اولین تصاویر دیجیتالی سپیده دم فتح فضا

ناسا اولین تصاویر دیجیتالی پروژه فضایی "جمینی" را که پیش از اجرای ماموریت آپولو فضانوردان را به مدار می برد منتشر کرد مهمترین اهداف این مأموریت تمرین نزدیک و متصل شدن دو فضاپیمای سرنشین دار به یکدیگر و فعالیت خارج از فضاپیمای فضانوردان بود.

به گزارش مهر، پروژه جمینی (جوزا) از 1964 تا 1966 دومین برنامه پرواز انسان به فضا بود که ناسا پس از ماموریت "مرکوری" (عطارد) اجرا کرد و در مدت آن، فضانوردان آمریکایی را به مدار برد.

پس از پایان یافتن ماموریت "جمینی"، آژانس فضایی آمریکا برنامه فضایی آپولو را آغاز کرد که در سال 1969 انسان را به سطح ماه رساند.

از میان مهمترین اهداف جمینی، تمرین نزدیک و متصل شدن دو فضاپیمای سرنشین دار به یکدیگر، فعالیت خارج از فضاپیمای فضانوردان، مطالعه بر روی اثرات اقامت بلند مدت انسان در فضا و آزمایش سیستمهایی که در ماموریت آپولو از آنها استفاده شد، مورد آزمایش قرار گرفتند.

اکنون ناسا با اسکن تصاویری که در مدت اجرای این برنامه فضایی گرفته شده بود "آرشیو دیجیتالی آنلاین پروژه جمینی" را راه اندازی و اولین سری از این تصاویر دیجیتالی را منتشر کرد.

این آرشیو حاصل همکاری مرکز فضایی جانسون ناسا و دانشگاه ایالتی آریزونا است که برای اولین بار عکسهای نگاتیوی ماموریت جمینی را به کیفیت دیجیتال تبدیل کرده اند.

باز روی جمینی

نوامبر 1966 است و "ادوین باز آلدرین"، فضانورد آمریکایی و دومین انسانی که قدم بر خاک ماه گذاشت، این عکس را در ماموریت جمینی 12 از خود گرفته است.

در گوشه سمت چپ این عکس می توان قسمتی از دوربین و آنتن فضاپیمای بی سرنشین Agena را دید. از این فضاپیما در تمرینات نزدیکی و اتصال دو فضاپیما استفاده می شد.

ریسمان طلایی

فضانورد ادوارد اچ. وایت در مدت ماموریت جمینی 4 قبل از آزمایش یک پیاده روی فضایی در ژوئن 1965 با یک ریسمان طلایی به یک فضاپیما متصل شده است.

مردابهای فضایی

در این تصویر که در مدت ماموریت ژوئن 1965 از فضا گرفته شده است پارک ملی اورگلادز در فلوریدا دیده می شود. یکی از اهداف اصلی علمی پروژه جمینی آزمایش کیفیت تصاویر زمین بود که از فضا گرفته می شدند.

وسیله اتصال

فضاپیمای Agena در فضا در مدت مامورت جمینی 12 در 1966. این فضاپیما در ابتدا برای یکی از اولین برنامه های ماهواره های جاسوسی طراحی شده بود. اما برنامه "جمینی" به فضاپیمایی که بتواند مانور اتصال را انجام دهد نیاز داشت. بنابراین، بخشهای فوقانی Agena برای سازگاری با این ماموریت اصلاح شد.

هدف فضا

"ادوین وایت" در شرایط خلاء بر فراز جزایر هاوایی در مدت ماموریت جمینی 4 در 1965 شناور است.

تراژدی آسمانها

توماس استافورد، خلبان ناسا به خارج از پنجره فضاپیمای جمینی 9 در ژوئن 1966 دیده می شود. استافورد در ابتدا بخشی از تیم ذخیره ماموریت بود، اما پس از اینکه دو فضانورد به نام "الیوت سی" و "چارلز باست" در زمان خدمت درگذشتند وی جایگزین شد.

"سی" و "باست" درحال پرواز با هواپیمای T-38 بودند و مستقیم درحال پرواز به تاسیسات ناسا در "سنت لوئیس" بودند. اما شرایط بد آب و هوا منجر به سقوط هواپیمای آنها شد و به این ترتیب تام استافورد فرمانده این ماموریت شد.

جاذبه مصنوعی

عکسی از فضاپیمای Agena که در مدت فازهای اتصال از طریق کابل به جمینی 11 در 1966 متصل شده است.

خارج می شود

ریچارد گوردن، خلبان جمینی 11 در 1966 خود را آماده یک پیاده روی در فضا می کند. یکی از اهداف این ماموریت، بررسی شرایط فضانوردان در پیاده رویهای فضایی بود.

ملاقات در مدار

کپسول جمینی 7 در تصویری که در دسامبر 1965 توسط فضانوردان فضاپیمای جمینی 6 گرفته شده است. در مدت ماموریت جمینی 7، دو فضانورد به نامهای فرانک بورمن و جیمز لاول 13 روز در مدار ماندند و رکورد اقامت در فضا را در زمان خود به ثبت رساندند. این آزمایش که زمان لازم برای رسیدن به ماه بود اثبات کرد که فضانوردان در این مدت می توانند در فضا بمانند.