاد شده. اتفاقا زمانی که مسائل پنهان باشند، به صورت پنهانی هم گسترش پیدا می‌کنند.

در یکی دو‌سال گذشته، شاهد بالا رفتن میزان پرخاشگری مردم هستیم، این موضوع به‌ویژه در ارتباط با پدیده‌های اجتماعی خیلی نمود پیدا می‌کند. تفسیر شما از این میزان پرخاشگری چیست؟
به هر حال خشونت در میان جوانان زیاد شده، این هم فقط محدود به کشور ما نیست. میل به خشونت هم بالا رفته. مردم اعتراض‌هایشان را اغلب با خشونت ابراز می‌کنند، که ما خیلی با این موضوع مواجه می‌شویم. جوانان معتقدند که حق‌شان را باید فریاد بزنند. همین هم باعث بالا رفتن میزان پرخاشگری می‌شود.