اوتيسم، بيماريي كه فرد در درون خود باقي مي ماند
اوتيسم بيماريي است كه فرد نه تنها در گذشته خود فرو نمي رود بلكه در درون خود باقي مي ماند. اهميت پيشگيري از اين بيماري به اندازه اي است كه آموزش و پرورش در طرح سنجش تحصيلي نوآموزان ورود به پايه اول ابتدايي، شناسايي و درمان اين بيماري را مورد توجه قرار داده است.
هر چند به گفته پزشكان، بروز اين بيماري ريشه ژنتيكي و اجتماعي دارد با اينحال تشخيص اين بيماري در ايران از سن دوره پيش دبستاني صورت مي گيرد.
اوتيسم نوع اختلال رشدي است كه با رفتارهاي ارتباطي و كلامي غير طبيعي مشخص مي شود. علائم اين اختلال در سال هاي نخست زندگي و به ويژه در دوران طفوليت بروز مي كند و علت اصلي آن هنوز ناشناخته است.
'اوتيسم'در حقيقت، يك ناتواني طولاني مدت است كه منجر به اختلال عملكرد عصبي و رواني در فرد مي شود.
گر چه به نظر مي رسد كه اوتيسم عارضه نادري است اما اطلاعات اخير گوياي آن است كه شيوع اوتيسم حتي تا 20 مورد در هر 10 هزار تولد زنده وجود داشته است. اوتيسم در پسران سه تا چهار برابر بيشتر از دختران ديده مي شود.
اوتيسم از نگاهي ديگر يك ناتواني پيچيده رشدي است كه معمولا در سه سال نخست زندگي ظاهر مي‌شود. اين عارضه نتيجه اختلالي عصب‌شناختي است كه بر كاركرد طبيعي مغز تاثير مي‌گذارد و رشد آن را در نواحي مربوط به ارتباط و تعامل اجتماعي دچار اشكال مي‌كند.
علائم و نشانه‌هاي اصلي اوتيسم شامل اختلال در ارتباط اجتماعي و رفتارهاي تكراري است.
كودكان مبتلا به اوتيسم ممكن است مشكلاتي در صحبت كردن با ديگران داشته باشند يا هنگامي كه با آنان صحبت مي‌كنيد به چشم‌هاي شما نگاه نكنند و همچنين قادر به برقرار كردن ارتباط طبيعي با ساير مردم نباشند.
اين اختلال بر رشد طبيعي مغز در حيطه تعاملات اجتماعي و مهارت هاي ارتباطي تاثير مي گذارد. كودكان و بزرگسالان مبتلا به اوتيسم در ارتباطات كلامي و غير كلامي، تعاملات اجتماعي و فعاليت هاي مربوط به بازي با مشكل روبرو هستند.
علت پيدايش اوتيسم نامعلوم است اما در سال هاي اخير تحقيقات و مطالعات بسياري در اين زمينه صورت گرفته است كه تاكيد زيادي بر منشاي زيست شناختي و عصب شناختي در مغز دارد.
مردم بايد بدانند كه اوتيسم يك بيماري رواني نيست. كودكان مبتلا به اوتيسم كودكان سركشي نيستند كه خود رفتارهايشان را انتخاب كرده باشند. اوتيسم به دليل داشتن والدين بد ايجاد نمي شود و عامل روان شناختي خاصي در خصوص تاخير رشد كودك شناخته نشده است.
يك پزشك عمومي در اين زمينه مي گويد: بيماري اوتيسم در زمان شيرخوارگي و دوران طفوليت در فرد شكل مي‌گيرد.
'حسين نحوي نژاد' ادامه مي دهد: رشد طبيعي كودكان در هنگام ابتلا به اين بيماري دچار اختلال مي‌شود و يكسري از واكنش‌ها در اين بيماران، به صورت غير طبيعي پديدار مي شود.
وي گفت: واكنش اين افراد به محرك‌هاي خارجي بر عكس مي‌شود به عنوان مثال، آنان در مواجه با يك رويداد خوش، ناراحت مي‌شوند و در برابر ديدن مادرشان، يك حركت منفي نشان مي‌دهند.
نحوي نژاد با بيان اين مطلب كه ممكن است اين افراد داراي هوش سرشاري باشند، ادامه داد: اين افراد در گذشته خود فرو نرفته‌اند بلكه در درون خود باقي ماندند و اين مساله بيشتر ريشه ژنتيكي و اجتماعي دارد.
وي گفت: در كشورهاي پيشرفته دنيا، به دليل برخورداري از تجهيزات آزمايش هاي باليني پيشرفته، تشخيص اين بيماري از همان سن شيرخوارگي در كودكان آغاز مي‌شود.
