مرگ 14 معلم در کمتر از یکسال
فارس: از فوت 5 معلم آذربایجان شرقی که در اسفند ماه 89 اتفاق افتاد تا چند روز پیش که 4 معلم استان مرکزی و استان اردبیل در تصادفی فوت کردند، هنوز یکسال نگذشته است و در این مدت 14 معلم جان خود را در مسیر خانه به مدرسه از دست دادند.
این روزها خبرهای تکان دهنده فوت معلمانی که در مسیر مدرسه جان خود را از دست دادند، جامعه فرهنگیان را عزادار کرده است. معلمانی که برای تعلیم و تربیت دانش‌آموزان، سختی و دوری راه را به جان می‌خرند و خود را از شهرها به روستاها می‌رسانند تا قطره‌ای از دریای علم را به آینده‌سازان این مرز و بوم بنوشانند. اگر سری به صندوقچه خاطرات معلمان روستاها به خصوص روستاهای صعب‌العبور بزنیم، بی‌شک ماجرای مبارزه با مرگ در کولاک و برف در مسیر مدرسه تا خانه به راحتی یافت میشود؛ ماجرای نجات از مرگ حتمی دو معلم شهرستان ورزقان استان آذربایجان شرقی که چندی پیش در کولاک شدید گرفتار شده بودند، نمونه‌ای از این جریان است. نمونه‌ای که چون داستانی بیان میشود و خیلی زود به همان صندوقچه خاطرات می‌پیوند و دیگر برای کسی مهم نیست که یک روز معلمی جان خود را بر کف نهاد تا به مدرسه برسد و نگذارد تعلیم و تربیت تعطیل شود. این روزها دیگر خبر فوت چند معلم در مسیر مدرسه، سریال تکراری شده است؛ انگار نه انگار این افراد که رخ در نقاب خاک می‌کشند، سرمایه‌هایی هستند که آموزش و پرورش از دست می‌دهد و جبران آن، هزینه‌های زیادی را می‌طلبد. در همان صندوقچه خاطرات، یاد 5 معلم آذربایجان شرقی می‌درخشد؛ یاد معلمانی که از روز هجرتشان کمتر از یکسال می‌گذرد؛ این حادثه روز سه‌شنبه سوم اسفند 89 در شرایطی روی داد که این معلمان در حال عزیمت به محل کار خود در حوالی هشترود در استان آذربایجان شرقی بودند. در این حادثه خودروی پراید حامل این فرهنگیان با یک دستگاه تریلی برخورد کرد که بر اثر آن، هر پنج سرنشین آن جان باختند. اما این حادثه ناگوار خیلی زود فراموش شد و به همان صندوقچه خاطرات پیوست؛ صندوقچه‌ای که از خاطرات تلخ مرگ‌های جانگداز انباشته است.
19 آذر امسال نیز همان ماجرا دوباره تکرار شد؛ باز هم 5 نفر و این بار 5 معلم جوان هنگامی که از میناب عازم محل کار خود در روستای گرکان در فاصله 40 کیلومتری شهرستان میناب بودند، در میانه راه با یک دستگاه خودروی وانت که متعلق به قاچاقیان سوخت بود، تصادف کردند و هر پنج نفر آنان جان باختند. غم این حادثه آنقدر سنگین بود که تعدادی از فرهنگیان میناب را به اعتراض واداشت و آنها در مقابل فرمانداری شهر تجمع کردند و خواستار رسیدگی وضعیت موجود شدند تا دیگر شاهد چنین اتفاقات تلخ نباشند. اما درست چند روز بعد از این واقعه تلخ، صبح روز چهارشنبه 2۳ آذر بر اثر تصادف خودروی پراید به رانندگی سیدغفار علیزاده مدیر مجتمع آموزشی و پرورشی علامه جعفری روستای کنچوبه منطقه ارشق با وانت نیسان، وی و حسین محمدی معاون اجرایی این مجتمع فوت کردند. 2 نفر از معلمان دیگر لیلا علوی آموزگار سوم ابتدایی و سلیم شیخ صلوات معاون پرورشی مجتمع علامه جعفری نیز به شدت مجروح و در بیمارستان ولیعصر (عج) شهرستان مشگین شهر بستری و تحت مداوا هستند. و درست در همین زمان، دو نفر از معلمان شهرستان خمین آموزش و پرورش استان مرکزی در سانحه تصادف جان باختند.
به گزارش توانا، این موارد در حالی است که در گوشه و کنار کشور در این مدت، خودروی حامل دانش‌آموزان و معلمان دچار تصادف و حتی مجروحیت شدند که اطلاع‌رسانی نشده است. در هر جال همه این موارد گواه این است که باید برای تردد فرهنگیان اندیشه‌ای شود؛ شاید بومی گزینی و استفاده از معلمان بومی در هر منطقه بهترین راهکار باشد؛ به نظر می‌آید با توجه به اجرای سند تحول بنیادین آموزش و پرورش و توجه ویژه به معلمان در این سند، برای تردد و حفظ جان آنان نیز باید برنامه‌ریزی شود تا دیگر شاهد حوادث تلخ فوت معلمان صدیق و زحمتکش این مرز و بوم نباشیم.
