ساختار جنسی مغز زن و مرد متفاوت است

بر اساس پژوهش های محققان گروه پزشکی دانشگاه استنفورد مشخص شد رفتارهای جنسی متفاوتی که در  مرد و زن نشان داده می ‌شود، نتیجه تفاوت در عملکرد مغزی آنهاست. این نابرابری ها را می توان با فعالیت ژن هایی که سلول های مغز را کنترل می کنند مرتبط دانست. 
ژن ها واحد اصلی وراثت برای یک مشخصه رفتاری یا جسمی هستند، به این معنی که آنها مسئول هر ویژگی بیان شده توسط یک موجود زنده هستند. پژوهشگران دانشگاه استنفورد در این مطالعه به بررسی عملکرد بخشی از مغز موش‌ های نر و ماده که فعالیت ‌های جنسی این پستانداران را برنامه‌ ریزی می ‌کنند، پرداختند. از آنجایی که مغز موش از نظر ساختار و عملکرد تا حدودی شبیه مغز انسان است، می توان گفت که نتایج حاصل از این مطالعه برای انسان نیز صادق است.
نمونه ای از برخی رفتارهای جنسی منحصر به فرد برای موش نر، توانایی تشخیص جنسیت یک غریبه بسیار سریعتر از همتای ماده آن هاست. یکی از ویژگی ‌های خاص ماده‌ ها، پذیرش جفت ‌گیری و رفتار تا حدی خشونت ‌آمیز آن ‌ها با سایر موش ها است که در جهت محافظت از نوزادانشان بروز داده می شود.
تجزیه و تحلیلی که روی بافت مغز هر دو جنس موش انجام شد، نشان داد که ۱۰۰۰ ژن فعال در یک جنس بیشتر از جنس دیگر وجود دارد. طبق یافته ‌های محققان، سلول‌ های خاصی مسئول رفتار جنسی متمایز در بین مردان و زنان هستند.
بر این اساس مشخص شد نرها می توانند بلافاصله جنسیت یک مزاحم را تشخیص دهند. اگر احساس کنند که موش مزاحم، نر دیگری است، برای دفاع از قلمروشان مبارزه می‌ کنند و اگر احساس کنند که یک ماده است، به وی اجازه می ‌دهند در قلمروشان وارد شود.
از سوی دیگر، ماده‌ها از فرزندان خود به نحوی بسیار جدی محافظت کرده و می‌ توانند در صورت لزوم برای محافظت از آنها مبارزه کنند آنها همچنین بسته به چرخه هورمونی خود، پذیرای فعالیت های مرتبط با تولید مثل و جفت گیری هستند. این مطالعه همچنین نشان داد که تعداد سلول‌ های مغزی مرتبط با این واریانس‌ های قابل ‌توجه در اعمال جنسی آنقدر کم است که برای بررسی کامل، باید از مغز جدا شده و سلول به سلول مورد مطالعه قرار گیرند.
یکی دیگر از یافته های جالب توجه مطالعات فوق، این بود که درست مانند انسان، سطح استروژن و پروژسترون در موش های ماده بسته به چرخه جنسی آنها متفاوت است و این مساله به نوبه خود تعیین می کند که این پستانداران چقدر پذیرا و مایل به جفت گیری هستند. هر چه سطح هورمون های جنسی بالاتر باشد، آنها تمایل و پذیرش بیشتری برای فرزندآوری دارند و هر چه سطح هورمون های جنسی آن ها کمتر باشد، تمایل و پذیرش این موضوع برایشان کمتر است.
محققان با بررسی چهار ساختار کوچک مغزی موش ها دریافتند که یک بافت خاص از انواع مختلف سلولی تشکیل شده است و همه این انواع سلولی در رفتارهای جنسی اجتماعی این پستانداران درگیر نیستند. 
نتایج این مطالعه به پزشکان کمک می کند تا بدانند چگونه باید بیمارانی را که از پاسخ دهی جنسی و باروری پایین رنج می برند، مورد درمان قرار داد.

مترجم: رضوان خندان
منبع: gilmorehealth