مردان و مرز باريک مديريت با زورگويي

در پاسخ به شما خواهر گران قدر تمايل دارم صحبت هايم را در دو بخش ارائه دهم. در بخش اول، درباره احکام دين و اموري که مربوط به دين مي شود سه نکته را يادآوري مي کنم و آن هم اين است که اولا باور کنيم احکام ديني و آنچه که خداوند به عنوان دستورهاي ديني وضع کرده، منطبق با فطرت ما انسان هاست. اگر جايي ما گمان مي کنيم به خاطر اين احکام مشقتي متوجه ماست بايد بدانيم که آن سختي باعث کمال ما مي شود. مثل طلا که وقتي در آتش قرار مي گيرد ناخالصي هايش از بين مي رود و به فلزي خالص و گرانبها تبديل مي شود. پس اول باور کنيم اگر چيزي در دين دستور داده شده به نفع ما و منطبق با فطرت ماست هر چند با هواي نفس و برخي از خواسته هاي ما منطبق نباشد.

دين بايد يکجا ديده شود
نکته دوم اينکه وقتي مي خواهيم درباره دستورات ديني تحقيق و قضاوت کنيم بايد يک تحقيق و قضاوت جامع داشته باشيم اگر ما يک آيه و يک حديث را بگيريم و بقيه دين را فراموش کنيم و ناديده بگيريم حتما به مشکل بر مي خوريم. دين اسلام يک دين جامع و يکپارچه است که نمي شود تکه تکه از آن استفاده کرد. دين بايد يکجا ديده شود. فقهاي ما نيز همين کار را مي کنند. کل ابواب فقه، احاديث و روايات را مي بينند تا بتوانند يک حکم فقهي را که نتيجه يک تفکر جامع است ارائه بدهند. مثلا شما در يک آيه از قرآن مي بينيد که اين عبارت است: «فضربو هن» ظاهر اين آيه، اين است که اگر خانم هايتان حرف گوش نکردند و نياز به تنبيه داشتند آنها را کتک بزنيد. اگر کسي فقط به همين بخش از قرآن توجه کند و قبل و بعدش را فراموش کند و نبيند حتما به اشتباه و انحراف کشيده مي شود درحالي که ما مي بينيم پيامبر گرامي اسلام، حضرت محمد(ص) هرگز در عمر مبارکشان حتي کوچک ترين توهيني به اهل بيت شان نداشته اند چه برسد به اينکه ضرب و شتمي داشته باشند پس معلوم مي شود «فضربوهن» بايد در کنار آيات و روايات ديگر تفسير شود.

آقايان بخوانند
نکته سوم اينکه پياده سازي و اجراي احکام ديني به يک لطافت و ظرافت نياز دارد. به عنوان مثال شما مي بينيد در آيات و روايات سفارش جدي به نماز شده است اما از آن طرف هم داريم که اين نماز نبايد عاملي براي آزار و اذيت ديگران باشد به طوري که به ما گفته اند در مسير رفت و آمد مردم نماز نخوانيد و مردم را به زحمت نيندازيد ولي گاهي به خصوص در اماکن مذهبي مي بينيم بعضي افراد حواسشان به اين نکته نيست و آن ظرافت و لطافت دين را رعايت نمي کنند و باعث زحمت ديگران مي شوند. حالا بعد از اين مقدمه، مي خواهم چند نکته بگويم آن هم اول خطاب به شوهر شما و همه مرداني که مانند وي فکر مي کنند: هرچند ما به عنوان يک مرد، فرمانده و مدير خانه مان هستيم و خداوند فرموده است:« الرجال قوامون علي النساء » و درست است که در دين ما ودر رساله هاي ما اين گونه بيان شده است که زن بدون اجازه شوهر حتي از خانه نمي تواند بيرون برود اما يادمان باشد که حضرت رسول(ص)، حضرت علي(ع) و همه بزرگان ما نکات ديگري هم به ما فرموده اند. مثلا به ما آموخته اند که زن امانتي است در دست شوهر و ما بايد امانت دار خوبي باشيم.

به ما توصيه کرده اند که زن ريحانه است؛ گلي خوش بو است قهرمان نيست که از او تکاليف سخت بخواهيم. به ما گفته اند که اگر مردي بخواهد با ثواب زياد از دنيا برود بايد نسبت به همسرش و حتي بداخلاقي هاي او تحمل داشته باشد.
به ما گفته اند کسي که براي زن و بچه اش زحمت مي کشد تا زندگي آنها را به سروسامان برساند مانند کسي است که در راه خدا مجاهده مي کند. پس همان طور که در ابتدا اشاره شد بايد به دين نگاهي جامع داشته باشيم، فقط به اين احکام توجه نکنيم که زن بدون اجازه شوهر نمي تواند نذر کند، نمي تواند از خانه بيرون برود، بلکه ديگر احکام دين را هم مد نظر داشته باشيم. نکته ديگري که در مقدمه هم اشاره شد، اين است که با ظرافت رفتار کنيد. اگر اين ظرافت و لطافت نباشد، اين جامع نگري ها نباشد اين مرد در زندگي مشترک با همسرش دچار مشکل مي شود کما اين که همسرش الان احساس بدي پيدا کرده است.

قابل توجه خانم ها
از آن طرف هم به شما خواهر ارجمند مي خواهم بگويم اينکه قرآن از شما خانم ها انتظار دارد که از شوهرتان اطاعت محض بکنيد اين منطبق بر فطرت شماست. يک خانم وقتي به کمال مي رسد که بتواند از شوهر اطاعت داشته باشد و ويژگي ها و روحيه زنانه اش با اطاعت پذيري از شوهر به کمال مي رسد؛ بنابراين باور کنيم که دين منطبق بر فطرت ما کار مي کند. اگر شما به عنوان يک خانم اين مسئله را بپذيريد به يک آرامش روان و تعالي روح مي رسيد.
توصيه من به شما خواهر گران قدر اين است که احکام دين را بياموزيد و باور کنيد که فطرتتان با رعايت اين احکام به کمال مي رسد. البته خواهش مي کنم به اين نکته هم توجه کنيد که وارد لجبازي نشويد. اگر شوهرتان آن ظرافت و لطافت را در اجراي احکام دين ندارد شما اشتباه او را با اشتباه جواب ندهيد. اميرالمؤمنين(ع) مي فرمايند: « لجبازي عقل و انديشه را دور مي کند. » اگر تصور شما اين باشد که چون شوهرم خوب رفتار نمي کند پس من هم صحبت هاي او را نمي پذيرم و لجبازي مي کنم نتيجه چيزي به جز خراب تر شدن زندگي تان نخواهد بود.
شما اگر بتوانيد ظريف و لطيف عمل بکنيد، اعتماد شوهر را به دست بياوريد و اقتدار را به او هديه کنيد به مرور زمان وي به يک آرامش رواني مي رسد و کم کم تغيير مي کند. معمولا اختلاف هايي از اين نوع بيشتر براي زن و شوهرهاي جوان به وجود مي آيد که تازه وارد زندگي مشترک شده اند و اين جنگ هاي قدرت و رده بندي و سلسله مراتب بينشان اتفاق مي افتد و معمولا طرف مقابل هم با لجبازي کار را خراب تر مي کند اگر بتوانيد ظريف و لطيف عمل کنيد بعد از يک مدت اين مسئله به آرامش ختم مي شود. گاهي هم نياز است از بزرگ ترها و از متخصص و مشاور کمک بگيريد.