این روزها خبرهای تکان دهنده فوت معلمانی که در مسیر مدرسه جان خود را از دست دادند، جامعه فرهنگیان را عزادار کرده است. معلمانی که برای تعلیم و تربیت دانش‌آموزان، سختی و دوری راه را به جان می‌خرند و خود را از شهرها به روستاها می‌رسانند تا قطره‌ای از دریای علم را به آینده‌سازان این مرز و بوم بنوشانند. اگر سری به صندوقچه خاطرات معلمان روستاها به خصوص روستاهای صعب‌العبور بزنیم، بی‌شک ماجرای مبارزه با مرگ در کولاک و برف در مسیر مدرسه تا خانه به راحتی یافت میشود؛ ماجرای نجات از مرگ حتمی دو معلم شهرستان ورزقان استان آذربایجان شرقی که چندی پیش در کولاک شدید گرفتار شده بودند، نمونه‌ای از این جریان است. نمونه‌ای که چون داستانی بیان میشود و خیلی زود به همان صندوقچه خاطرات می‌پیوند و دیگر برای کسی مهم نیست که یک روز معلمی جان خود را بر کف نهاد تا به مدرسه برسد و نگذارد تعلیم و تربیت تعطیل شود. این روزها دیگر خبر فوت چند معلم در مسیر مدرسه، سریال تکراری شده است؛ انگار نه انگار این افراد که رخ در نقاب خاک می‌کشند، سرمایه‌هایی هستند که آموزش و پرورش از دست می‌دهد و جبران آن، هزینه‌های زیادی را می‌طلبد. در همان صندوقچه خاطرات، یاد 5 معلم آذربایجان شرقی می‌درخشد؛ یاد معلمانی که از روز هجرتشان کمتر از یکسال می‌گذرد؛ این حادثه روز سه‌شنبه سوم اسفند 89 در شرایطی روی داد که این معلمان در حال عزیمت به محل کار خود در حوالی هشترود در استان آذربایجان شرقی بودند. در این حادثه خودروی پراید حامل این فرهنگیان با یک دستگاه تریلی برخورد کرد که بر اثر آن، هر پنج سرنشین آن جان باختند. اما این حادثه ناگوار خیلی زود فراموش شد و به همان صندوقچه خاطرات پیوست؛ صندوقچه‌ای که از خاطرات تلخ مرگ‌های جانگداز انباشته است.
19 آذر امسال نیز همان ماجرا دوباره تکرار شد؛ باز هم 5 نفر و این بار 5 معلم جوان هنگامی که از میناب عازم محل کار خود در روستای گرکان در فاصله 40 کیلومتری شهرستان میناب بودند، در میانه راه با یک دستگاه خودروی وانت که متعلق به قاچاقیان سوخت بود، تصادف کردند و هر پنج نفر آنان جان باختند. غم این حادثه آنقدر سنگین بود که تعدادی از فرهنگیان میناب را به اعتراض واداشت و آنها در مقابل فرمانداری شهر تجمع کردند و خواستار رسیدگی وضعیت موجود شدند تا دیگر شاهد چنین اتفاقات تلخ نباشند. اما درست چند روز بعد از این واقعه تلخ، صبح روز چهارشنبه 2۳ آذر بر اثر تصادف خودروی پراید به رانندگی سیدغفار علیزاده مدیر مجتمع آموزشی و پرورشی علامه جعفری روستای کنچوبه منطقه ارشق با وانت نیسان، وی و حسین محمدی معاون اجرایی این مجتمع فوت کردند. 2 نفر از معلمان دیگر لیلا علوی آموزگار سوم ابتدایی و سلیم شیخ صلوات معاون پرورشی مجتمع علامه جعفری نیز به شدت مجروح و در بیمارستان ولیعصر (عج) شهرستان مشگین شهر بستری و تحت مداوا هستند. و درست در همین زمان، دو نفر از معلمان شهرستان خمین آموزش و پرورش استان مرکزی در سانحه تصادف جان باختند.
به گزارش توانا، این موارد در حالی است که در گوشه و کنار کشور در این مدت، خودروی حامل دانش‌آموزان و معلمان دچار تصادف و حتی مجروحیت شدند که اطلاع‌رسانی نشده است. در هر جال همه این موارد گواه این است که باید برای تردد فرهنگیان اندیشه‌ای شود؛ شاید بومی گزینی و استفاده از معلمان بومی در هر منطقه بهترین راهکار باشد؛ به نظر می‌آید با توجه به اجرای سند تحول بنیادین آموزش و پرورش و توجه ویژه به معلمان در این سند، برای تردد و حفظ جان آنان نیز باید برنامه‌ریزی شود تا دیگر شاهد حوادث تلخ فوت معلمان صدیق و زحمتکش این مرز و بوم نباشیم.
