مخاطرات روحی و روانی حضور در پانسیون ها

رشد زندگی شهر نشینی و تحولات پر سرعت و شتابان زندگی اجتماعی،منجر به ظهور و بروز اماکنی شده که از آن تحت عنوان پانسیون ها یاد می شود.

 

پیشینه و تاریخ شکل گیری پانسیون ها،به دوران جنگ جهانی اول باز می گردد که در آن کودکان،زنان،مهاجران و جنگ زدگان با حضور و استقرار در مراکزی خاص،زندگی خود را در آن می گذراندند اما به تدریج این مراکز دیگر مامنی صرف برای افراد درگیر جنگ و بی خانمان ها نبود،بلکه جوانان،دانشجویان و متقاضیان اشتغال در شهرهای بزرگ نیز با حضور خود در پانسیون ها،شیوه هایی جدید از سکونت و زندگی در کلانشهرها را به تصویر کشیدند.

 

اصلی ترین عامل شیوع و گسترش پانسیون ها را باید در عدم توانایی خرید و تهیه مسکن جستجو کرد و به عبارت دیگر تامین سرپناه با هزینه های حداقلی،به عاملی تاثیر گذار برای افزایش تمایل و انگیزه برای حضور در پانسیون ها تبدیل شد.

 

 

کیومرث شرافتی،آسیب شناس اجتماعی در گفتگو با باشگاه خبرنگاران، پانسیون نشینی را عاملی بالقوه برای شیوع و گسترش آسیب های و ناهنجاری های اجتماعی عنوان کرد.

 

وی افزود:عوامل و مولفه های بسیار در تشدید معضلات این عرصه تاثیر گذار است اما دو دلیل از برجسته ترین عوامل در گسترش ناهنجاری های اجتماعی ناشی از پانسیون نشینی محسوب می شود،نخست عدم نظارت دقیق و کافی خانواده ها بر جوانان و نوجوانان پانسیون نشین و سپس عدم توانایی انتخاب در گزینش اطرافیان و دیگر افراد ساکن در این مراکز است.

 

وی افزود:به عبارت دیگر هم نشینی با برخی از افراد ناسالم که اختیاری برای عدم حضور آنها در پانسیون وجود ندارد (زیرا پانسیون ها مراکزی عمومی هستند که هر کسی به صرف داشتن مدارک هویتی و شناسایی کافی و پرداخت مبلغ مورد نظر و البته حداقل وجاهت ظاهری که لزوما می تواند صحیح و و پاقعی نیز نباشد،کفایت می کند) نیز مزید بر علت می شود تا افراد گوناگونی با روحیات شخصیت،نگاه ها و خواستگاه های متفاوت در آن حضور یابند.

 

شرافتی گفت:البته از زوایایی دیگر می توان این مراکز را فرصتی برای پیشگیری از تشدید آسیب های اجتماعی قلمداد کرد.

 

این آسیب شناس اجتماعی عنوان کرد:به هر حال هزینه اندک سکونت در این مراکز باعث می شود تا از کارتن خوابی،زاغه نشینی جلو گیری شود و به هر حال نظارت های حداقلی که بر این اماکن اعمال می شود آن را از محیط هایی همچون پارک ها،خرابه ها و...ایمن تر می سازد.

 

وی افزود:اما به هر حال ضریب هنجار گریزی و آسیب پذیری این اماکن از محیط خانه و خانواده بیشتر است زیرا نظارت و کنترلی که در فضای خانواده ها مشاهده می شود،در این مراکز کمتر دیده و احساس می شود.

 

 

نفیسه میرگذر،روانشناس و کارشناس امور تربیتی با اشاره به ضرورت تقویت امور مشاوره ای و ارائه خدمات مرتبط با این عرصه به پانسیون نشین ها گفت:زندگی در چنین مراکزی با فشارهای روحی و روانی خاص به خود همراه است و باید در نظر داشت که در چنین فضا و شرایطی،لزوم ارائه خدمات مشاوره ای اصلی اجتناب ناپذیر است.

 

وی افزود:اگر چه حضور در پانسیون ها،تجربه ای جدید است که می تواند تا حدودی رگه هایی از زندگی مستقل را در فرد آموزش دهد و جوان پانسیون نشین را برای حضور مستقل در جامعه تربیت کند اما به هر حال تجربه فاصله گرفتن از اعضای خانواده و خلاهای روحی و عاطفی در مواقع حساس و دشوار می تواند خود به آسیب و معضلی جدی مبدل شود که زندگی فرد را تحت الشعاع قرار دهد.

 

میرگذر گفت:در چنین شرایطی می طلبد تا کارشناسان امر و جامعه شناسان و آسیب شناسان به نحو دقیق تری به فرصت ها و تهدیدهای موجود در این مراکز بپردازند و آن را بصورت جدی تری مورد بحث،بررسی و واکاوی قرار دهند.