نحوي نژاد افزود: از هر 150نفر در دنيا، امكان ابتلا به بيماري اوتيسم در يك نفر وجود دارد و تشخيص سريع آن مي‌تواند در روند بهبود زندگي اين افراد موثر باشد.
هر چند به گفته پزشكان، بروز اين بيماري ريشه ژنتيكي و اجتماعي دارد با اينحال تشخيص اين بيماري در ايران از سن دوره پيش دبستاني صورت مي گيرد.
اوتيسم نوع اختلال رشدي است كه با رفتارهاي ارتباطي و كلامي غير طبيعي مشخص مي شود. علائم اين اختلال در سال هاي نخست زندگي و به ويژه در دوران طفوليت بروز مي كند و علت اصلي آن هنوز ناشناخته است.
'اوتيسم'در حقيقت، يك ناتواني طولاني مدت است كه منجر به اختلال عملكرد عصبي و رواني در فرد مي شود.
گر چه به نظر مي رسد كه اوتيسم عارضه نادري است اما اطلاعات اخير گوياي آن است كه شيوع اوتيسم حتي تا 20 مورد در هر 10 هزار تولد زنده وجود داشته است. اوتيسم در پسران سه تا چهار برابر بيشتر از دختران ديده مي شود.
اوتيسم از نگاهي ديگر يك ناتواني پيچيده رشدي است كه معمولا در سه سال نخست زندگي ظاهر مي‌شود. اين عارضه نتيجه اختلالي عصب‌شناختي است كه بر كاركرد طبيعي مغز تاثير مي‌گذارد و رشد آن را در نواحي مربوط به ارتباط و تعامل اجتماعي دچار اشكال مي‌كند.
علائم و نشانه‌هاي اصلي اوتيسم شامل اختلال در ارتباط اجتماعي و رفتارهاي تكراري است.
كودكان مبتلا به اوتيسم ممكن است مشكلاتي در صحبت كردن با ديگران داشته باشند يا هنگامي كه با آنان صحبت مي‌كنيد به چشم‌هاي شما نگاه نكنند و همچنين قادر به برقرار كردن ارتباط طبيعي با ساير مردم نباشند.
اين اختلال بر رشد طبيعي مغز در حيطه تعاملات اجتماعي و مهارت هاي ارتباطي تاثير مي گذارد. كودكان و بزرگسالان مبتلا به اوتيسم در ارتباطات كلامي و غير كلامي، تعاملات اجتماعي و فعاليت هاي مربوط به بازي با مشكل روبرو هستند.
علت پيدايش اوتيسم نامعلوم است اما در سال هاي اخير تحقيقات و مطالعات بسياري در اين زمينه صورت گرفته است كه تاكيد زيادي بر منشاي زيست شناختي و عصب شناختي در مغز دارد.
مردم بايد بدانند كه اوتيسم يك بيماري رواني نيست. كودكان مبتلا به اوتيسم كودكان سركشي نيستند كه خود رفتارهايشان را انتخاب كرده باشند. اوتيسم به دليل داشتن والدين بد ايجاد نمي شود و عامل روان شناختي خاصي در خصوص تاخير رشد كودك شناخته نشده است.
يك پزشك عمومي در اين زمينه مي گويد: بيماري اوتيسم در زمان شيرخوارگي و دوران طفوليت در فرد شكل مي‌گيرد.
'حسين نحوي نژاد' ادامه مي دهد: رشد طبيعي كودكان در هنگام ابتلا به اين بيماري دچار اختلال مي‌شود و يكسري از واكنش‌ها در اين بيماران، به صورت غير طبيعي پديدار مي شود.
وي گفت: واكنش اين افراد به محرك‌هاي خارجي بر عكس مي‌شود به عنوان مثال، آنان در مواجه با يك رويداد خوش، ناراحت مي‌شوند و در برابر ديدن مادرشان، يك حركت منفي نشان مي‌دهند.
نحوي نژاد با بيان اين مطلب كه ممكن است اين افراد داراي هوش سرشاري باشند، ادامه داد: اين افراد در گذشته خود فرو نرفته‌اند بلكه در درون خود باقي ماندند و اين مساله بيشتر ريشه ژنتيكي و اجتماعي دارد.
وي گفت: در كشورهاي پيشرفته دنيا، به دليل برخورداري از تجهيزات آزمايش هاي باليني پيشرفته، تشخيص اين بيماري از همان سن شيرخوارگي در كودكان آغاز مي‌شود.
نحوي نژاد افزود: از هر 150نفر در دنيا، امكان ابتلا به بيماري اوتيسم در يك نفر وجود دارد و تشخيص سريع آن مي‌تواند در روند بهبود زندگي اين افراد موثر باشد.
