نرخ خودکشی در شادترین کشور جهان هم بالاست

شادی یکی از ماندگارترین آرزوهای انسان و اغلب گریزان ترین آنهاست. همه دوست دارند یک زندگی سراسر شاد را تجربه کنند. این چیزی است که مدام از طرق مختلف مانند رسانه ها، تبلیغات، سیستم های آموزشی و... به همه ما تلقین می شود.
اما زندگی بدون نگرانی و مصون از خشم، غم، اضطراب، ترس و سایر احساسات بد وجود ندارد.
به گفته روان شناسان فقط دو دسته از مردم احساسات دردناک را تجربه نمی کنند؛ روان پریشان و افراد مرده! شادی که اغلب به عنوان یک احساس ذهنی و عمیقا شخصی در نظر گرفته می شود، به موضوع تحقیقات فشرده و شاخص های جهانی تبدیل شده است. از سال 2002 گزارش جهانی شادی از تجزیه و تحلیل آماری برای تعیین شادترین کشورهای جهان استفاده و فهرستی از شادترین کشورها را ارئه می کند.

برای تعیین شادترین کشور جهان، محققان داده های نظرسنجی جامع گالوپ از 149 کشور در سه سال پیشین را تجزیه و تحلیل کرده و به طور خاص عملکردشان را در شش دسته سرانه تولید ناخالص داخلی، حمایت اجتماعی، امید به زندگی سالم، آزادی انتخاب زندگی خود، سخاوتمندی عموم مردم و میزان سطوح فساد داخلی و خارجی می سنجند. در جدیدترین به روز رسانی سال 2023 این فهرست، فنلاند برای ششمین سال متوالی لقب شادترین کشور جهان را به دست آورد.
این رتبه بندی براساس میانگین سه ساله 2022-2020 بوده است. پس از انتشار این فهرست، موجی از مخالفت و تعجب از کشورهایی که در صدر این فهرست قرار دارند در شبکه های اجتماعی به راه افتاد.
بیشتر کاربران معتقد بودند سنجه هایی که برای تعیین میزان شادی افراد در نظر گرفته می شود، اشتباه است. آنها شادی را براساس کیفیت و رضایت از زندگی و نه احساسات روزانه می سنجند و اساسا کشوری مانند فنلاند که نرخ خودکشی در آن نسبتا بالاست (3/15 در سال 2019) استحقاق لقب شادترین کشور جهان را ندارد.
با توجه به این چنددستگی ها و مخالفت ها، یکی از مهم ترین پرسش های بی پاسخ فلسفی دوباره مطرح می شود: شادی چیست و چگونه به دست می آید؟ آیا شادی در واقع همان رفاه جهانی است که در فهرست های این چنینی نمود پیدا می کند یا خوشبختی یک گزاره واحد نیست، بلکه مجموعه ای از داستان ها، تجربیات و آرزوهای فردی است؟
در دنیایی که به طور فزاینده ای توسط داده ها و رتبه بندی ها هدایت می شود، آیا می توان برای مطلوب ترین احساس جهان نیز حد و معیاری تعیین کرد؟ در واقع چیزی که برای یکی شادی می آورد، ممکن است با دیگری همخوانی نداشته باشد. به عنوان جوامع و افراد، هدف ما باید ایجاد محیطی باشد که در آن هر فرد فرصت داشته باشد تا نسخه خود را از شادی تعریف و دنبال کند.